kitab
Ön söz
Statistika həvəskarları ərinməyib hesablayıblar: yer üzünün ən populyar, haqqında ən çox film çəkilmiş, prototipi olmayan ədəbi qəhrəmanı Tarzandır: 88 bədii film.
Bununla belə, demək olmaz ki, “Tarzan” dünyada ən çox ekranlaşdırılmış bədii əsərdir. Ən azı ona görə ki, sırf bu adda əsər yoxdur. Tarzaniada – ayrı-ayrı romanlar toplusudur, kino dili ilə ifadə etsək, serialdır. Doğrudur, “serial”a daxil olan romanların hamısının başlığında Tarzanın adı çəkilir.
Hər şey 1911-ci ildə başlandı. Otuz beş yaşlı çikaqolu yarı işadamı, yarı qulluqçu Edqar Berrouz (Burroughs) son bir ildə menecer işlədiyi satış firmasının ofisində oturub çətin maddi vəziyyətdən çıxış yolu axtarırdı. İndiyədək o özünü çox sahədə sınamışdı: orduda xidmət etmişdi, mağazada, mədənlərdə, polisdə, dəmir yolunda, stenoqrafiya bürosunda, reklam agentliyində işləmişdi. Hətta yenidən orduya yazılmağa cəhd göstərmişdi. Amma ABŞ-ın gələcək prezidenti, o vaxtlarsa könüllülərdən ibarət 1-ci süvari batalyonunun komandiri polkovnik Teodor Ruzveltdən rədd cavabı almışdı…
Berrouz düşüncə içində qarşısındakı ticarət blankının arxa tərəfini çevirdi və iri hərflərlə yazdı: “Fantastik roman”.
“Gənc” yazıçı Marsa düşmüş adam haqqında ilk əsərini aylıq “All story” jurnalına göndərdi. Özü də gözləmədiyi halda redaksiyadan ona əlyazmanın qəbul edildiyi haqda məktub və 400 dollarlıq çek gəldi. Həvəslənmiş Berrouz ikinci romanını yazdı: “Meymun qəbiləsindən Tarzan”. Əsər 1912-ci ildə jurnalda, 1914-cü ilin iyununda isə ayrıca kitab şəklində çap olundu.
Berrouzun yazıçı kimi zəfəri belə başlandı. O hər il bir-iki, bəzən hətta üç roman dərc etdirirdi. Bu əsərlərdə Con Karterin Marsda səmavi macəraları, torpağa batmış Pellusidar diyarında sakinlərin yeraltı sərgüzəştləri, Tarzanın yerüstü qəhrəmanlıqları və s. təsvir olunurdu. Bütün kitablar yaxşı satılırdı, amma Tarzan seriyası rekordlar vururdu.
1918-ci ildə Berrouz kitablarının qonorarına Kaliforniyada ranço aldı və onun adını Tarzaniya qoydu. İndi dünyanın bir çox iri şəhərlərində “Tarzaniya” parkları uşaqların sevimli əyləncə mərkəzləridir.
1929-cu ildə məşhur yazıçı “Edgar Rice Burroughs İnc.” (ERB) şirkətini yaratdı; şirkət onun əsərlərinin nəşri ilə yanaşı, Amerikada Tarzana həsr olunmuş bütün kitabların, filmlərin, televiziya və radio quruluşlarının, komikslərin, sonradan isə cizgi filmlərinin və oyunların müəllif hüquqlarını idarə etməyə başladı.
Berrouz ömrünün sonuna qədər (1950) Tarzan haqqında daha 23 kitab yazdı. Bundan başqa, müəllifin seriyadankənar üç əsərinə də Tarzan obrazı daxil edilmişdi. Həmin kitablardan ikisi uşaqlar üçün nəzərdə tutulmuşdu [“Tarzan və onun əkizləri” (1927), “Tarzanın əkizləri və Qızıl şir” (1928)].
Amma qəribə şeylər baş verirdi: Berrouz artıq dünyasını dəyişmişdi, Tarzanın yeni qəhrəmanlıqlarından danışan əsərlər isə çıxmaqda davam edirdi. XX əsrin 60-cı illərində Barton Uerper adlı yazıçı Tarzan haqqında beş romandan ibarət seriya ortaya çıxardı. Amma ERB şirkəti müəllif hüquqlarının pozulduğunu əsas gətirərək bu romanların qadağan edilməsinə və satışdan çıxarılmasına nail oldu. Çikaqolu ədib Frits Leyberin “Tarzan Qızıl vadisində” romanını isə şirkət leqallaşdırdı və onu Berrouzun Tarzan seriyasının 25-ci kitabı elan etdi.
1995-ci ildə seriyanın sonuncu kitabı – “Tarzanın unudulmuş sərgüzəştləri” romanı işıq üzü gördü. Berrouzun varislərinin razılığı ilə texaslı yazıçı, döyüş növləri üzrə ekspert Co Lansdeyl müəllifin 1946-cı ildən yarımçıq qalmış əlyazmasını bitirdi və çapa verdi.
Hazırda əlinizdə tutduğunuz kitab – XX əsrin kütləvi mədəniyyətinin ən populyar obrazlardan birini yaratmış, “Elmi fantastika ensiklopediyası”nın (Nyu-York, “St. Martin’s Press” nəşriyyatı, 1993) 178-ci səhifəsində deyildiyi kimi, “əsrin ən tanınan ədəbi personajını” dünyaya bəxş etmiş ilk əsərdir. Roman orijinaldan tərcümə olunaraq bir qədər yığcamlaşdırılmış, orta məktəb şagirdləri üçün oxu vəsaitlərinə irəli sürülən tələblərə uyğunlaşdırılmışdır. Növbəti aylarda biz Tarzaniadanın digər misilsiz nümunələrini də eyni üsulla işləyib sizə çatdıracağıq.
Tarzan haqqında kitabların Azərbaycan dilində ilk nəşrinə müqəddiməni isə romanın birinci səhifəsindən Berrouzun öz sözləri ilə bitiririk:
“Ola bilsin, kitabı başa vurduqdan sonra oxuduqlarınız sizə… o qədər inandırıcı görünməsin, amma razılaşın ki, gözəl və maraqlı əhvalatdır”.
Buyurun, valideynlərinizin uşaqlıq və gənclik illərinin parlaq xatirələrinə siz də baş vurun.
I fəsil
Dənizdə
Dostumgilə qonaq getmişdim, bu əhvalatı o mənə danışdı.
Əvvəl elə-belə, söhbət xatirinə başladı, mən deyəndə ki hər şeyi özündən uydurub, bir sözünə də inanmıram, incidi. Dostum çox mehriban, amma məğrur, bir az da dəymədüşər adam idi. Qüruruna toxundu, dedi ki, yox, axıradək qulaq asmalısan. Sonda isə yalan danışmadığını sübut etmək üçün mənə vərəqləri saralmış köhnə əlyazma və Britaniya Müstəmləkələr Nazirliyinin bir qalaq hesabatını göstərdi.
Mən heç indi də tam əminliklə deyə bilmərəm ki, bu, gerçək əhvalatdır. Axı öz gözlərimlə görməmişəm. Kim bilir, bəlkə, hər şey məhz belə olub, bəlkə də, yox. Hər ehtimala qarşı, hekayətin qəhrəmanlarının adını dəyişmişəm.
Dostumun mənə verdiyi saralmış əlyazma dünyasını çoxdan dəyişmiş gənc bir ingilis zabitinin gündəliyidir. Bu gündəliyin və nazirliyin hesabatlarının ən maraqlı hissələrini sizin də diqqətinizə çatdırmaq istəyirəm. Ola bilsin, kitabı başa vurduqdan sonra oxuduqlarınız sizə … o qədər inandırıcı görünməsin, amma razılaşın ki, gözəl və maraqlı əhvalatdır.
Həm əlyazmadan, həm də nazirliyin hesabatlarından belə başa düşmək olur ki, həmin gənc zabit (adını Con Kleyton, lord Qreystok qoyaq) çox vacib tapşırıqla Qərbi Afrikanın dəniz sahilində yerləşən Britaniya müstəmləkəsinə göndərilibmiş. Orada hər vədə inanan sadəlövh adamlar yaşayırlarmış. Avropa ölkələrindən birinin hərbçiləri bu adamların sadəlövhlüyündən istifadə edərək onları şirnikləndirib aldadır, orduya aparırlarmış. Ordunun işi-gücü isə Aruvimi və Konqo çayları boyunca cəngəlliklərdə məskən salmış vəhşi qəbilələrin topladıqları rezin kauçukunu və fil sümüyünü zorla onların əlindən almaq imiş.
Yerli əhalidən Britaniya Müstəmləkələr Nazirliyinə aldadıldıqları barədə tez-tez şikayətlər daxil olurmuş. Sən demə, varlanmaq həvəsi ilə orduya yazılan qaradərili gənclərin əksəriyyəti hərbi xidmət müddəti bitdikdən sonra da geri qayıtmırmış: avropalılar onları orduda saxlayıb qul kimi işlədirlərmiş.
Con Kleytonu nazirlik Afrikaya qaradərili Britaniya təbəələri ilə başqa bir ölkənin hərbçilərinin qəddar davranışının qarşısını almaq üçün göndəribmiş.
Con Kleyton əsil-nəcabətli, döyüşlərdə göstərdiyi şücaətlərlə şöhrət qazanmış bir nəslin davamçısı, gənc, qüvvətli və iddialı zabit idi. Donanmada xidməti başa vurub nazirliyə işə keçmişdi. İndi onu siyasi karyera daha çox maraqlandırırdı. Buna görə də belə mühüm tapşırıq və yeni təyinat aldığına sevinirdi. Nazirliyin ona göstərdiyi etimaddan qürrələnirdi. Siyasi fəaliyyətdə uğur qazanmaq üçün qarşısında yeni imkanlar açılırdı. Amma təklifi qəbul edə bilməyəcəyinə təəssüflənirdi. Çünki Əlis Ruterfordla üç ay idi ki, evlənmişdi, gənc arvadını evdə tək qoya bilməzdi, onu da özü ilə Afrika cəngəlliklərinə aparmağı isə ağlına da gətirmirdi.
Amma gözəl və ağıllı Əlis ərinin karyerasına mane olmamaq üçün əsl mərdlik göstərdi: tələb etdi ki, Con təklifə razı olsun və onu da özü ilə Afrikaya aparsın.
18**-ci ilin ilıq bir may