e>
«ALLAHDAN BÖYÜK MÜTƏFƏKKİR YOXDUR»
Bağışlarsan, bağışlanmaz günahları ey Yaradan, Niyə səni yad edirik, dara düşəndən-düşənə.
ALLAH EŞQİNƏ…
Bir zaman Allaha inam varıymış,
Onda bütün canlı bəxtiyarıymış.
Elə ki, Allahı danıbdır bəşər,
Ayaq açıb fitnə, tüğyan edib şər,
İnsanlar Allahlıq edəndən bəri,
Fəlakət gözləyir bütün bəşəri!
Allahsız kainat olarmı qardaş!?.
Hamı bir Allaha inanaydı kaş…
Allah hər insanın öz qəlbindədi…
Doğru ürəyində düz qəlbindədi.
Allahsız doğruluq, düzlük olarmı!?.
Allahsız dünyada həqiqət varmı!?.
Ahdı, ündü, vaydı, Allahsız dünya,
Sahibsiz saraydı, Allahsız dünya.
Məgər heç olarmı sahibsiz saray,
Onun divarları uçmazmı lay-lay!?
Müqəddəs saraya ibadət gərək,
Onun sahibinə itaət gərək…!
İtaətkar insan demə ki, quldu,
İtaət atadı, bəşər oğuldu.
Əgər eşitməsə oğul atanı,
Dolanar, axırda tapar xatanı.
İnsan itaəti atarsa əgər,
Kürənin üstündə fəlakət törər.
Bəşər itaətdən çıxarsa əgər,
Orbitindən çıxan ulduza dönər.
Allaha inanmaq, əzəldən əzəl…
Onun yoxluğundan varlığı gözəl!
Allahlı dünyada zülüm ha yoxdu,
Əbədi həyat var, ölüm ha yoxdu.
Allahlı dünyada öl,Vətənoğlu!
Allahsız dünyaya gül, Vətənoğlu!
Sənin əlin üstə, əlmi var, Allah,
Səni tanımayan elmi var, Allah.
Sən elə varlıqsan ağrın-acın yox,
Mənim tərifimə ehtiyacın yox.
Fəqət bir qulunam, borcum var sənə,
Dərgahın yaxşılıq eyliyib mənə.
Milyon yaxşılığa bir zərrə əvəz,
Qaytarmaq necədi, məyər, gərəkməz!?
Əhf eylə, əhf eylə, qulunam, Ağa!
Qula, qulluq etmək deyil qadağa!
Qulun adətidir, qul, qulluq eylər,
Oğul atasına oğulluq eylər.
Bağışlarsan, bağışlamaz günahları ey yaradan…
Niyə səni yad edirik dara düşəndən-düşənə!?.
Sən elə varlıqsan ağrın acın yox,
Mənim tərifimə ehtiyacın yox!
Sənin o, nurlu ziyan, hər kimin üstündə olarsa,
Dünyanın əziz, bəxtəvər insanı o kəsdir.
Lütvün, rəhmin, kərəmin hər kimə varsa,
Dövrün, zamanın hakimi, loğmanı o kəsdir.
Təmiz qəlbin olsun, azca da varın,
Bu dünya durduqca çox eylər Allah.
Yoxdan var yaradar, heyran qalarsan,
Varı bircə anda yox eylər Allah.
Danışma qəzəbli, gülmə qəzəbli,
Oturma qəzəbli,durma qəzəbli.
Məzluma da bir daş vurma qəzəbli,
Qaytarıb sinənə ox eylər Allah.
Demə, puldan yazır, pula möhtacdı,
Təmiz ad Bəhmənin başında tacdı.
Namərdin milyonu olsada, acdı,
Mərd olan insanı tox eylər Allah.
O ağlım hardadı, özüm dolanım,
Mən yazığı sən dolandır, ay Allah.
Fitnələrdən, fəsadlardan, fellərdən,
Böhtanlardan gen dolandır, ay Allah.
Bəla məni, xətər məni görməsin,
Qəza məni, qədər məni görməsin.
Qüssə məni, kədər məni görməsin,
Günlərimi şən dolandır, ay Allah.
Mən Bəhmənəm, ucalmaqda istərəm,
Buludlardan bac almaq da istərəm.
Ucaldıqca qocalmaqda istərəm,
Saçlarımda dən dolandır, ay Allah.
Bəzən qaldıran da məni göylərə,
Bəzən yendirən də ayağa, sənsən.
Bəzən çiçək kimi açan könlümü,
Bəzən yandıran da ay ağa, sənsən.
Tanımaz anasın özgəsin əmən,
Ölsəm, yıxılmaram özgə sinə mən.
Bir də yalvarmaram özgəsinə mən,
Yenə ümid yerim ay ağa, sənsən.
Ağrının dadını, yıxılan dada,
Haraylar hey səni, yıxılan dada.
Uşaq tək yüyürüb, yıxılanda da,
Qaldıran Bəhməni ayağa, sənsən.
Sən alimsən, sən adilsən, sən qadirsən İlahi,
And içirəm varlığına, şəkkiyyət eyləmərəm.
Sənin uca varlığına ləhzədə min yol şükür,
Hər kim sənə inanmasa, ünsiyyət eyləmərəm.
Sayə salar üstümüzə, darıxma,
Bizi bu dünyaya gətirən Allah.
Heç kimi saxlamaz dar ayağında,
Ahunu bəlaya yetirən Allah.
Bir nizam veribdi, hər gərdişinə,
Əl atmaq olarmı onun işinə…?
Zəmin yaradacaq pərvərişinə,
Fidanı səhrada bitirən Allah.
Bəhmənə payı da göstərəcəkdi,
Hər haqqı-sayı da göstərəcəkdi.
Günü də, ayı da göstərəcəkdi,
Eyləməz dünyanı duman-çən Allah.