kunnen reflecteren,” sprak de hogepriester. “Daarvan is het huwelijk het meest heilig, want zonder het huwelijk zou de mens niet kunnen voortbestaan. Dit huwelijk is extra speciaal, een verbintenis tussen twee van adellijken van dit Rijk. Maar het is ook de verbintenis tussen een jonge man en een jonge vrouw die zielsveel van elkaar houden, en wiens geluk een plekje in ons hart verdiend.”
Hij zweeg even om de woorden in te laten zinken.
“Prins Thanos, biedt u uw arm aan zodat u voorgoed aan deze vrouw verbonden kunt worden? Belooft u haar lief te hebben en te eren, en jullie families te laten samensmelten, tot de goden jullie uit elkaar halen?”
Voorheen had hij geaarzeld, maar nu niet meer. Hij sterkte zijn arm uit naar de hogepriester, zijn handpalm omhoog. “Ja.”
“En vrouwe Stephania,” vervolgde de hogepriester, “biedt u uw arm aan om voorgoed aan deze man verbonden te worden? Belooft u hem lief te hebben en te eren, en jullie families te laten samensmelten, tot de goden jullie uit elkaar halen?”
Stephania’s glimlach was het mooiste dat Thanos ooit had gezien. Ze legde haar hand in de zijne. “Ja.”
De hogepriester bond een lange, spierwitte doek om hun armen heen, die er zowel traditioneel als elegant uit zag.
“Verenigd in het huwelijk zijn jullie één lichaam, één ziel, één familie,” zei de hogepriester. “Moge jullie altijd gelukkig zijn samen. Jullie mogen elkaar kussen.”
Dat hoefde hij Thanos geen tweede keer te zeggen. Het was ongemakkelijk, zo aan elkaar vastgebonden, maar dat was altijd één van de kleine pleziertjes van een bruiloft, en ze vonden een manier. Thanos proefde Stephania’s lippen tegen de zijne en hij versmolt met haar. Heel even kon hij al zijn zorgen opzijzetten en daar gewoon met haar zijn. Zelfs gedachten aan Ceres verdwenen naar de achtergrond, verzwolgen door Stephania’s aanraking.
Natuurlijk was Lucious degene die de magie van het moment moest verbreken.
“Nou, ik ben blij dat dat voorbij is,” verbrak hij de stilte. “Kunnen we nu met het feest beginnen? Ik heb een borrel nodig!”
***
De huwelijksceremonie was overdadig geweest, maar het feestmaal dat volgde was spectaculair. Het was zo overweldigend dat zelfs Thanos zich afvroeg hoe veel het allemaal had gekost. Het leek erop dat de winsten van de laatste plunderingen er allemaal door heen waren gejaagd, en dat er nergens op bespaard was. Hij wist dat de koning en koningin ervoor betaalden om te laten zien hoe blij ze waren met de bruiloft, maar hoeveel gezinnen zou een feest als dit gevoed kunnen hebben?
Hij keek om zich heen en zag acrobaten en dansers, muzikanten en jongleurs, druk bezig met het vermaken van groepen aristocraten. De adel danste in wervelende cirkels terwijl het voedsel werd opgediend in kleine bergen van pasteitjes en bonbons, oesters en machtige desserts.
Er was wijn, natuurlijk, zoveel dat hoe langer de festiviteiten voortduurden, hoe wilder het eraan toe ging. Er werd sneller gedanst, en de mensen draaiden sneller tussen hun partners rond dan Thanos kon bijhouden. De koning en koningin hadden zich al teruggetrokken, samen met een aantal van de oudere aristocraten. Het was als een signaal voor de feestgangers om hun laatste remmingen opzij te zetten.
Stephania werd nu rondgedraaid in de traditionele vaarwel dans, waar de bruid snel tussen alle vrijgezelle jonge mannen in de ruimte heen danste, om uiteindelijk in Thanos’ armen te eindigen. Het was een manier voor de bruid om te laten zien hoe gelukkig ze was met haar keuze, vergeleken met alle mannen die ze had afgewezen. En informeel was het ook een kans voor de jonge mannen om indruk te maken op de andere jonge vrouwen van adel die toekeken.
Tot Thanos’ verrassing deed Lucious niet mee aan de dans. Hij had half verwacht dat de prins iets doms zou doen, zoals proberen om haar te zoenen. Hoewel dat, vergeleken met de moordpoging op Thanos, relatief onschuldig zou zijn geweest.
Maar in plaats daarvan zwalkte de prins door de menigte, vergezeld door zijn nonchalante arrogantie en een kristallen drinkbeker gevuld met de beste wijn. Thanos keek naar hem en probeerde gelijkenissen tussen hen te ontdekken. Ze waren beiden nageslacht van de koning, maar Thanos kon zich niet voorstellen dat hij ooit zo kon zijn als Lucious.
“Het is een prachtige bruiloft,” zei Lucious tegen hem. “Alles waar ik van hou: goed eten, nog betere wijn, volop dienstmeisjes voor later.”
“Kijk uit wat je zegt, Lucious,” zei Thanos.
“Ik heb een beter idee,” antwoordde Lucious. “Waarom kijken we niet samen naar die mooie bruid van je, terwijl ze tussen zoveel mannen door danst? En aangezien het Stephania is, kunnen we wel wedden om met wie ze allemaal naar bed is geweest.”
Thanos’ handen balden zich tot vuisten. “Ben je hier alleen om problemen te veroorzaken? Want als dat zo is, dan kun je oprotten.”
Lucious’ glimlach werd breder. “En hoe zou dat eruit zien, jij die de erfgenaam van de troon van je bruiloft trapt? Dat zou niet best aflopen.”
“Niet voor jou.”
“Vergeet niet wie je bent, Thanos,” beet Lucious.
“Oh, ik weet wie ik ben,” zei Thanos op gevaarlijke toon. “Dat weten we allebei, nietwaar?”
Dat leverde hem een vage flikkering in Lucious’ ogen op. Zelfs als Thanos het niet zeker zou hebben geweten, zou dat de bevestiging zijn geweest: Lucious wist over de omstandigheden rond Thanos’ geboorte. Hij wist dat ze halfbroers waren.
“Vervloek jou en je huwelijk,” zei Lucious.
“Je bent gewoon jaloers,” kaatste Thanos terug. “Ik weet dat je Stephania voor jezelf wilde, en nu ben ik degene die met haar trouwt. Ik ben degene die niet wegrende in het Stadion. Ik ben degene die heeft gevochten op Haylon. We weten allebei wat ik nog meer ben. Dus wat blijft er voor jou over, Lucious? Jij bent slechts het tuig waar de mensen in Delos tegen beschermd moeten worden.”
Thanos hoorde gekraak toen Lucious’ hand zich om zijn kristallen drinkbeker sloot en kneep tot de drinkbeker verbrijzelde.
“Je wil graag de lagere klassen beschermen, nietwaar?” zei Lucious. “Nou, denk hier maar eens over na: terwijl jij je bruiloft aan het plannen was, heb ik dorpen verwoest. En dat zal ik blijven doen. Sterker nog, terwijl jij morgenochtend nog in je bed ligt, trek ik erop uit om weer wat boeren een lesje te leren. En er is niets dat je eraan kunt doen, ongeacht wie je denkt dat je bent.”
Thanos wilde Lucious slaan. Hij wilde hem slaan en hem blijven slaan tot er niets meer van hem over was behalve een bloedige veeg op de marmeren vloer. Het enige dat hem tegenhield was de aanraking van Stephania’s hand op zijn arm. Haar dans was voorbij.
“Oh, Lucious, je hebt je wijn geknoeid,” zei ze met een glimlach waar Thanos jaloers op was. “Dat kan toch niet. Ik laat één van mijn dienstmeisjes meer voor je halen.”
“Ik haal mijn eigen wijn wel,” antwoordde Lucious tandenknarsend. “Zij hebben deze voor me gehaald, en kijk wat ermee is gebeurd.”
Hij liep weg, en Stephania’s hand op zijn arm weerhield Thanos ervan om hem achterna te gaan.
“Laat hem,” zei Stephania. “Ik heb je al gezegd dat er betere manieren zijn, en die zijn er ook. Vertrouw me.”
“Hij mag niet zomaar wegkomen met alles dat hij heeft gedaan,” drong Thanos aan.
“Dat zal hij ook niet. Maar bekijk het op deze manier,” zei ze. “Met wie wil je deze avond liever doorbrengen? Lucious, of mij?”
Dat toverde een glimlach op Thanos’ lippen. “Jou. Zeker jou.”
Stephania kuste hem. “Goed antwoord.”
Thanos voelde haar hand in de zijne glijden, en ze trok hem in de richting van de deuren. De adel liet hen passeren, en hij hoorde hier en daar gelach over wat er straks zou gebeuren. Thanos volgde Stephania terwijl ze hem naar zijn kamers leidde. Ze duwde de deur open en liep in de richting van de slaapkamer. Daar draaide ze zich naar hem om. Ze sloeg haar armen om zijn