więc nikt się im nie sprzeciwiał. Żądania miały charakter nie tylko ekonomiczny, ale i polityczny. Górnicy domagali się między innymi wolnych wyborów parlamentarnych, wykreślenia kierowniczej roli partii z konstytucji i skasowania przywilejów nomenklatury. Na fali protestów powstały pierwsze wolne związki zawodowe.
Doniecki ruch związkowy obok galicyjskich dysydentów i środkowoukraińskiej narodowej nomenklatury był jednym z trzech motorów, dzięki którym Ukraina wybiła się na niepodległość. Ten sytuacyjny sojusz, choć nie przekreślił wzajemnych uprzedzeń, w grudniu 1991 roku doprowadził do referendalnego zwycięstwa zwolenników niepodległości. Oderwanie się od ZSRR poparło 90 procent Ukraińców, a w obwodach donieckim i ługańskim „za” opowiedziało się 84 procent głosujących. Liczby wskazywały, że wolnej Ukrainy chciało nawet wielu etnicznych Rosjan, którzy w obu regionach stanowili 44 procent ludności – znaczącą, ale mimo wszystko mniejszość.
– Jak to, nawet Donbas zagłosował na „tak”? – dopytywał z niedowierzaniem rosyjski prezydent Boris Jelcyn, który z kolegami z Białorusi i Ukrainy rozwiązywał akurat Związek Radziecki w Puszczy Białowieskiej.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.