Բանաստեղծություններ. Ռափայել Պատկանյան

վաղ արտերը գնացին,

      Ցորեն, գարին գերանդիով հընձեցին,

      Խուրձ կապեցին, բարդ բարդեցին դաշտումը,

      Նըստան հանգչիլ կաղնիների հովումը:

      Ա՛յ մարդ, վե՛ր կաց, սառը ջրով լվացվի՛ր,

      Գոտիդ կապե, գերանդիդ ա՛ռ, դաշտ հասի՛ր,

      Քանի հով է` հունձըդ արա արտումըդ,

      Հունձըդ հընձե, մի՛ ծուլանար գործումըդ:

      Խուրձըդ կապե, բարդըդ բարդե, տուն արի,

      Հանգստացիր, երբ քո հունձըդ կատարի.

      Բե՛ր գերանդիդ, կախե՛ պատեն քո տանը,

      Ես իրիկվան կը պատրաստեմ սեղանը:

      Ա՛ մարդ, հերիք ինչ որ այսօր քնեցար,

      Աչքըդ մեկ բա՛ց, տես թե ո՛րչափ ուշացար,

      Մեր դրացին վաղ անցկացավ կամուրջեն,

      Վաղ լըռել է մեր գզիրը ձայնելեն:

      Ի՞նչ ես պառկել, ի՞նչ ես քնել, սիրական,

      Արեգական շողը հասավ մեր դըրան,

      Մի՛ ծուլանար ժամանակդ խնայե՛,

      Այն պիտի մեզ բոլոր ձմեռը կերակրե:

      ՇԻՆԱԿԱՆԻ ԵՐԵԿՈՅԱՆ ԵՐԳԸ

      Մարդըս եկավ, եկավ դաշտից` դաշտիցը,

      Կանաչ դաշտից, դալար դաշտից տուն եկավ,

      Տուն եկավ ու դուռը դըրեց` նըստեցավ,

      Շալկին խուրձ էր, խուրձ` ցորենի արտիցը:

      – Խուրձըդ վե՛ր դիր, թո՛ղ բաց անեմ թոկերը,

      Մեջքեդ առնում այդ սուր, այդ սուր գերանդին,

      Սուր այդ, սուր այդ գերանդիով հնձել ես,

      Հընձել ես ու խուրձ կապել ես ցորենը:

      Ա՛խ, ճակատըդ թաց է եղել քրտինքով,

      Թո՛ղ ճակատըդ, թող որ սըրբեմ իմ ձեռով.

      Իմ ձեռովըս գոտիդ բացեմ` խուրձըդ առնում իմ ձեռով,

      Խուրձըդ առնում` ծանըր բեռըդ շալակեդ:

      Սառը ջըրով ձեռըդ լըվա՛, ոտքըդ լվա, երեսըդ,

      Ձեռքիդ, ոտքիդ ես ջուր կածեմ, երբ լվանաս երեսըդ.

      Սըրբե՛ ձեռքով քո երեսեդ քըրտինքըդ.

      Գլուխդ լվա` սառը ջըրով, ձեռքըդ, ոտքըդ, երեսըդ:

      Ես քեզ համար հաց թխեցի, սիպտակ, փափուկ գարեհաց,

      Ես քեզ համար պատրաստել եմ կաթն ու կարագ ու պանիր,

      Գառան մըսեն շամփրի վըրա խորոված,

      Կասկարայով գառան միսը տապակած:

      Կուժը լիքը կարմիր գինին դըրած է,

      Իմ ձեռագործ կըտավ սուփրան փըռած է.

      Ձեռըդ լվա՛. հանգստացի՛ր իմ սիրակա՛ն ամուսին

      Լուսնյակը երևում է երկնքումը փայլելով,

      Պատուհանեն լույս է ձգել սուփրի վըրա շողալով,

      Երևում է հացն ու կաթը, պանիրը,

      Երևում է կարմիր գինվո սափորը.

      Մեկ ես, մեկ դու, մեկ պահապան հրեշտակը,

      Ուտենք, խմենք, ու գոհանանք արարչեն,

      Հանգստանանք աշխատանքեն, որ քաշեցինք ցերեկը:

      ՕՐՈՐՈՑԻ ԵՐԳ ԳՅՈՒՂԱԿԱՆ ԱՅՐԻ ԿՆՈՋ

      Քընե՛, քընե՛, սիրուն որդի, քու մոր սըրտին ըսփոփանք,

      Քեզ օր կասեմ տըխուր ձենով, օր-օր, օրեր ու շատ կյանք:

      Օրորոցըդ ձեռով շարժեմ, բերնով երեսդ համբուրեմ,

      Քեզ շատ օր-օր, քեզ շատ օրեր, քեզ շատ արև կու երգեմ:

      Աչքըդ փակե՛, այդ լուսափայլ աստղի նըման փայլածը,

      Որ մինչև այդ երկնքումը երևում է ցոլածը:

      Աչքիդ շողը սիրտս է ծակում, նորոգում է իմ խոցը,

      Աչքըդ փակե՛, իմ սիրական հերի՛ք սըրտիս այրածը:

      Աչքըդ փակե՛, քաղցր քընե՛, քեզ օր կասեմ ես լալով,

      Հորըդ բանը իմաց կանեմ, դու ականջ դիր նիրհելով.

      Հայրըդ զորեղ երիտասարդ, առավ բակեն գութանը,

      Լըծեց երկու զույգ եզները իր սրածայր արորը.

      Գընաց