Zaur Pənahov

Xeyrin çöküşü


Скачать книгу

haqda heç bir təsəvvürün yoxdu?”

      “Ehtimal ki, yeddi – on iki arası.”

      Eçso “Qazzalar!” dedi araya girərək. “Bilirdim ki, arxamca gələcəklər. İndi neyləyəcəyik?”

      Etrak düşüncəli baxışlarla Aqrenin göstərdiyi uzaqlığa, sonra Eçsoya baxdı. “Qarətçilər,” dedi əminliklə.

      “Qarətçilər? Axı onlar belə yerlərdə olmurlar,” deyə Aqren etiraz etdi. “Onların əsas yerləri ticarət karvanlarının və varlı insanların keçdiyi yollardı. Həm də hansı axmaq qarətçi iki nakraya hücum etmək istəyər?”

      Etrak “Ola bilər,” deyərək daha çox mübahisə etməmək üçün söhbəti yarıda kəsdi.

      “Əgər siz dediyiniz kimidirsə, onda onların ətrafından fırlanaq.” Aqren deyərək bir tərəfdən də əraziyə göz gəzdirdi.

      “Biz yolumuzla gedəcəyik. Fikrimcə, onlar bizim üçün gəliblər və əgər belədirsə, heç ətrafdan fırlanmağın da bir mənası yoxdur. Bizi izləyib başqa yerdə yenə qarşımıza çıxacaqlar.”

      Aqren “Bizim üçün gəliblər deyəndə nəyi nəzərdə tutursunuz?” deyə soruşdu.

      “Demək istəyirəm, ola bilsin bizim üçün gəliblər. Arxa yollarda iki döyüşçü və böyük çantalı bir tacir istənilən adamın diqqətini çəkə bilər,” deyə Etrak izah edərək çantasından bərk-bərk tutmuş Eçsonu göstərdi.

      “O ki, tacir deyil.”

      “Ora çatanda, onlara bunu özün deyərsən.”

      Qadın nakra silahdaşının getməyə hazırlaşdığını görüb “Dayan,” deyə qarşı çıxdı. “Ola bilsin bir az vaxt itirəcəyik, amma cənub tərəfdən fırlansaq bizi izləməyə cəsarət etmə…”

      “Aqren, bilirsən ki, cənubdan fırlanmaq olmaz,” dedi Etrak silahdaşının sözünü kəsərək. “Ora həddindən artıq təhlükəlidir… axı sənə nə olub?”

      Aqren özünü qorxusuz və cəsur aparmağa çalışsa da, həyəcandan əlləri titrəyirdi. İlk dəfədir onunla nə baş verdiyini heç özü də anlamırdı. “Orada nə olduğunu heç təsəvvür də etmirəm. Mən hələ də hiss edirəm, nə isə mənə mane olur, nə isə güclü bir şey. Çox güclü və qaranlıq bir şey.”

      Aqrenin bu vəziyyəti Eçsonu əməlli başlı qorxuya salmışdı.

      Etrak silahdaşına yaxınlaşaraq “Aqren, sən, sadəcə, yorulmusan,” dedi yumşaq səslə. “Buna bənzər hadisə ilk dəfədir ki, baş vermir, bunu özün də bilirsən.”

      “Bu başqa. Mən heç vaxt bu qədər… bu qədər qəribə hiss etməmişdim. Elə bil, nə isə bütün gücümü çəkib çıxarırdı. Mən nə dediyimi yaxşı bilirəm.”

      Təcrübəli nakra bezərək “Bu qədər kifayətdir,” dedi. “Biz öz yolumuzla gedəcəyik, əgər bir problem varsa, bizim işimiz onu həll etməkdi, qaçmaq yox.”

      Aqren “Ancaq…” demək üçün ağzını açsa da, Etrak əlini qaldıraraq mübahisəyə son qoydu.

      Etrak bu dəfə Aqren və Eçsoya yaxın gedirdi. Pusqunun olduğu yerə yaxınlaşdıqca ətrafı diqqətlə nəzərdən keçirərək düşündüklərini silahdaşı ilə bölüşürdü.

      “Hücum etmək üçün yaxşı yer seçiblər,” deyə Etrak silahdaşına çevrilmədən bildirdi. “Deyəsən doqquz nəfərdirlər. İkisi ön tərəfdə ağacların arasında, dördü ağacların başında, başçıları otuz beş addım önümüzdə gizlənib. Son ikisi biz dayanan zaman arxamıza keçərək yolu kəsəcəklər. Adi quldur düzülüşü. Ehtimal ki, çoxu yaylı silahdan istifadə edirlər. Taktik hərəkətimiz altıncı manevr, yəni uzaq mənzildən dalğa müdafiə, uzaq…”

      “Altıncı taktik manevri yaxşı bilirəm ustad, kursant deyiləm,” deyə Aqren hələ də gərgin olan əsəbi səslə onun sözünü kəsdi. Sonra həddini aşdığını alnlayıb “Üzr istəyirəm,” dedi.

      “Mən deməyincə hücuma keçmə.” Etrak pusqunun qurulduğu yerə yaxınlaşdıqca səs tonunu aşağı salırdı. “Görək nə istəyirlər?”

      Etrak lazımi yerə çatdıqda dayandı. On addımlığındakı enli ağacın arxasında bir döyüşçü olduğunu bilirdi. Hələ uzaqda ikən onun səsini eşitmişdi.

      Bir müddət sonra ağacın arxasından hündür boylu, güclü qolları olan bir adam çıxdı. Elə ilk baxışdan qarətçi olduğu açıq görünürdü. Sol əlində tutduğu yayı keyfiyyətli ovçu yayı olsa da belindən sallanan uzun qılıncı səliqəsiz və küt idi. Tüklü üzü və çılpaq bədənə geyindiyi kirli paltarı qarətçinin dəstə başçısı olmağına baxmayaraq, çox da ağıllı olmadığını göstərirdi. Nakra kimi döyüşçülərin yolunu kəsmək elə özü əsl ağılsızlıq idi.

      “Atalar dediyi kimi: gözləyən balıqçı qarnı tez doyar. Ha, ha, ha…”

      Aqren “Bu kütbeyin heç atalar sözünü də düz deyə bilmir,” deyə pıçıldadı.

      Qarətçi hirslənərək “Hey, orada mızıldanmayın,” dedi. “Sizə danışmağa kim icazə verdi?”

      Etrak səbirlə “Bizi hansı səbəbdən saxladığınızı soruşmağa icazə verin,” dedi.

      Qarətçi üçün bu cümlə bir az qəliz idi.

      “Axmaq muzdlu, səncə biz sizi nə üçün saxlaya bilərik? Haa…” tüklü ağzını açıb gülməyə başladı. “Kütbeyin, bizə sizin qızıllarınız lazımdı. Verin bizə onu, yoxsa… yoxsa sizin hamınızı buradaca gəbərdəcəm!”

      Etrak ciddi və səbirli halını heç pozmamışdı. “Ehtimal ki, bizi kiminləsə səhv salırsınız,” dedi. “Bizim qızılımız yoxdur. Bir də ki, biz nakralarıq, əgər getməyimizə icazə versə…”

      “Məni qoyun yerinə qoymusan?!” deyə qarətçi əsəblə qışqırdı. “Elə bilirsən o küt beyninlə məni, Böyük Rufini aldada bilərsən? Sən və o yanındakı qırmızıbaş uşaqcığaz, döyüşçü paltarı geyinmiş adi muzdludan başqa heç nə deyilsiniz. Sizin kimi saxtakarları  mən hər gün tək əlimlə boğuram.”

      Aqren qarətçinin onu qadın nakra yox, uşaq olduğunu zənn etdiyi üçün çox hirslənmişdi. Bir anlıq əlini parlaq bıçaqlarından birinə atarkən silahdaşı onu saxladı.

      Etrak “Mən sizi aldatmıram döyüşçü,” dedi. Səsindəki istehzanı ustalıqla gizlədirdi. “Biz həqiqətən nakrayıq və qızıl daşımırıq. Sizə verilən məlumat tamam yanlışdır.”

      Etrakın sakit və özündən əmin səs tonu döyüşçünü daha da hövsələdən çıxartmışdı. Yayını yerə atmışdı və yöndəmsiz qılıncını çıxardaraq qışqırdı “Sənin nə olduğun məni maraqlandırmır. Səni tək əlimlə boğaram, bildin! İndi verin bizə o qızılları, yoxsa qanınızla meşəni sulayacam.”

      Təcrübəli nakra ağac başlarında və arxalarında gizlənmiş döyüşçülərin yaylarını necə çəkdiklərini eşitdi.

      “Rufi, ataq?!” döyüşçülərdən biri ağacın başından səsləndi.

      “Kəs səsini, axmaq! Sənə dedim axı öldürün deməyincə atmayın!