Информация о книге:
Аннотация:
Վիպակի հերոսը գրող է, բռնադատվածների ժառանգ։ Գրականագետ պապին անվերադարձ տարել են 37-ին, գեղանկարիչ հորը, պատերազմն ավարտելուն պես, աքսորել` ստալինյան ճամբարներ։ Նրա ոգին ընդվզող է, ապստամբ։ Գրում է պատմվածքներ, որոնք ոչ մի կերպ չեն համընկնում սովետական երկրի գաղափարախոսության հետ: Նա գիտակցում է, որ իր գլխին սպառնալիք է կախված և, ամենայն հավանականությամբ, չի կարողանալու խուսափել հոր և պապի ճակատագրի կրկնությունից, հավելումս` նրա առջև բարդ ընտրություն է՝ սիրելի աղջկա հետ առնչվող.– Անձնատուր լինել սիրոն և սուզվել մարդկային գոյության առօրյայի մե՞ջ, թե՞ շարունակել սեփական ազատության որոնումը։ Առաջին հայացքից այս պարզ թվացող սյուժեն, ծառայում է`որպես պատմվածքի իրական բովանդակության շրջանակ, ճշմարիտ ազատության խորը ուսումնասիրություն, նրա իմաստի, էության որոնման փորձեր, մտորումներ հավերժական էքզիստենցիալ թեմայի վերաբերյալ, և այն գնի, որը մարդը պատրաստ է վճարել նրա ձեռքբերման համար: