дээр унтаж байв. Энэ нь дулаахан үйлдэл хийсэн.
Бид хичнээн их хэтрүүлснийг мэдэхгүй ч Лех биднийг анхааралтай сэрээв.
– Стасян, Тарзана!
– Надаас хол бай, Сатан!!
тэмдэглэл 14
Зоорийн подвал
– За тэгээд? Энэ хашаа явах уу?
– Новш гэж бассейн байна.
– За.., болон машинууд.
– Та, Дан зах, тэнд газар байна гэж үү?
– Мууу. – гэж Денис хэлэв. – хүлээ, тийм үү? Тэнд!.. Суурь!!. Би үүнд зургаан сар амьдарсан шүү дээ!!!
Бид түүний зүг харав.
Хонгилын үүдний тавцангийн цаасан дээрээс картоноор дамжаад зүүн талаас бид сандал, хаалганы гуравны нэг нь зоорийн үүдэнд өлгөөтэй байв.
– Аваач!! Би цыгсанд хашгирав. Тэр түүнийг алдаршуулж, хаалга нь архиран унав. Цыган хаалганы үүдэнд гишгэлээ.
– Өө хүү минь, гэхдээ цоглог хөвж байна уу?! – цыганууд айж, ус руу нулимсаар бидэн рүү буцаж ирэв.
– Энэ юу сонин юм? – Дан асуув.
– Алив, энэ арал дээр бид ууцгаая. Нээлтээс гэрэл унаж, хэн ч байхгүй. (Энэ бол cops). – Би шийдээд нэг шил боомт авав. Үүнийг шүдээрээ тойруулан нээгээд би нэг найздаа хүлээлгэн өглөө. Зөвхөн коммунистууд, цагдаа нар, цэрэг, гэр оронгүй хүмүүс бие биенээ «нөхдүүд!» Гэж үнэхээр дуудах эрхтэй гэдгийг тэмдэглэхийг хүсч байна. Үүнээс болж эхний гурвыг орхисон, орон гэргүй хүмүүс нь коммунизмд хүрсэн хүн амын цорын ганц нийгмийн давхарга юм. Мөн юу: зүйлс үнэгүй; хогийн сав эсвэл хооллох, хоол үнэгүй; подвал, шалан дээр орон сууц, дахин үнэгүй. Коммунизм биш гэж юу вэ?! Товчхондоо, найз маань надаас гаргасан саналыг таатай хүлээж авсан. Би өөр нэг шил боомт нээгээд Дан дээр санал болгов. Гурав дахь нь нээгдэж, би цыгыг гараа сунгалаа. Тэд үймээн самуун болж би нэг удаагийн шилийг гаргаж, олны анхаарлын төвд оруулав.
– Чэ, няцаав уу? Цутгах уу?! – Би инээмсэглэв. Тэр гурвуул намайг нэг удаа асгаад дахиад л эргэлзээнд автав.
– Чи юу харж байгаа юм бэ? Ундаа уу! Би санал болгож, шил уусан. Аниргүй нөхдөөр нам гүм болов.
– Энэ нь арал ч биш, гэхдээ энэ яаж байна?
– Илжиг. – Цыганууд батлав.
– Тиймээ… үгүй ээ, сайн өдрийн цагаар сайн уу,..
– За сайн уу?
– П-хойг, морон. – Даныг доог тохуугаар засав.
– Тиймээ. Цыган цыган, чи юу хийж байгаа юм бэ? – Найз нь анхаарлаа төвлөрүүлэв.
– Куз Жабере, Вишма.
– Тэгээд оросоор? Гэж би асуулаа.
– Орос хэл дээр орчуулж болохгүй.
– Хараач, минутын чимээгүй байдлыг арилгаж нэг гараараа хуруугаа сунгаж, нударгаа хувцастайгаа нааж, тэр үед цыган нь өөртөө давалгаа үүсгэж, бүх зүйл хөдлөхөд хүргэв. Хонгилын өрөөний хонгил дээрх баганан дээрээс усан дээр дугуйлан гарч, бүрэн харанхуйд гэрэлтсэн, дараа нь бүдгэрсэн халзан толгой, хэдэн эмэгтэйн хавагнасан салст бүрхүүлүүд гарч ирэв. Энэ бүхэн тийм ч яаруу биш юм.
– Аа, там руу?! – Жигүүрийг гайхшруулахгүйгээр гайхаж байна.
– Эндээс гар!! – Дан дарсыг хөөсөөр босон зогсож байв.
– Өө, баяртай, цогцос!! – Цыган үсрэн босоод,