Sevinc Elsevər

Çörək rəngli əllər


Скачать книгу

bəzəməkdən

      özünə zaman tapmayan

      işdən yorğun qayıdıb

      hər gecə ərinə gileylənən

      bişirdiyi yeməklər belə

      kosmetika qoxusu verən

      çox zaman yetərincə sevilməyən

      saç ustalarına

      pedikürçü

      manikürçülərə acıdım həp…

      bəzək-düzək vurduğu qadının

      sevən bir kişiylə görüşə gedəcəyinə

      qibtə saçan baxışlarla baxdıqlarını gördüm…

      bu gözəlliyin yarısı sevilən o qadınınsa

      yarısı da onunkudur deyə

      köks ötürmələrini gördüm…

      əllərindən bu qədər gözəl çıxdıqlarını qısqandıqlarını

      “sən gözəlmişsən ki

      özünə baxmırsanmış” deyə tikanlı sözləri də

      öz işlərini öyməkdən çox

      o qısqanclıqdandı…

      bu qadın gedəcək

      onu sevən bir kişinin gözlərini qamaşdıracaq deyədi…

      sevgilim,

      ən məhrəm nöqtələrinədək görəcək

      müqayisə edəcəksən məni başqalarıyla

      bir vaxtdan sonra

      bəlkə tez başlar

      bəlkə də gec

      bəlkə artıq müqayisəyə başlamısan

      bəlkə də gec qalmışam mən…

      ömrümün sonuna qədər

      gözəllik salonlarına çatan pulum olsaydı

      özümə inamım olardı

      sənə inamım olardı

      təkcə ayaqlarımın gözəlliyindən əmin oldum hər zaman

      ömrüm onların tükənmədən çıxan

      tüklərini təmizləməklə keçdi…

      günün birində xəstə yatsam

      ya qarışsa başım

      sən o gözəlim ayaqlarımı görsən

      qapqara tüklər içində

      xəyalındakı bütün qadın ayaqlarıyla müqayisəyə girişəcəksən…

      sən onları hər yerdə görmüsən

      mənim təzə kalqotkalarımın

      depilyatorların qutularının üstündə

      efirlərdə

      küçələrdə…

      sevgilim,

      boş yerə qısqanclıq etmə

      nə də çox para xərclədiyimi demə mənə

      saatlarla güzgünün qabağında oturub

      sənin üçün yox

      onlara görə bəzənirəm…

      sürmə gözümə düşdü

      sulandı gözüm

      axdı-yayıldı

      məhv oldu makiyajım

      gözlə

      bir az da gözlə

      vaxtın azlığından şikayət etmə

      qoy silim hamısını

      təzədən çəkim…

      Məktub

      mənə məktub yox

      pul göndərirsən uzaqlardan

      mən sənə elə hey

      uşaqların ehtiyaclarından danışıram

      qısa telefon danışıqlarında

      öz ehtiyaclarımı unuduram

      sən mənim havamsan

      suyumsan deyirdim

      əlini bir dəfə tutmaq üçün

      dünyanın ta o başına gəlirdim

      (sən də eləcə)

      darıxardıq

      axşam görüşlərindən sonra

      öpüşlərimizin dadı

      damağımızdan getməmiş

      bir ömür boyu iç-içə

      bərabər olaq deyə

      evləndik biz

      heç ayrılmamaq üçün

      indi mənə məktub yox

      pul göndərirsən uzaqlardan

      sanki başqa bir ehtiyacım yoxmuş kimi sənə…

      mən sənə elə hey

      uşaqların ehtiyaclarından danışıram

      qısa telefon danışıqlarında

      sanki başqa bir ehtiyacın yoxmuş kimi mənə

      Güzgülər qadağan olunan qadın

      hardasa ömrünün 6 il 75 gününü

      hamilə olub o qadın

      bir il qədər çəkib

      üst-üstə toplasan "qırxlı" günləri

      9 il süd verib döşlərindən

      ömrünün nə qədərini yaşaya bilib

      sevilən qadın kimi bilmirəm…

      xatırlamır indi nə rəhmətlik ərini, nə övladlarını

      qəfil yerindən qalxıb atası evinə getmək istəyir

      belə deyir oğluna:

      "səninlə görsə atam məni

      tikəmi qulağım boyda eylər

      məni evimizə ötür

      axşam düşmədən"…

      "güzgü verməyin ananıza"

      bərk-bərk tapşırıb uşaqlarına həkim

      "baxıb başa düşsə ki

      özüdür güzgüdəki

      infarkt keçirə bilər qəfil"…

      güzgülərin üzünü bağlayırlar evdə

      qoca qadın ölmədən

      on dörd yaşından bəri

      heç nəyi xatırlamır o

      əlindən zorla alınan

      uşaqlığını istəyir qadın

      zəhmi böyükdür atasının hələ də

      "çək naməhrəm əlini məndən" çımxırır oğluna

      "məni evdə atam gözləyir

      məni evimizə ötürün

      axşam düşməmiş"…

      bəlkə də elə bilir

      onu qaçırıb qalada