милли булмый икән,
Бөтенләй кимәсеннәр!
Мөгаен, икеләнмичә
Хупларсыз мине сез дә:
Безнең милли кызларыбыз
Чибәр бер киемсез дә!
Долой чит ил киемнәре!
Киемнәр милли булсын!
Әгәр инде милли булса,
Теләсә нинди булсын!..
Килер бер көн: татар йөрмәс
(Раз өстән кушкансыз!)
Өйдә милли пижамасыз,
Тышта милли ыштансыз!
«Яңа гына җәй иде дә…»
Яңа гына җәй иде дә,
Алтын сары көз иде…
Көннәремнең төсе китте,
Әллә инде күз тиде?..
Әллә инде күзләр тиде,
Әллә җитте вакыты…
Бер кояшсыз көннәремнең
Китте яме вә коты.
Табигатьтә дә, җанда да
Шундыйрак әверелеш…
Тик бу – үткенче бер халәт,
Бу – вакытлы күренеш…
Көзнең соры сагышларын
Юып атыйк күңелдән!
Аклыкларны, ак карларны
Көтеп яшик бүгеннән!
Килер ул, килер якты көн,
Яңа дәвер, яңа чак!..
Безгә дигән ап-ак карлар
Менә-менә явачак!
Бәлеш
(Актуаль шигырь)
Кояш кебек тора көлеп,
Бәлеше дә бәлеше!..
Нәкъ шушы бәлеш шикелле
Хатынымның һәр эше!
Шундый тәмле, шундый тәмле
Бәлешенең һәр төше…
Бу бәлешне мактый-мактый
Ашар иде һәр кеше!
Бу бәлешне үзегез дә
Ну суктырыр идегез!
Һәм, әлбәттә, телегезне
Йоткан булыр идегез…
Кунакка дәшеп тормадык,
Сезне ардырмас өчен,
Саранлыктан түгел, сезне
Телсез калдырмас өчен…
Минем хатын мине шулай
Көн дә өнсез калдыра…
Мәскәү түгел, үз хатыным
Мине телсез калдыра.
Әле таң ата гына…
Нигәдер иртә уяндым…
Уяндым кинәт кенә.
Уянуга уйлар алды
Күңелне биләп кенә…
Күземә һич йокы керми,
Күземне ачып ятам.
Уйларым белән биеккә,
Галәмгә ашып ятам…
Дөнья тынып калган кебек,
Тынмаган тик ми генә…
Нинди генә уйлар килми,
Башка керми ни генә?!
Уйларның кирәкләре дә,
Кирәкмәгәннәре дә…
Уйларның бөреләре дә,
Җиләкләнгәннәре дә…
Бөтен гомеремне барлап
Чыктым шушы бер төндә…
Минем ниләр уйлаганны
Беркем белми, беркем дә.
Белмәсеннәр…
Тышта – галәм…
Күкне йолдыз каплаган.
Таң үзе дә йоклый әле,
Юк әле, юк, атмаган.
Яшь егетләр сөйгәннәрен
Озатып кайта гына…
Йоклагыз, и газизләрем!..
Әле таң ата гына.
Күңелемнең табигате…
Нәкъ менә табигать кебек
Минем күңел дә.
Кояш