isə o yoxa çıxdı və mən onun haqqında unutdum.
Bazar ertəsi qayıdanda həmin yerdə həmin adamı gördüyüm an mənim təəccübümü təsəvvür edin, cənab Holms.
Növbəti həftə, əvvəlcə şənbə sonra isə bazar ertəsi bu hadisə eynilə təkrarlananda mənim təəccübüm bir az da artdı. Velosipedçi hər zaman məndən ehtiramlı məsafədə dayanırdı və mən onun hərəkətini heç cürə bezdirici və ya narahatlılıq bəxş edən adlandıra bilməzdim. Amma hər halda, burada nəsə qəribə və xoşagəlməz bir şey var idi. Mən hər şeyi cənab Karrutersə danışdım, o narahat oldu və dedi ki, at və yüngül araba sifariş edib, mən artıq həmin yerlərdən tək keçməli olmayacağam.
At və arabanı bu həftə bizə çatdırmağı söz vermişdilər, amma niyəsə çatdırmadılar və bu gün səhər stansiyaya qədər mən yenə də velosipedlə tək getməli oldum.
Çarlinqtonun adamsız yerlərinə çatanda mən boylandım, yenə həmin velosipedçini gördüm. Yenə də məndən aralıda dayanmışdı, və mən onun üzünü aydın görə bilmirdim, lakin bir şeydən əmin idim: mən onu tanımıram. Əynində tünd kostyum, başında papaq var idi. Üz cizgilərinə gəldikdə isə, mən ancaq qara saqqalı aydın seçə bilirdim. Niyəsə bu gün mən qorxmamışdım. Məni maraq bürüdü: o kimdir və məndən nə istəyir? Mən sürətimi azaltdım. O da sürətini azaltdı. Mən dayandım, o da dayandı. Qəribədir! Yoldakı iti döngədən cəld döndüm, və dayanıb gözləməyə başladım. Mən düşünürdüm ki, o döngədən sürətlə çıxacaq, saxlamağa imkan tapmadan yanımdan ötüb keçəcək. Lakin heç də belə olmadı! O gözə görünmədi. Mən velosipedə oturdum və geri qayıtdım. Bu da yol, lakin velosipedçi yoxa çıxıb. Axı bundan başqa yol yoxdur, o hara yoxa çıxdı?
Burada Holms güldü.
– Bəli, qəribə vəziyyətdir, – dedi. – Mənə deyə bilərsiniz, döngəni keçməyinizdən və geri qayıtmağınızdan nə qədər vaxt keçdi?
– İki-üç dəqiqədən artıq keçməmişdi.
– Deməli, o bu müddət ərzində nə gizlənə, nə geri qayıda, nə də dönə bilməzdi, çünki başqa döngə yoxdur.
– Heç bir döngə yoxdur.
– O zaman o, sağ və ya sol tərəfdə hansısa cığıra dönüb.
– Çöllüyə yox, belə olsaydı mən onu görərdim.
– İstisna üsulu ilə nəticə çıxarmalıyıq ki, velosipedçi, səhv eləmirəmsə, yoldan çoxda aralıda olmayan Çarlinqton-holl malikanəsinə tərəf hərəkət edib. Əlavə nə deyə bilərsiniz?
– Heç nə, cənab Holms, bircə onu deyə bilərəm ki, bu məsələ məni ciddi narahat elədi və anladım ki, sizi tapıb kömək istəməyənə qədər rahatlaşmayacağam.
Holms bir müddət susdu.
– Sizin nişanlandığınız cənab harada işləyir? – nəhayət,osoruşdu.
– “Midlendelektrik” şirkətində, Koventridə.
– O, öz gəlişi haqda sizə qabaqcadan xəbər verməyib gələ bilərdi?
– Nə danışırsınız, cənab Holms! Heç vaxt! Mən onu kifayət qədər yaxşı tanıyıram!
– Sizin başqa pərəstişkarlarınız da var?
– Sirillə tanış olmadan əvvəl bir neçə nəfər vardı.
– Bəs sonra?
– Sonra bu dəhşətli Budli, əlbəttə, əgər onu pərəstişkar adlandırmaq olarsa.
– Bəs başqa?
Bizim gözəl ziyarətçimiz, görünür, bir az utandı.
– Beləliklə, kim? – Holms təkrarladı.
– Mən bilmirəm, bəlkə də bu mənim təxəyyülümün məhsuludur, lakin, arada mənə elə gəlir ki, yanında çalışdığım cənab Karruters mənə qarşı çox da biganə deyil… Axı biz birlikdə bu qədər vaxt keçiririk! Mən axşamlar onu müşayiət edirəm. O, heç vaxt heç bir şey haqqında mənə heç nə deməyib. O, əsl centlmendir! Amma siz bilirsiniz, hər bir qız belə şeyləri sözsüz hiss edir.
– Hm, – Holms mızıldandı. – O, hansı yollarla pul qazanır?
– O, imkanlı şəxsdir.
– Və at saxlamır?
– O, kifayət qədər imkanlıdır. Həftədə iki və ya üç dəfə şəhərə gedir. Onu Cənubi Afrika qızıl mədənlərinin səhmləri maraqlandırır.
– Mən sizdən xahiş edirəm, xanım Smit, bütün gələcək hadisələrdən məni xəbərdar edin. Mən indi çox məşğulam, lakin sizin işinizlə bağlı qeydlər aparmağa vaxt tapacağam. İndilik isə sizdən xahiş edirəm, mənim xəbərim olmadan heç bir addım atmayın. Görüşənədək və ümid edirəm ki, sizdən xoş xəbərlər eşidəcəyik.
Ziyarətçi getdi.
– Təbiidir ki, belə bir xanımın pərəstişkarları çoxdur, -
Holms dilləndi:
– Və onlardan biri onu velosipedlə kimsəsiz yolda izləməyi qərara alıb. Çox güman ki, onun gizli heyranı. Amma, Vatson, bu işdə müxtəlif fikirlər irəli sürməyimizi tələb edən maraqlı məqamlar var.
– Siz demək istəyirsiniz ki, həmin heyranın ancaq gecələr və ancaq yolun eyniyerin də durmağı qəribədir?
– Tamamilə doğrudur. Hər şeydən əvvəl biz aydınlaşdırmalıyıq ki, Çarlinqton-hollda kim yaşayır. Sonra isə öyrənməliyik ki, Karrutersvə Budlinibir-birinə nə bağlayır, çünki, aydındır ki, onlar çox fərqli insanlardır. Niyə onlar hər ikisi RalfSmitin ölümündən sonra dərhal onun qohumlarını axtarmağa başladılar? Daha bir anlaşılmazlıq: bu necə qəribə sahibdirki, işçisinə lazımından iki dəfə daha çox ödəniş edir və bununla bərabər, at saxlamır, hansı ki, stansiyadan altı mil uzaqlıqda yaşayır? Bəli, Vatson, bütün bunlar qəribədir, çox qəribədir.
– Siz oraya gedəcəksiniz?
– Xeyr, əziz Vatson. Siz gedəcəksiniz. Ehtimal var ki, bu bəlkə də hansısa boş bir flirtdir və mən buna görə əlimdəki mühüm istintaqı yarım qoya bilmərəm. Bazar ertəsi səhər tezdən Farnemə yola düşün, Çartlinqton-holl yaxınlığında gizlənin, izləyin və öz mülahizələrinizə uyğun olaraq hərəkət edin. Daha sonra Çartlinqton-hollda kimin yaşadığını öyrənməli, qayıdıb əldə etdiyiniz bütün məlumatları mənə çatdırmalısınız. İndisə, Vatson, nə qədər ki, əlimizdə məsələnin həllinə aparan etibarlı faktlar yoxdur, bu məsələ ilə əlaqədar tək kəlmə belə eşitmək istəmirəm.
Bizim ziyarətçimizdən öyrəndik ki, onun bazar ertəsi qayıtdığı qatar Vaterlodan saat 9:50-də çıxır. Buna səbəbdən, mən evdən tez, saat 9:13-da çıxdım. Farnem stansiyasında mənə Çarlinqton-hollun harada yerləşdiyini izah etdilər və mən onu asanlıqla tapdım. Yanılmaq mümkün deyildi: yolun bir tərəfilə çöl, digər tərəfilə isə arxasında gözəl ağaclardan ibarət park başlayan qədim qaracöhrə ağaclarından ibarət canlı hasar uzanırdı. Parkın əsas darvazaları mamırlanmış daşdan idi və hər iki sütunun uclarında yaşıllaşmış zadəgan gerbləri vardı.
Əsas girişdən savayı, qaracöhrələr arasında bir