биеде шул кубызга
барлык заты дөньяның!
Ник дисәгез, – уйнаучысы,
уйнаучысы кем аның!..
Уйнаучысы кем дә түгел,
уйнаучысы – без аның!
«Күпме булган инде хата гамәл…»
Күпме булган инде хата гамәл,
кыен чәчеп, җиңел урганнар?!
Кергән һаман җанга җилбәзәкләр,
читтә калган көтеп торганнар.
Мәхәббәттә һәм нәфрәттә әле,
бу тормышта һаман өйрәнчек.
Узып китә гомер, – дошман түгел! –
тик үз-үзең белән көрәшеп!
Феникстай, көлдән ярала рух,
хыялларның чиге күренми…
Шаулый җанда Идел тупыллары,
якты еллар хоры сүрелми!..
«Кама өсләрендә күк күкрәде…»
Кама өсләрендә күк күкрәде,
сөю антын җиргә биргәндәй.
Агачларны җилләр барлап йөрде:
«Исәннәрме бар да?» – дигәндәй.
Агачларны җилләр барлап йөрде,
мин барладым сине йөрәктә.
Аһ, бу чакны җылы кулларыңның
кирәклеген тойдым бигрәк тә!
Бу якларда җилләр – сагыну җыры,
исмәс иде сиңа кирәктә…
Кама өсләрендә яшен яшьни,
күкрәүләре – минем йөрәктә!
«Су кызыдай каян калкып чыктың…»
Су кызыдай каян калкып чыктың,
гомерем сиңа ничек юлыкты?
Егерменче язда күкрәп туган
тойгыларга сәбәп булыпмы?
Хәтерләтеп сихри тау елгасын,
чәч дулкының коя җилкәңә.
Тик бик азны өмет итәм синнән –
бер карашың белән иркәлә!
Тик бик азны өмет итәм синнән,
көнләштерми мине үткәнең –
ай нурыдай сарылып иңнәренә,
елап-көлеп ятны үпкәнең!
Тарихыңны инде еллар юган,
мин үзем дә сөйдем тилереп.
Синең утлы карашыңнан бүген
җаным тора сусап, тилмереп…
Су кызыдай каян калкып чыктың,
гомерем сиңа ничек юлыкты?!
Егерменче язда күкрәп туган
тойгыларга сәбәп булыпмы?
«Болытлар суда йөзә…»
Болытлар суда йөзә,
Күл буе – яшел камыш.
Күңелдә – талгын сагыш…
Җуелмас өмет исә
Ерак шатлыгын сизә.
Болытлар суда йөзә.
Алланды шәфәкъ тагын,
Камышлар шаулый талгын;
Талгын, ямансу булып…
Судагы алсу болыт
Яулыгы сыман аның…
Алланды шәфәкъ тагын!
«Сиңа карыйм да…»
Сиңа карыйм да күңелдән
язларның сурәтен ясыйм.
Кызганма, борчылма,
дөньяда
тагын бер сурәтең калсын.
Минем күк сөеп чәчеңнән
язгы давыллар тарасын.
Соңыннан,
сагынып исемеңне,
Рәсемеңә еллар карасын!..
Кар яктысы
Уйнаклады таңда салкын карлар,
ак карларда зәңгәр эзләр бар.
«Уф!» дип куя җилләр ерак китеп, –
ак карларны