le>
MƏNİM MÜƏLLİMLƏRİM
Bu gözəl gününüzdə,
bu əziz çağınızda,
Mənim müəllimlərim,
mənim müqəddəslərim;
Mən üç oğul atası
sizin qabağınızda,
Qızıl qalstuk taxıb
şagird olmaq istərəm…
Dayanıb qarşınızda
kövrək, sakit, ləkəsiz,
İstərəm ki, siz məni
imtahana çəkəsiz…
Mən necə yaşamışam,
necə yollar getmişəm,
Nə şerlər yazmışam,
nə nəğmələr ötmüşəm,
Mənim nəyim yaxşıdır,
mənim nəyim pis deyil,
Mənim peyğəmbərlərim,
siz söyləyin, siz deyin!
Mənim müəllimlərim,
sevgi mücəssəməsi,
Bəzən ata əvəzi,
bəzən ana əvəzi.
Sizin üçün il nədir,
sizin üçün yaş nədir…
Ürəyimdə yeriniz
ən yuxarı başdadır…
Səsinizə borcluyuq,
sözünüzə borcluyuq.
Nurunu bizə verən
gözünüzə borcluyuq.
Sizin üçün mən dönüb
arzu, əməl olaram.
Heykəliniz olmasa
sizə heykəl olaram…
Bu əziz gününüzdə,
bu əziz çağınızda,
Mənim müəllimlərim,
mənim müqəddəslərim,
Mən üç oğul atası
sizin qabağınızda
Qızıl qalstuk taxıb
şagird olmaq istərəm…
İRAN QADINLARINA HEYRƏT MƏKTUBU
İran inqilabında kişilərlə, cavanlarla çiyin-çiyinə yüzlərlə qadın da üsyan etmiş və həlak olmuşlar…
Vuruş kişi peşəsidir,
döyüş kişi peşəsidir,
Bütün bəşər yaxşı bilir
bu iş kişi peşəsidir.
Barrikada döyüşündə
kişi kimi siz öldünüz,
Siz elə bil fağır, sakit
o qadınlar deyildiniz.
Yer kürəsi elə bil ki,
sizi təzə kəşf elədi,
Çadranızın qabağında
şah sarayı qəşş elədi…
Bütün iran xalqı üçün
sanki təzə doğulanlar,
Yaşmaq ilə polad tanklar
üzərinə şığıyanlar,
Qış fəslində körpəsini
güllə ilə qızdıranlar,
Yumruğuyla Amerika
toplarını susduranlar,
Əri ilə, oğlu ilə həlak olub
göz yumanlar.
Çox da dəblə geyinməyən,
çarşaflılar, gen tumanlar,
Qəzəbiniz qalxan idi,
yaşmağınız sipər idi –
Bu nə böyük dava idi,
bu nə böyük hünər idi?!
O cəlladlar tanklar ilə,
siz yaş dolu gözlər ilə,
Siz analıq qəzəbiylə,
onlar odlu qazlar ilə.
Bax, bu sayaq vuruşdunuz.
bax bu sayaq siz öldünüz,
Elə bil ki, fağır, miskin
Şərq qadını deyildiniz…
Çadranı da ucaltdınız,
milləti də ucaltdınız,
Namusu da, qeyrəti də,
isməti də ucaltdınız,
Bu gün durub səsləyirəm
şairləri, əsərləri,
Ey Hafizin, ey Xəyyamın
mələkləri, gözəlləri,
Sizi Şərqin dahiləri
dilbər deyə çağırıblar,
Canan deyə,
Qaşınıza kaman deyə,
Zülfünüzə ənbər deyə, –
Dilinizə şəkər deyə –
çağırıblar.
Sərv boylu,
püstə dodaq çağırıblar.
Amma bu gün mən deyirəm,
belə nahaq çağırıblar.
Sizi qərbin dahiləri
bəzən miskin, bəzən kölə
vəsf ediblər,
Amma bu gün mən deyirəm
nahaq belə vəsf ediblər,
Həcərimin bacıları, doğma əziz,
Qəhrəmanlıq dastanına
layiqsiniz hər biriniz!
Qoca Qərbin bər-bəzəkli
xanımları,
Qoca Qərbin ağ əlcəkli
xanımları,
Bütün mərmər bədənlilər,
bütün incə qədəmlilər,
Fraular,
madonnalar,
Zər-zibalı geyimlilər
tovus kimi kəkillilər,
İlk dəfəydi sizə həsəd
çəkirdilər.
Dilinizdə döyüş idi, urra idi,
şərqi idi,
Şərq doğurdan əfsanələr
Şərqi idi…
Biz görürdük sizin bütün
vücudunuz üsyan deyir,
qisas deyir.
Demək zahir, demək geyim
əsas deyil,
Ey haqq deyib həlak olan
qorxmazlarım,
igidlərim,
Ey çarşaflı, ey çadralı,
ey yaşmaqlı
şəhidlərim,
Siz intiqam qışqıranda
hay verəndə üsyanlara.
Az qalırdı tüfəng alıb
hücum edim ekranlara.
Sizi durub hifz eləyim,
canım ilə, gözüm ilə,
Sizə dəyən güllələri
sinəm ilə qabaqlayım.
Ərinizin yanındaca,
mən