Duitse fascistische commando een daad van overgave in Berlijn, de laatste daad van de grote tragedie die de volkeren van Europa overkwam en, zonder de standvastigheid en heldenmoed van het Rode Leger, een catastrofe voor de volkeren van de hele aarde had kunnen worden. Maarschalk van de Sovjet-Unie G. K. Zhukov accepteerde de overgave van het Sovjet opperbevel.
Geen enkele feestdag is gekenmerkt met zo ' n echte nationale vreugde als deze, want het was de overwinning van 1945. En waarschijnlijk huilden mensen op geen enkele feestdag zo, omdat ze niet alleen tranen van vreugde waren, maar ook tranen voor degenen die deze grote dag niet hebben meegemaakt. Het was echt” een vakantie met tranen in mijn ogen, vreugde met grijs haar op mijn slapen. En het is ook een viering van vrede op aarde, vrede die het Sovjetvolk won ten koste van enorme verliezen.
Op 10 mei, de toetreding van de Sovjet-troepen in de stad Vindava (Ventspils). Volledige bezetting van de Putziger-Nerung spit en het schiereiland Koerland.
Op 11 mei bezetten Sovjettroepen het eiland Bornholm in de Oostzee. Voltooiing van de liquidatie van de overblijfselen van het verzet tegen vijandelijke troepen in Tsjechoslowakije.
15 mei is het laatste gevecht in Europa. Het Joegoslavische leger in de buurt van de stad Dravograd vernietigde de overblijfselen van de Duitsers en Kroatische Ustashe. Het einde van de ontvangst van Duitse fascistische troepen die zich overgaven aan het gehele Sovjetfront – “de ontvangst van gevangen genomen Duitse soldaten op alle fronten is voorbij”: de laatste samenvatting van het Sovinformburo.
De toespraak van de Russische president Vladimir Stalin op een receptie in het Kremlin op 24 mei ter ere van de commandanten van het Rode Leger (een toost op de gezondheid van de Sovjet en vooral het Russische volk).
“Ik toost op de gezondheid van het Russische volk, niet alleen omdat hij een leidend volk is, maar ook omdat hij een heldere geest, een standvastig karakter en geduld heeft… het vertrouwen van het Russische volk in de Sovjetregering bleek de beslissende kracht te zijn die een historische overwinning op de vijand van de mensheid, het fascisme, verzekerde. Joseph Vissarionovitsj Stalin, Opperbevelhebber.
MIJLPALEN
Feiten van de biografie, niet erg bekend
Adolf Hitler (hij droeg nooit de achternaam van zijn vader Schicklgruber) werd geboren op 20 April 1889 in het kleine stadje Braunau aan de rivier de Inn, op de grens van Oostenrijk en Duitsland. Zijn ouders waren de 52-jarige Oostenrijkse douanier Alois Schicklgruber en de 20-jarige boer Clara Pelzl. Beide takken van zijn familie kwamen uit Waldviertel (Neder-Oostenrijk), een afgelegen gebied waar kleine boerengemeenschappen bezig waren met arbeid. De grafsteen van het graf van Hitlers ouders werd in 2012 in Oostenrijk in Braunau verwijderd, omdat deze plek de laatste tijd steeds meer een bedevaartsoord is geworden voor neonazi ' s en hun sympathisanten, meldt het Duitse persbureau DPA.
Hitler ' s grootvader Johann Georg Gidler, die voor huur bij de molens werkte, ontmoette een boerenmeisje Anna Maria Schicklgruber, die op dat moment diende als huishoudster in Graz. In 1837 beviel Anna van haar zoon Alois, en slechts vijf jaar later trouwden Johann Gidler en Anna Maria. Alois droeg de achternaam Schicklgruber tot 1876, totdat hij officieel veranderde het – omdat hij werd opgevoed in het huis van zijn oom Johann Nepomuk Gidler – aan Hitler. Alois was drie keer getrouwd. Zijn derde vrouw, Klara Pelzl, was 23 jaar jonger dan hij en beviel van vijf kinderen, van wie er slechts twee volwassen werden – Adolf en zijn jongere zus Paula.
Adolf Hitlers moeder Klara was een rustige, hardwerkende vrouw, ze hield een opgeruimd huishouden en probeerde op alle mogelijke manieren haar man te behagen. Adolf hield van zijn geduldige moeder en zij beschouwde hem op haar beurt als een geliefd kind, hoewel hij volgens haar “gek” was. Ze verzekerde hem dat hij niet was zoals andere kinderen, maar ondanks al haar liefde groeide Adolf op als een ontevreden en gevoelig kind. Psychologisch vormde ze hem onbewust, alsof ze haar eigen ongelukkige gezinsleven compenseerde. Adolf was bang voor zijn strenge vader, een dominante en twistzieke man die kinderen ondergeschikt maakte aan zijn eigen wrede kijk op het leven. Ongelukkig en eenzaam, driemaal tevergeefs getrouwd Alois Hitler zocht troost in het drinken.
Meer dan eens moest de jonge Adolf zijn aangeschoten ouder naar huis leiden. Later herinnerde hij zich zijn vader als een dronken sadist die familiegeld verspilde. Deze nors en heetgebakerde despoot zorgde er voortdurend voor dat de kinderen de kracht van zijn stok of riem voelden. Alois schreeuwde naar zijn zoon, vernederde hem en strafte hem voortdurend. Er was een enorme spanning tussen de twee onverzoenlijke personages. Waarschijnlijk kwam Hitlers daaropvolgende felle haat voort uit haat tegen zijn eigen vader, die deels Joods was – “Micheling”. Hitler ' s grootvader van vaderskant was Joods, Walter Langer schreef hierover in 1972 in het boek “het bewustzijn van Adolf Hitler” (W. Langer, “de geest van Adolf Hitler. The Secret Wartime report”, N. Y., 1972).
Hitler was bang dat hij zou worden gechanteerd vanwege zijn Joodse grootvader, en beval zijn persoonlijke advocaat Hans Frank om zijn vaderlijke stamboom te controleren. Frank deed dit en vertelde de Führer dat zijn grootmoeder zwanger raakte tijdens het werken als bediende in een Joods huis in Graz. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het een rapport aan de Amerikaanse president Roosevelt en had het geheime toegang. Langer beweerde ook dat” alle analisten geloven dat Hitler waarschijnlijk een neurotische psychopaat op de rand van schizofrenie is. Dit betekent dat hij niet gek is in de conventionele zin van het woord, maar een neuroticus is die geen beperkende reflexen heeft. In 1895, op de leeftijd van zes, Adolf ging een volksschool in de stad Fischlham, in de buurt van Linz. Twee jaar later, als zeer religieuze vrouw, stuurde zijn moeder hem naar Lambach, naar de parochieschool van het Benedictijner klooster, waarna ze hoopte dat haar zoon uiteindelijk priester zou worden. Maar hij werd van school gestuurd, hij werd rookend gevonden in de kloostertuin.
Daarna verhuisde het gezin naar Leonding, een voorstad van Linz, waar de jonge Adolf meteen uitblonk in zijn studie. Hij viel op onder zijn kameraden vanwege zijn doorzettingsvermogen en bleek een leider te zijn in alle kinderspellen. In 1900—1904. hij ging naar een echte school in Linz en in 1904—1905 in Steyr. In oktober 1907 verliet de 18-jarige Adolf zijn terminaal zieke moeder met kanker en ging naar Wenen om zijn weg in het leven te vinden. Maar hij leed een verschrikkelijke tegenslag – hij zakte voor de toelatingsexamens van de Weense Academie voor Schone Kunsten. Het was een vreselijke klap voor zijn ego, waarvan hij nooit meer herstelde, omdat hij “deze stomme professoren” als schuldig beschouwde aan wat er gebeurde. In December 1908 stierf zijn moeder, wat een andere schok in zijn leven was. De volgende vijf jaar ondersteunde hij zichzelf met klussen, aalmoezen of de verkoop van zijn schetsen. Elke dag liep hij door het café, maakte schetsen en probeerde tekeningen te verkopen om eten te kopen. Ongeschoren, met lang haar en baard, in een vuile zwarte bolhoed en een lange jas die bijna de grond bereikte, zag hij eruit als een vertrapte zwerver.
In Wenen leerde hij haten. Hij verwierp de theorie van Karl Marx en bleef de rest van zijn leven trouw aan het anti-marxisme. Onder invloed van de geschriften van Karl Luger begon de jonge Adolf Joden te haten als “ratten, parasieten en bloedzuigers. Joden, besloot hij, verenigen zich met marxisten om de wereld te vernietigen. Als de Joden, met de hulp van marxisten, de wereld veroveren, zal dat de dood betekenen voor de mensheid. Bovendien begon hij de democratie te verachten en vond hij alleen verlichting in dromen van een groot en glorieus Duitsland, dat een groot land zou worden na de omverwerping van het zwakke Habsburg. Tegen die tijd was hij geïnteresseerd geraakt in mystiek en het occulte. In kleine cafés hield Adolf politieke toespraken tegen degenen die hij haatte. Het publiek begon te luisteren naar de ziekelijk irritante jongeman met een hypnotiserende blik.
Hij verliet Wenen in mei 1913 en verhuisde naar München, Duitsland. Maar zelfs hier bleef hij depressief en verbitterd, eenzaam en een vreemdeling te midden van een vrolijke en bruisende hoofdstad. Legerdienst. In februari 1914 werd Adolf Hitler opgeroepen naar Oostenrijk om een medisch onderzoek uit te voeren voor geschiktheid voor militaire dienst. Maar als “te zwak en ongeschikt om in het leger te dienen”, werd hij vrijgelaten. Toen de oorlog uitbrak in Augustus 1914, vroeg hij de koning van Beieren om dienst te nemen in zijn leger. Hij werd toegewezen aan het 16e Beierse Infanterieregiment, voornamelijk gerekruteerd uit studentenvrijwilligers. Maar pas na een paar weken training werd hij naar het front gestuurd.
***
Hitler