խտ Ադենի,
Ծառ կենաց պըտղոյն:
Տիրական որթոյն Հաւր տընկագործի
Երկիր բանաւոր:
Աբրահամին աւետ Սահակաւ տըւեալ
Ի քէն կատարումն:
Սառա ամլութեամբ, նորահրաշ ծնընդեամբ
Տիպ քո կուսութեանդ:
Տապանակ կտակի, սափոր ոսկի լի
Նոյն մանանայիւ:
Վէմ առանց ձեռին ի լեռնէդ հատեալ,
Կոյսդ անհայր ծընեալ:
Անկէզ մորենի Մովսեսի տեսեալ,
Ըզքեզ ծանուցեալ:
Ծընող ծնիցելոյն, անմայրըն յառաջ
Անհայր ծնանելով:
Անըստուեր լուսոյ խորան նոր Սինայ,
Տաճար Սաղիմայ:
Ծիր ծայրագունին, ծաւալումն արփւոյն
Յոգիս նըշողից:
Նըստելոյն ընդ Հաւր արքային փառաց
Հուպ մայր մըշտակաց:
Ի բարձունս առ նոյն լեր մեզ բարեխաւս
Սուրբ կոյս Մարիամ:
[Բ]
ՓՈԽ
Իմանալի սերովբէ,
Բանին աթոռ քերովբէ.
Խորան լուսոյ արքային,
Հարսըն մաքուր փեսային:
Նոր բուրաստան ծաղկերանգ,
Ողկուզաբեր բարունակ,
Դրախտ Տեառն դարձեալ քեւ տըւաւ
Մաւրն Եւայի, որ մեղաւ:
Րոտեալ զերկունս տըրտմական,
Փոխադրեցեր րախճական
Ուրախութիւն երկրայնոցս,
Հարսն ի յերկրէ երկնայնոց:
Մայր կենդանեացըն հոգւոց,
Զոր նախահայրըն ծանոյց.
Երկոտասան վըտակաւ
Վէմն առ ի քէն շնորհեցաւ:
Ծըրար քառիցըն խընկոց.
Հոգւոյն յոգիդ խառնելոց,
Իմաստութիւն, զաւրութիւն,
Արդարամէտ մաքրութիւն:
Նարդոս, զըմուռ ծովային,
Եւ կինամոն կընդըրկին,
Թագապաճոյճ զարմազան
Զըմրուխտ եւ կայծ կարկեհան:
Ով~ դու քաղաք կենդանի,
Տաճար շինեալ Քրիստոսի.
Րաբուն Բանին Յիսուսի,
Ծընող մարմնով ի յերկրի:
Որով հայցեմք մայր լուսոյ,
Զերգող երգոյս եւ զխընդրող,
Սըրբել ըզմեզ ի մեղաց
Լեր բարեխաւս անմոռաց.
Ի զըւարթնոց կայանին
Երգել ըզփառս ընդ նոսին,
Երրորդութեան անեղին
Յաւէտ ի նոյն միշտ Էին:
[Գ]
ՏԵԱՌՆ ՆԵՐՍԻՍԻ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ, Ի ՍՈՒՐԲ ԱՍՏՈՒԱԾԱԾԻՆ ԿՈՅՍՆ
Նոր ծաղիկ ցուցաւ ի նորատունկ բուրաստանի,
Նոր արեւ հարաւի
Նորազուարճ առաւաւտի:
Երփնատիպ սաղարթ տերեւախիտ կանաչազուարճ
Հողմով Հոգւոյն շարժեալ,
Քաղցրիկ աւդով վայրաբերեալ:
Րախճանայ դրախտն Եդեմայ նոր ծառ կենաց տնկեալ ի նմա
Ի յաբրահամեան
Յեսսեան արմատ դաւթիազարմ:
Սքանչելեաւք Կոյսն յըղացաւ զէմմանուէլն ըստ Եսայեայ,
Ծընեալ զՀաւր համագոյն`
Մեզ համագոյ գոլ ըստ մարմնոյ:
Էն ի միշտ Էէն անժամանակ ծընեալ անմայր,
Նոյն ժամանակաւ
Ի կոյս մաւրէ անհայր ծընաւ,
Սիրով խոնարհեցաւ ճըշմարտապէս եւ տիրաբար,
Առնուլ ըզմերս մարմին,
Առանց մեղաց մնալ անմարմին:
Սիրով երկըրպագեա', եկեղեցի, ծնեալ արքային.
Փառաւք զքեզ պսակողին
Մատո ըզփառս միշտ յաւիտեան:
[Դ]
ՓՈԽ
Այսաւր ցընծութիւն հողեղինացս,
Եւ աւետիք խընդութեան փըրկողին ծննդեան:
Սա յերկնից իջեալ ի ծոցոյ Հաւր,
Որդի եւ Բան անմարմին` եղանի մարմին:
Է զարմանք հրաշից աննիւթ Բանին
Լինել մարմին տիրապէս եւ մնալ անմարմին:
Զանհաս այս խորհուրդ վերին զաւրացն
Ծանուցեալ ասէին` ըզփա~ռս ի բարձունս:
Աստղն արեւելեան զարդարութեան
Եցոյց յայրին զարեգակն ընծայաբեր հովուացն,
Յորմէ սրովբէքն ծածկեալ ըզդէմըս
ԶԵրեքսըրբեանն երգէին. հովիւքն աւրհնէին,
Սարսեալ քրովբէիցն տեսանելով
Զվերանըստեալըն ինքեանց ի գիրկըս Կուսին:
Բանն, որ կերակրէ բանիւ զհոգիս բանականաց,
Դընի յանբանից մըսուր:
Առած Միքիայ առ Բեթղահէմ այսաւր լըցաւ,
Ուստի հացիւ կենաց կերակրիմք:
Նոր երգս աւրհնութեան անճառ Բանին մարմնացելոյ
Մատուսցուք այժմ եւ յաւիտեան:
[Ե]
ՏԱՂ ՃՐԱԳԱԼՈՒՑԻ ԾՆՆԴԵԱՆ
Այսաւր աւետեաց