язлар hавасы.
Шул язлардан насыйп булып,
Язмыш юлын саласы.
Шул чактан калгандырда,
Язларга тартылулар.
Кышлар матур булганда да,
Яз! диеп, талпынулар.
Аңлый алам, җавап итеп,
Шул язларда туганны.
Сизеп каян килеп шулай,
Яз күнелле булганны.
Кыска мизгель
Шатлык килә көтмәгәндә,
Шулчак күңел күтәрелә.
Ни кызганыч ул мизгелләр,
Килгән кебек китә генә…
Бер хикмәте язмышыңның,
Шатлык хисен тоя алу.
Калсын өчен күңелеңдә,
Булганнарын җыя бару.
Исеп киткән, җылы җилдәй,
Шифа булып күңелеңә.
Матурланып кала кебек
Ямь өстәлеп бүгенеңә.
Язам әле
Көндәлегем кебек итеп,
Күңелдә булганнарын.
Җыелып бара торган
Савытта тулганнарын.
Уйдан бердә чыгалмыйча,
Җафалый торганнарын.
Кайвакытта ашыгыпмы,
Күңелем тыйганнарын.
Булганнары гына инде,
Юкны, каян табасың.
Хәтердә сакланганнарны,
Искә төшерә аласың.
Чишмә диеп булмасада,
Сулары бетмәгәндә…
Онытылыпта китә бит ул,
Килгәндәй… көтмәгәндә.
Бүген тагын өстим әле,
Яңа гына уйланганны.
Онытырга теләмичә,
Әле hаман уйлар барны.
Очкан хисләр
Югалган бәхеттәй,
Таралган хисләрең.
Гаепле булгандыр,
Акылсыз кичләрең.
Ак кәгазь шикеле,
Хыяллар очтылар.
Кемнәргә очырап,
Кемнәрне кочтылар.
Бетмәстәй тоелып,
Таралды, таралды.
Яктылык сүрелсә,
Була шул караңгы.
Саклана алсыннар,
Соңырак туганы…
Югалган хисләргә,
Алмашка булганы.
Җилләргә очамы,
Яшлекнең «әләме»…
Югалган хисләр ул,
Үткәннең сәләме.
Ерактагы җыр
Татарның бер сандугачы җырлый,
Туган яктан ерак җирләрдә.
Озаткандай өмет белән карап,
Ул якларга искән җилләргә.
Җиткерерләр әле җилләре дә,
Ишетерлек, туган җирләре.
Ашыр әле аның хыяллары.
Моңлы сәләм булып килгәне.
Күңелгә бит, ара ерак түгел,
Чакыргандай күңел талпына,
Җырлар аша, туган хисләр аша,
Туган җиргә барыбер тартыла.
Ерактагы бер чишмәдәй булып,
Чиста судай җыры агыла…
Җырлар калмас әле чишмә кебек,
Ага алмый туган ягына…
Ишетелер әле ераклардан,
Кайтаваздай җырлар бер заман.
Алкыш белән аны карышылар,
Татарстан белән зур Казан…
Күпер кебек
Бер татлы төш булып тоелып,
Әйтә алмаслык