schap bevestigt
Verzameling wetenschappelijke artikelen
Editor Andrey Tikhomirov
ISBN 978-5-0059-4623-2
Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero
Het bijbelse boek Genesis (uittreksels)
Eridu, Eredu (Sumerisch-goede stad), is een stad in Sumerië (Oud Mesopotamië), gelegen aan de oever van de lagune van de Perzische Golf, die zich later terugtrok uit de stad. Volgens de legende, de oudste van de Sumerische steden. Het was het centrum van de cultus van de god van wereldwateren en wijsheid Enki (Ea). Het bestond tot het midden van het 1e millennium voor Christus, maar speelde geen politieke rol. De site van Eridu wordt nu bezet door de nederzetting van Abu-Shahrain (Irak). Recente opgravingen door Arabische archeologen hebben hier archeologische lagen van het 4e millennium voor Christus ontdekt. De grote Sovjet Encyclopedie, hoofdredacteur B. A. Vvedensky, volume 49, second edition, 1957, p. 154.
Wikipedia (selectief): «Eridu is een van de oudste steden van Sumerië en de wereld. Volgens de Sumerische mythologie is dit de allereerste stad op aarde. Talrijke opgravingen door archeologen traceren de diepe oudheid van de stad, waarin veel culturele lagen zijn geïdentificeerd, een oude tempel, een ziggurat en vele andere tempels en structuren zijn opgegraven, terwijl de vroegste lagen worden toegeschreven aan het VI millennium voor Christus. Eridu is momenteel een archeologische zone in het zuiden van Irak, die de «nederzetting van Tel Abu-Shahrein"wordt genoemd… Sumerische legenden zeggen dat vóór de grote zondvloed, "nadat het koninkrijk uit de hemel was neergezonden, Eridu werd (de plaats van) de troon. De «Nippur Royal List» begint met Eridu. In antediluviaanse tijden zijn vijf belangrijke steden aangegeven, waaronder ook Bad Tibira, Larak, Sippar en Shuruppak. De Nippur royal list schrijft over twee koningen van Eridu die gedurende enorme perioden regeerden met een totale duur van 18 ballen (64.800 jaar), waarna de stad werd verlaten en de troon werd verplaatst naar Bad Tibira. Eridu ontstond als een centrum van de vroege agrarische cultuur in het zuiden van Mesopotamië (de zogenaamde Eredu cultuur van het einde van de VI – eerste helft van het V millennium voor Christus). Het werd gevestigd in het midden van het VI millennium voor Christus; later – een belangrijk centrum van de Ubeid periode, en vervolgens in het IV millennium voor Christus een van de belangrijkste centra van de Sumerische cultuur. Aan het begin van het derde millennium voor Christus. Eridu speelde een perifere rol in het politieke leven van de regio. In geschreven bronnen van het midden van het III-midden van het I millennium voor Christus, Eridu is de meest zuidelijke van de conglomeratie van Sumerische steden die groeide naast tempels. Hoogstwaarschijnlijk werd het gesticht aan de kust van de Perzische Golf, in de buurt van de monding van de Eufraat, maar vanwege de opeenhoping van slibachtige sedimenten aan de kustlijn gedurende duizenden jaren, bevinden de overblijfselen van de stad zich nu op een afstand van de kust.»
Modern onderzoek bevestigt de gegevens die het bijbelse boek Genesis beschrijft in een religieuze en sprookjesachtige vorm de echte gebeurtenissen in verband met de afwikkeling van het oude Mesopotamië, evenals de zondvloed in hetzelfde gebied. Die ook chronologisch samenvalt. Er wordt geschat dat op het hoogtepunt van de laatste ijstijd de zeespiegel 130 meter onder de huidige lag. Een belangrijk deel van het continentale plat bestond uit land. Toen begon de opwarming en ongeveer zevenduizend jaar geleden kregen de continenten en oceanen bekende vormen. Eens werden grote delen van de aarde overstroomd.»
Hoofdstuk 2.
8 en de Heere God plantte een paradijs in Eden, in het oosten, en plaatste daar de mens, die hij geschapen had. (Volgens de bijbelse legende is Eden de woonplaats van de eerste twee mensen – Adam en Eva – vóór hun «val». Dit woord is Hebreeuws, wat betekent: tuin, paradijs, een mooie, aangename plek. In de Sumerische taal (niet vergelijkbaar met een van de bekende talen), het woord «we gaan» – «eden» betekent «vallei», volgens de regel van homonisatie, een woord dat per ongeluk samenviel in geluid, speelde een rol: het leek erop dat «We gaan» een mystieke term is zonder een specifieke geografische betekenis, en niet de vallei van de twee rivieren in het huidige Irak (De «Adam’ s tree» bevindt zich hier), waar het meer Tartarus ligt, evenals de Teergrotten, er is een zeer vergelijkbaar geluid met de oude Griekse Tartarus—een afgrond in de ingewanden van de aarde, waar, volgens de legende, Zeus omverwierp de Titanen, het koninkrijk van de doden (te vallen in Tartarus). Naarmate de bevolking groeide in Sumerië, als het ware «in het oosten» gelegen van Afrika en het Midden – Oosten, groeide ook de ontevredenheid in de Sumerische samenleving, omdat het aantal vruchten, planten en dieren afnam, daarnaast nam rond 2500 voor Christus de staat Akkad Sumerië in beslag en werden de Sumeriërs een afhankelijke bevolking, alleen verre herinneringen bleven over de «gouden eeuw» toen de Sumeriërs gelukkig en goed leefden «in Eden» – «op de vlakte». De legenden over de Hof van Eden werden van generatie op generatie doorgegeven en bereikten de oude Joden, waar ze vervolgens werden opgetekend in de Pentateuch van Mozes. Volgens moderne gegevens verhuisden oude mensen van Afrika naar Arabië en kwamen geleidelijk aan naar de Perzische Golf, in die tijd een vruchtbare vallei vol met zoetwaterbronnen en rijke flora en fauna. In de oudheid werd de Perzische Golf de zee van zonsopgang genoemd en de Middellandse Zee de Grote Zee van zonsondergang.)
9 en de Heere God bracht uit de aarde alle boom, die aangenaam is voor het gezicht, en goed tot spijze; en de boom des levens in het midden van het paradijs, en de boom der kennis des goeds en des kwaads. (Uitleg van het uiterlijk van bomen waarvan de vruchten werden gebruikt voor voedsel. De boom des levens is een dadelpalm. die eetbare, heerlijke en voedzame vruchten geeft-dadels, noodzakelijk voor het behoud van het leven. De boom heeft een praktische betekenis en werd in de oudheid de boom des levens genoemd. De boom van kennis van goed en kwaad – vijgenboom, vijgenboom, vijgenboom, wijnbes, had veel verschillende namen, waaronder totemic – «boom van kennis van goed en kwaad». Dadelpalmen en vijgenbomen groeien overal in Zuid-Irak. Het enkelvoud (de boom des levens, de boom van kennis van goed en kwaad) verschijnt hier als een collectief, zoals in het wereldbeeld van kinderen (het kind ziet wat of wie en spreekt erover): God – goden, priesters, dat wil zeggen, mensen die enig voordeel hebben ten opzichte van andere mensen, Adam – mannen (patriarchaat wordt beweerd), Eva – vrouwen, Kaïn – boeren, Abel – herders.)
De koning (staand) brengt een offer van wijn aan de maangod (zittend), in het Heilige vat zijn er een tak van een palmboom en twee dadeltrossen. Zowel wijn als dadelpalm zijn heilige voorwerpen. Een soortgelijke tekening had een stele met de wetten van koning Hammurabi, die voor de godheid Shamash (de maangod) van de XVIII eeuw voor Christus stond (rechts). Het is duidelijk dat God een volledig mensachtige vorm heeft, het is hoogstwaarschijnlijk een priester, een hypnotiseur, een paranormaal begaafd.
Sumerische stele, ongeveer XX – XXI eeuw voor Christus.
10 een rivier kwam uit Eden om het paradijs te bevloeien; en toen werd het verdeeld in vier rivieren. (Een rivier is nodig voor irrigatie, dus er is niets bovennatuurlijks in het paradijs, alles wordt bewaterd-bewaterd.)
11 de naam van een Fison; hij stroomt rondom het ganse land van Havila, waar goud is; (misschien was de Fison een zijrivier van de Eufraat, maar toen verdroogd, in de oudheid kan er goud deposito ' s zijn geweest.)
12 en het goud van dat land is goed; er is een bholach en een onyx-steen. (Volgens het «woordenboek van de boeken van het Oude Testament» door O. Steinberg, bdolach is een aromatische houthars. Onyx is een mineraal, een soort agaat. Dat wil zeggen, echte stoffen.)
13 de naam van de tweede rivier Gihon; zij stroomt rondom het gehele land Kush. (Gihon is waarschijnlijk de Karun rivier in het zuidwesten van het moderne Iran, in de oudheid was de staat Elam daar gevestigd.)
14 de naam der derde rivier is Hiddekel; zij stroomt voor Assur. De vierde rivier is de Eufraat. (Deze geografische namen zijn al lang geïdentificeerd: Hiddekel – de rivier de Tigris, Assyrië – de ter ziele gegane staat Assur (Assur), waarvan de hoofdstad zich op de westelijke oever van de Tigris bevond, en daarom «ervoor» stroomde, en de rivier de Eufraat.)
15 en de Heere God nam den mens, en zette hem in Den Hof van Eden, om dien te bewerken en te