Yoel peygamberin kitabı – metin üzerine bilimsel bir yorum. Андрей Тихомиров

en RAB'bin sözü. (Rahip-hipnozcunun önerisi).

      2 Ey ihtiyarlar, işitin ve bu diyarda oturanlar, bunu dinleyin; bu sizin günlerinizde mi, yoksa atalarınızın günlerinde mi oldu? (Konuşma talimatı).

      3 Bunu çocuklarınıza söyleyin; ve çocuklarınız kendi çocuklarına, onların çocukları da sonraki nesle: (Konuşma-nasihat) desinler.

      4 Çekirgeler tırtılın arta kalanını, solucanlar çekirgelerin artakalanını, böcekler de solucanların arta kalanını yedi. (Kitap, Yahudiye'nin tarlaları, bahçeleri ve bağlarında çekirge ve diğer haşere istilasının duyulmamış ölçeğinin bir resmiyle başlar.)

      5 Ey sarhoşlar, uyanın, şarap içenler, üzümün suyu için ağlayın, feryat edin, çünkü üzümün suyu ağzınızdan alındı! (Yahudiler arasında yeterince sarhoş olduğu anlamına gelir! "Seçilmiş" insanlar diğer "seçilmemiş" halklardan farklı değildi ve ayrıca zamparalar ve terbiyeli sarhoşlardan oluşuyordu).

      6 Ülkeme güçlü ve sayısız halk geldi; dişleri aslanın dişleridir ve çeneleri dişi aslanınki gibidir. (Aslan ve dişi aslan ile karşılaştırma).

      7 Asmamı mahvetti, incir ağacımı kırdı, soyup soyup bir kenara attı; dalları bembeyaz oldu. (Asma ve incir ağacı ile karşılaştırma.

      8 [Çula] sarınmış genç bir kadın gibi, gençliğinin kocası için ağla! (Hıçkırmak, çul giymek – bir keder ve talihsizlik gösterisi).

      9 RAB'bin Tapınağı'nda tahıl sunusu ve dökmelik sunuya son verildi; Rahipler, Rab'bin hizmetkarları ağlayın. (Teklif sona erdiğinden, RAB'bin rahipleri bu nedenle ağlıyor.)

      10 Tarla ıssız, dünya yas tutuyor; Çünkü mısır telef oldu, üzümün suyu kurudu, zeytin ağacı kurudu. (Her yerde keder ve felaket).

      11 Utançtan ey çiftçiler, ağlayın ey çiftçiler, buğday ve arpa için, çünkü tarladaki ürün yok oldu (ürün yok oldu).

      12 asma kurudu, incir ağacı kurudu; nar ağacı, hurma ağacı ve elma ağacı, tarladaki bütün ağaçlar kurudu; bu nedenle insanoğlunun sevinci yok oldu. (Mahsul öldü.)

      13 Kâhinler, [çuval bezi] kuşanın ve ağlayın! uluma, sunak sunucuları! girin, çul içinde uyuyun, ey Tanrımın kulları! çünkü senin tahıl sunusu ve dökmelik sunusu Tanrı'nın evinde olmaktan çıktı. (Hıçkırmak, çul kuşanmak keder ve talihsizlik göstergesidir. Kurban kesildiğine göre, RABbin rahipleri bu yüzden ağlarlar).

      14 Oruç tutun, kutsal bir toplantı ilan edin, ileri gelenleri ve bu ülkede yaşayanların hepsini Tanrınız RAB'bin Tapınağı'na çağırın ve RAB'be yakarın. (Oruç tutmak, ciddi bir toplantı ilan etmek, yaşlıları, tüm sakinleri RABbin evine çağırmak, RABbe dönmek – o zamanın insanlarına göre, Tanrı'nın merhamet edeceği ve kurtuluş vereceği gerçeğine yol açmalıdır. talihsizlikler).

      15 Ah ne gün! çünkü Rabbin günü yakındır; Yüce Allah'tan bir yıkım olarak gelecek. (İddiaya göre, "seçilmişlerin" günahları için bir ıssızlık şeklinde gelecek olan "RAB'bin günü" yaklaşıyor).

      16 Gözümüzün önünde yiyecek, sevinç ve neşe Tanrımızın evinden alınıp alınmadı mı? (Her yerde keder ve felaket).

      17 Taneler keseklerinin altında çürüdü; (Her yerde keder ve felaket).

      18 Sığırlar nasıl inliyor! öküz sürüleri umutsuzca yürüyor, çünkü onlar için otlak yok; koyun sürüleri telef oluyor. (Her yerde keder ve felaket).

      19 Ya RAB, sana sesleniyorum; çünkü ateş çölün yeşil otlaklarını yuttu ve alev tarladaki bütün ağaçları yakıp kül etti. (Allah her şeye kadirdir, güya yardıma çağırırsan yardım eder).

      20 Kırdaki hayvanlar bile Sana haykırıyor, çünkü ırmaklar kurudu, ateş çölün otlaklarını yok etti. (Her yerde keder ve felaket).

      Bölüm 2

      1 Siyon'da boru çalın, Kutsal dağımda alarm çalın; Yeryüzünde yaşayanların tümü titresin, çünkü Rab'bin günü geliyor, çünkü yakındır— ("RAB'bin gününün" yakın olduğunun duyurusu).

      2. gün karanlık ve kasvetli, bulutlu ve sisli gün: sabah şafağı gibi, çağlardan beri olmayan ve ondan sonra doğumda olmayacak çok sayıda ve güçlü insan dağlara yayılıyor. (Doğal olaylarla bir benzetme).

      3 Önünü bir ateş yalayıp yutar, arkasını bir alev yakar; Önünde yeryüzü cennet bahçesi gibi, arkasında ıssız bir bozkır olacak ve ondan kimse kurtulamayacak. (Cennet – Farsça "bahçeden"; Cennet Bahçesi – Yaratılış kitabında açıklanan Adem ve Havva'nın güzel meskeninin adı).