a
Dumitru Ghereg
© Dumitru Ghereg, 2025
ISBN 978-5-0067-1052-8
Created with Ridero smart publishing system
Manifest
Jestem tym, kim jestem, i nikim więcej.
Nie jestem ofiarą okoliczności, nie jestem echem cudzych oczekiwań ani cieniem cudzych decyzji.
Jestem źródłem. Źródłem mojej energii, mojej siły, mojego życia.
Moje życie to mój wybór. Mój wybór to mój priorytet. A tym priorytetem jestem zawsze ja.
Nie szukam wymówek, by być mniejszym, niż jestem. Nie proszę, nie błagam, nie szukam aprobaty.
Nie wątpię, bo wiem: moja wartość nie podlega dyskusji. Jeśli ktoś wkracza na moją przestrzeń, spotykam go wzrokiem, w którym jest pokój, ale także wyraźnie widać mój limit.
Nie krzyczę, nie rwiję włosów z głowy, nie tłumaczę się. Po prostu pokazuję, gdzie kończy się ich przestrzeń, a zaczyna moja. A jeśli ktoś tego nie rozumie, uśmiecham się.
Nie tracę energii na walkę, po prostu daję do zrozumienia: tu, gdzie jestem, wszystko już zostało postanowione.
Nie jestem chamski, nie jestem zły, nie jestem agresywny. Jestem jasny jak dzień.
Nie spieszy mi się, ale też nie stoję w miejscu. Idę swoim krokiem, pewnie i spokojnie, bo wiem, że każdy krok to część mojej drogi.
Nie zapraszam ludzi za sobą, ale jeśli ktoś zdecyduje się pójść, będę z tego zadowolony. Jestem źródłem. Ten, kto postanowi iść obok, będzie szedł z dumą, nie próbując przyćmić mojego blasku.
Nie stawiam na szali swojego spokoju. Nie toleruję zbędnego hałasu w moim życiu. Kładę priorytet na siebie – na swoją harmonię, na swoją wartość, na swoją prawdę.
Podążam za sobą, a niech ta droga będzie pełna ognia, blasku i światła. Niech każdy krok będzie pewny. Bo jeśli ktoś stanie mi na drodze, z uśmiechem pójdę dalej.
Wprowadzenie
Może już masz dość tego, że codziennie ktoś mówi ci, jak masz żyć. Społeczeństwo, przyjaciele, koledzy, rodzina – wszyscy wiedzą, co jest dla ciebie najlepsze. “Bądź jak wszyscy”, “Nie wyróżniaj się”, “Nie ryzykuj”, “Słuchaj”, “Nie dyskutuj”, “Nie próbuj, nic ci się nie uda”, “Nie marz, nie lataj w chmurach” – te wszystkie frazy brzmią jak zaklęcia, które próbują utrzymać cię w ramach, które stworzyli inni. Ale co, jeśli powiem ci, że najważniejsze w życiu to nauczyć się mówić: “Idź do diabła!” tym wszystkim zasadom i cudzym opiniom.
Wszyscy mamy tendencję do martwienia się tym, co o nas pomyślą. Boimy się wyglądać dziwnie, być oceniani, nie spełniać standardów. Ale tak naprawdę szczęście to nie życie według cudzych scenariuszy. Prawdziwe szczęście zaczyna się tam, gdzie kończą się cudze opinie. A jeśli jesteś gotowy wyrwać się z tego kręgu i być sobą, ta książka jest dla ciebie.
Każdy z 100 praw to krok ku prawdziwej wolności. Nauczą cię być silnym, pewnym siebie i nie bać się bronić swoich granic. To prawdziwa “broń”, dzięki której wywalczysz swoje miejsce pod słońcem. Nauczysz się mówić “nie” wszystkiemu, co cię ogranicza, i “tak” wszystkiemu, co cię wzmacnia. Będziesz stawać się silniejszy z każdym dniem, a nikt nie stanie ci na drodze. Bo teraz będziesz wiedział, jak powiedzieć: “Idź do diabła!” wszystkim, którzy próbują dyktować ci warunki. Jeśli jesteś gotowy zburzyć wszystkie bariery i zacząć żyć swoim życiem, to czytaj dalej. Tutaj nie ma miejsca na wątpliwości, słabości czy kompromisy. Tutaj jesteś tylko ty i twoja wolność.
Prawo 1. Nie lubię-przestań
Często znosimy: złą pracę, toksycznych ludzi, kraje, które duszą wolność, projekty, w których nie ma życia. Dlaczego? Bo system wychowuje cierpliwych, uległych ludzi. Ale prawda jest taka, że życie to nie przetrwanie. To wybór. Jeśli ci się nie podoba – odejdź. Nie z powodu słabości, ale z szacunku do siebie. Nie jesteś drzewem. Nie wrosłeś korzeniami w miejsce, w pracę, w ludzi, którzy cię nie szanują. Jeśli wewnętrznie wszystko krzyczy: “To nie moje”, nie ignoruj tego głosu. To twoja wewnętrzna prawda, twoja siła.
Odejście to nie oznaka słabości. To oznacza powiedzenie: “Zasługuję na coś lepszego”. Świat jest ogromny. Możliwości jest mnóstwo. Po co zostawać tam, gdzie cię nie słyszą, nie cenią, gdzie się nie rozwijasz? Nie musisz być częścią środowiska, które cię łamie. Za każdym razem, kiedy mówisz “nie” temu, co ci nie odpowiada, zbliżasz się do tego, co pokochasz. Odejście i stworzenie tego, co będzie cię inspirować każdego poranka, to początek nowej drogi.
Historia pełna jest przykładów, kiedy fraza “nie podoba się – odejdź” stała się nie tylko decyzją, ale punktem zwrotnym, który zmienił życie ludzi, a nawet bieg historii. Albert Einstein pośpiesznie opuścił Niemcy, ponieważ wartości, które wyznawał, były niezgodne z reżimem nazistowskim. Po wyjeździe do USA porzucił prestiżową karierę, ale to właśnie na emigracji stał się tym Einsteinem, którego zna cały świat.
W 1985 roku Steve Jobs został wyrzucony z własnej firmy Apple, którą założył. Jego pomysły uznano za radykalne, a styl za agresywny. Wydawało się, że to koniec. Ale Jobs się nie złamał. Odszedł, bo już nie widział sensu w walce o przestrzeń, której mu nie dawano. I wiesz, co zrobił? Założył firmę NeXT, gdzie zrealizował nowe pomysły. Zainwestował i rozwijał Pixar, który później wyprodukował “Toy Story” i zrewolucjonizował animację. A po 12 latach wrócił do Apple i przekształcił ją w jedną z najbardziej wpływowych firm w historii ludzkości.
Odejście to nie koniec. To początek nowej drogi. Tak jak w przypadku Oprah Winfrey, która odeszła z miejsca, gdzie ją poniżano, i zbudowała swoje imperium. Dorastała w biedzie, doświadczyła przemocy, ale nie stała się ofiarą. Odeszła z toksycznego środowiska, które uważało ją za “nikogo”, i stała się głosem milionów.
Prawdziwi liderzy nie trzymają się stabilności – odchodzą, by stworzyć swoją wolność. Indie, będące kolonią, odeszły od brytyjskiego imperium. Przyszedł Gandhi, a miliony ludzi powiedziały: “Dość”. Nie zaczęli znosić. Wybrali wolność.
Zasada “Nie podoba się – odejdź” to nie kaprys. To wybór. Wybór szacunku do siebie, nie przywiązywania się do toksycznego, nie znoszenia tylko dlatego, że “tak się przyjęło”. Jeśli już poczułeś się źle – świetnie! To znaczy, że jesteś szczery ze sobą i zdajesz sobie sprawę, ile razy łamałeś tę zasadę i jakie to miało konsekwencje.
Prawo 2. Umrzeć można-przegrać nie da się
Póki człowiek żyje, gra nie kończy się, a przegrana jest niemożliwa. Może upadać, popełniać błędy, doświadczać niepowodzeń, zmagać się z bólem i stratami, ale sama możliwość zmiany biegu wydarzeń pozostaje. Życie z natury jest procesem, a nie wynikiem. Przegrana w nim jest niemożliwa, dopóki człowiek nie podda się wewnętrznie. Nawet najtrudniejsza sytuacja – to nie koniec, lecz przejście, szansa na nowy wybór.
Prawdziwa porażka nie przychodzi z zewnątrz – nie można jej narzucić. Rodzi się w środku, gdy człowiek postanawia, że już nie będzie walczyć, marzyć, mieć nadziei. Poddanie się – to moment, w którym człowiek przestaje wierzyć w możliwość zmian, w siebie, w to, że każde nowe wysiłek ma sens. To cicha zgoda na beznadziejność, która czyni go bezsilnym, nawet jeśli zewnętrznie nadal żyje. A dopóki w sercu jest choćby iskra pragnienia, by iść naprzód, szukać, budować, kochać – człowiek jest niepokonany. Nawet pośród ruin, nawet w samotności, nawet po wszystkich porażkach – jeśli wybiera, by kontynuować, pozostaje graczem. A to oznacza, że wciąż może wygrać.
Prawo 3. Nikomu nic nie jest winien
“Nikomu nic nie jestem winien” to dążenie do samowystarczalności, a nie egoizmu. To postawa, w której człowiek nie chce być zależny od zewnętrznych zasobów – niezależnie czy chodzi o pieniądze, wsparcie czy pomoc. Stara się osiągnąć stan, w którym w każdej sytuacji nie jest związany