En Chranz. Johann Widmer

Ruusch uusgschlooffe, der eint uf em Schrage und der ander am Boden une, will er wäg de Chrüüterfläsche nächti s Übergwicht überchoo hät und vo de Bettstatt abetroolet isch.

      Wo d Schlüssel a de Tüüre gklepperet händ, sinds us irne Tröim grisse woorde in en neue Traum, en Alptraum!

      Zwee Polizischte sind inechoo, händ gheepet und gholeiet: «Los, los, los, uufstoo ir Spitzbuebe, a d Wand ane stoo, d Händ uf de Rugge!» Und dän sind die zwee tüümlet woorde.

      Es isch ales so tifig ggange.

      Wos dän in irne verchrugelete Chleider wie aarmi Sünder vor de Polizischte gstande sind, händs würkli kei Fale gmacht. Si händ uusgsee wie zwee Vagante.

      Si händ dän no probiert däne Tschügger iri Laag z erchlèère und z säge wèr si sind, aber all iri Uuswiis, Brieftäsche, Portmenee und s Lädermäppli sind wèg gsii.

      Aber au d Schuebändel, d Güürt und d Hoseträäger händ gfèèlt, wie sichs im Chefi ghöört und mit de gfesslete Händ chasch au nüüt mache …

      Wils ums verecke kei Rue ggèè händ sind d Polizischte no schnäl mitene im Gmeindshuus verbii, aber de Schef isch immer nonig deet gsii und so händs d Heidi gfròòget, eb si die zwee Schlufi käni.

      Si hät nu de Chopf gschüttlet.

      D Butzfrau hät hingäge gfunde, die gsèchid jo würkli seer verdächtig uus, so wie richtigi Luschtmölch, aber hiesigi seigids uf kän Fall.

      Also isch es loosggange mit Blauliecht und Sireene uf Pfäfiken ue is Bezirksgfängnis.

      Uf de Taglischwangerstrooss sinds na em Milchfuerme verchoo, wo mit de lèère Milchchane heizuegsprängt isch.

      De Fritz hät s Gfüül ghaa, es heig em eine us em Polizeiauto use zuegwunke, aber mit detttige Figuure hät er no nie nüüt z tue ghaa. Er isch en honette und eerliche Bürger gsii.

      Woner d Chane bi de Hütte abglade hät isch em d Uufregig im Doorf uufgfale aber er häts prässant ghaa, will er de beede Geomeeter im Sprützehüüsli no iri Sache hät müese bringe.

      Er isch scho echli paff gsii, das die zwee nüme doo gsii sind aber er hät grad begriffe…

      …»ja vereckt nomool, das hät jetz grad no gfèèlt!» isch em dur de Chopf.

      Ganz höfeli hät er uf em obere Schrage dène Mane iri Waar püschelet. Brieftäsche, Hoseträäger, Schuebändel und ales anderi echli mit de Wuletecki zueteckt, hät no di lèèri Chrüüterfläsche mitgnoo und isch dän usetüüselet.

      Er isch im Dorf hinenume heizue und hät sich scho echli uf de Krach mit siner Frau diheime gfröit, will daas vo andere Probleem ablänkt.

      Wo de Polizischt vo Wislig ufs Bezirksgricht aaglüüte hät und hät wele wüsse, wämer äntli die zwee Strolch bin im us em Chefi abholi, hät mer en uusglachet und gseit er seig meini en alti Fasnacht und echli hinedrii. Die zwee seigid scho lang underwägs.

      I sinere Töibi hät er die zwee lauffe loo und ene iigschärft, so schnäl wie mögli abzhaue in Bezirk Wintertuur übere.

      Mer hät über die piinlichi Gschicht schnäll Graas wachse loo. Graas, wo uf em Fritz sim nöie Land käs gwachsen isch.

      Er hät bi de Güeterzämelegig würkli en groosse Blätz Land überchoo, iiklämt zwüschet zwee staubige Stroosse. De mageri Bode isch fuurztroche gsii und jedi Frucht druf isch verteeret nur i ganz verseichte Sümer häts vilicht es paar schööni Hèrdöpfel ggèè.

      Won em de Korperaal Tobler doo gseit hät, er heig meini s grooss Loos zoge mit sim Land, isch er veruckt woorde. Er hät aagnoo die Geomeeter heigid in versecklet wäge säbem Oobig im Sprützehüüsli …

      …ja, und hüt isch sis Land ganz ewègg, s hät deet e tüüffi Grueb, e richtigi Goldgrueb womer Chiis usegholt hät für d Autobaan.