Информация о книге:
Аннотация:
Ҳофиз Шерозий нафақат Шарқ, балки жаҳон сўз санъатининг забардаст намояндаларидан ҳисобланади. Шарқда уни «лисон ул-ғайб» — «ғойибнинг тили» деб улуғлашган бўлса, Ғарбда Ҳёте, Ҳейне, Байрон, Вольтер қаби буюк адиблар қаторида ардоқлашган. Шарқда Шероз булбулининг жонбахш навосидан баҳраманд бўлмаган, унга эргашмаган, ундан таъсирланмаган ижодкорнинг ўзи йўқ. Шеърият шинавандаларининг эхтиёжларини ҳисобга олиб, Ҳофиз ижодидан тартиб берилган ушбу тўпламда унинг ўзбек тилига ўгирилган деярли ҳамма асарлари қамраб олинди.