Айнур Женисбековна Аймурзина

Тәлімгерлер. Балалар үйі тәрбиеленушілерімен достық жайындағы боямасыз әңгімелер


Скачать книгу

ырттық. Сол кезден бастап байланыс нығайып, қарым-қатынасымыз дамудың жаңа сатысына өтті.

      Төзімім мен жақсылыққа деген үмітім осынау күрделі кезеңнен өтуге септігін тигізгенін түсіндім. Рас, бұл соңғы кезең емес еді. Пандемия килікті, одан соң карантин жарияланып, біз жүздесе алмай қалдық. Ал балалармен, әсіресе, жасөспірімдермен арадағы қарым-қатынасты ұзақ үзілістен кейін, өкінішке қарай, қайтадан жандандыруға тура келеді. Бірақ бұл жігіт екеуіміздің мақсатымыз бар, ол – достықты мәңгі бақи сақтау. Әзірге қолымыздан келіп жатқан сияқты. Маған оның өз бойындағы ересектік пен балалығын біріктіре алу қабілеті, өз пікірінде тұра алатындығы, талғамы, жүректілігі, батылдығы, өзіне деген сенімділігі ұнайды. Қамқорлығымдағы адамның өзге де қасиеттерін, кейде оңай тимейтін, тіпті ыза қылатын қылықтарын да қадірлеймін. Дегенмен оң өзгерістердің барын да байқаймын. Мысалы, ол эмоциясы мен сезімдерін тануды және мойындауды үйрене бастады. Сондай-ақ өзінің қалауын жақсы ұғуды, ең бастысы, оны іркілмей айтуға дағдыланды. Айта кетерлігі, барынша мақсатқа ұмтылуды үйренді: мектепті сәтті аяқтап, жоғарғы оқу орнына түсіп, IT бойынша мамандық алғысы келеді. Бұған қоса, оның қаржылық сауаты да артты. Жалпы алғанда, ол ержетті, есейді, анағұрлым жауапкершілікті бола бастады және өз бетінше өмір сүруді үйренді. Араласқан мерзім ішінде бұл жігіт өмірімнің ажырамас бөлігіне айналды, досымдай, бауырымдай болып кетті. Ал кейбір мәселелерде, қаншама тосын естілсе де, ол менің тәлімгерім тәрізді болды.

      Жобаның қай-қайсымызға болса да, пайдасы тигені анық. Осы уақыт ішінде адамдардың әртүрлі екенін және сол фактіні қабылдау арқылы салауатты және ұзақ мерзімді қарым-қатынас орнайтынын түсіндім. Тағы бір тапқанымыз – ойдағы күткенің мен қиялдағы «суреттер» әрдайым шындықпен сәйкесе бермейтінін, оны тек шындықты мойындай отырып, өзгертуге болатынын ұққанымыз.

      Досыма өзіне деген сенімділік, жанына жақсы жандар мен жарқын да мейірлі болашақ тілеймін.

      Жоба үйлестірушісінің пікірі

      Анар мен оның қамқорлығындағы балаға талай қиындықтан өтуге тура келді. Шынын айтсақ, біз «бұл жұптың қарым-қатынасын мәжбүрлі түрде тоқтату керек» деп те ойлаған кезіміз болды. Оған дайын да едік.

      Бірақ Анар соңына дейін жақсылыққа сеніп, келешекке үміт артты. Ол келісімшартты бұзудан бас тартып, сәл күте тұруымызды өтінді.

      Төзімділік пен сенімнің арқасында тәлімгер мен оның қамқорлығындағы бала біте қайнасып, араласты. Қазір өзара жақсы қарым-қатынас орнаған. Анар оны үйіне қонаққа жиі шақырады. Бала да тәлімгердің жайлы, тыныш үйінде қонақ болуды ұнатады.

      Қазір Анар құжаттарды жинап, қонақ отбасының келісімін рәсімдеуді жоспарлауда.

      Ерек Адель

      «Менің өмірлік тәжірибем мен қолдау түріндегі көмегіме мұқтаж жандар бар».

      Тәлімгер – Анфиса, 37 жаста

      Қамқорлықтағы бала – Адель, 18 жаста

      5 жылдан бері жобада

      Анфиса

      Адель – қарапайым емес, ерек қыз, сондықтан ол көңіл бөлуде де мейлінше төзімділікті қажет етеді. Мен онымен танысқан кезде іштей оған білім алуда дұрыс бағыттар беремін әрі емделуге көмектесуге тырысамын деп шештім. Алғашында-ақ оған ағылшын тілін үйретіп, математикадан үлгерімін жақсартқым келді. Өкінішке қарай, бұл мақсатқа әлі жете қоймадым.

      Адельді ештеңе қызықтырмайды, бір істі бастайды, бірақ тастауы тез. Сондықтан мен ПМПК-ға жүгінгім келеді. ПМПК – психологиялық-медициналық-педагогикалық комиссия, онда мамандар баланың диагнозын анықтау үшін кешенді диагностика жүргізеді. Әдетте, бұл – ақыл-ой кемістігі, психикалық дамудағы кідіріс және басқа аурулар.

      Тағы бір педагогикалық мақсатым бар, ол – пубертаттық кезеңдегі Адельге ұлдармен дұрыс араласуды үйрету. Әңгімелесу, сырласу арқылы бозбала мен бойжеткеннің қарым-қатынасындағы дұрыс құндылықтарды бойына сіңіргім келеді. Бұл ретте біраз жетістікке жеттім деуіме болады.

      Сондай-ақ оның өз сырт келбетін дұрыс қабылдап, өзіне көңілі тола бастауына қол жеткіздім. Ал 13 жасында мүлде керісінше жағдайды байқайтынмын. Өзіне көңілі толмай, бүкірейіп жүретін, ал бүгінде бұл мәселеде өзіне деген көзқарасы өзгерген.

      Адельдің мінезі жақсы, өз пікірінде нақ тұра алады, мүмкіндігінше талдау жасай алады. Ол өте таза, кірпияз және тәртіпті. Қоғамда өзін еркіндеу, батылырақ ұстауы да – жақсы динамика.

      Қамқорлығымдағы жанмен арамыздағы қарым-қатынасты қиын деуге келе қоймас. Тек кейде маған олар бір орнында тапжылмай тұрғандығы немесе дамып жатқандығы түсініксіздеу боп қалады. Кейде әрі қарай не істеу керегін, онымен қалай сөйлесіп, нендей көмек беру қажеттігін білмей де қаламын.

      Адельдің араласуға әрдайым құлқы бола бермейді, ал карантинге байланысты тіпті сирек кездесетін болдық. Дегенмен түрлі кедергілерге қарамастан, мен оны әрі қарай да қолдай беремін. Менің өмірлік тәжірибем мен қолдау түріндегі көмегіме мұқтаж жандар бар екенін білемін. Тек Адель ғана емес, өзгелер де. Әсіресе, ата-анасынан айырылған жасөспірімдерге тәлімгердің мықты «иығы» қажет.

      Мен Адельдің өзіне сенімді болуына және