Pan do Mojżesza: co do mnie wołasz? Powiedz synom Izraelskim, aby szli.
16 a Ty podniesiesz swoją laskę i wyciągniesz rękę na morze, i rozbierzesz ją, a synowie Izraelscy przejdą wśród morza drogą lądową; (znowu Laska jako czerwony śledź).
17 A Ja zatwardzę serce Egipcjan, a pójdą za nimi; i pokażę chwałę Moją na Faraonie i na całej armii jego, na rydwanach jego i na jeźdźcach jego; (coś musi się wydarzyć).
18 A Egipcjanie dowiedzą się, że Ja jestem Panem, gdy pokażę chwałę Moją na Faraonie, na jego rydwanach i na jego jeźdźcach. (Oto jest chwała Pana-Boga!).
19 i ruszył Anioł Boży, który szedł przed obozem Izraelskim, i poszedł za nimi; i ruszył słup obłoczny od ich twarzy, i stanął za nimi; (tu też był pewien posłaniec-Anioł).
20 i wszedł do środka między obozem egipskim, a między obozem Izraelskim, i był obłokiem i ciemnością [dla jednych], i oświetlał noc [dla innych], i nie zbliżyli się jedni z drugimi przez całą noc. (To znaczy płonęły pochodnie).
21 i Mojżesz wyciągnął rękę swą na morze, a Pan popędził morze silnym wiatrem wschodnim przez całą noc, i uczynił morze suchym, a Wody się rozstąpiły. (Wschodni wiatr z Synaju przyczynił się do powstania przejścia, podczas wschodniego wiatru na tych obszarach poziom wody w dzisiejszym Kanale Sueskim gwałtownie spada, zwłaszcza jeśli wiatr zbiega się z odpływem w Zatoce Sueskiej, wydaje się, że tak było w tamtych czasach).
22 i poszli synowie Izraelscy wśród morza drogą lądową, a wody były im murem po prawej i po lewej stronie. (Możliwe przejście przez wodę, mógł to być tylko kanał faraonów, który łączył wówczas Nil z «Krainą gorzkich jezior» (są to współczesne wielkie i małe gorzkie jeziora). Pierwszy kanał łączący jezioro z Deltą został ułożony 4 tysiące lat temu, w czasach Państwa Środka. W czasach XII dynastii Faraon Senusert III (1888—1878 p. n. e.) E.) położył z zachodu na wschód kanał wykopany przez Wadi Tumilat Wadi Tumilat, łączący Nil z Morzem Czerwonym, w celu swobodnego handlu z puntem. Później budową i odbudową kanału zajęli się potężni egipscy faraonowie Ramzes II i Necho II. Herodot (II. 158) pisze, że Necho II (610—595 pne) zaczął budować kanał od Nilu do Morza Czerwonego, ale go nie ukończył. Kanał został ukończony około 500 roku pne przez króla Dariusza i, perskiego zdobywcę Egiptu. Na pamiątkę tego wydarzenia Dariusz zainstalował granitowe Stele nad brzegiem Nilu. Timsah (Arab. «krokodyl») – jezioro w Egipcie, położone mniej więcej pośrodku przesmyku Sueskiego. Jezioro Timsach sąsiaduje obecnie z Kanałem Sueskim. Przed budową kanału jezioro Timsakh było jednym z wewnętrznych, płytkich jezior Synaju, wcześniej jezioro Timsakh co roku docierało do wód rzeki, zalewając Wadi Timulat, rozciągający się bezpośrednio od delty Nilu do jeziora Timsakh, co mogło, w połączeniu z trzęsieniami ziemi i erupcjami wulkanów, odpływami i przypływami, spowodować nagłą śmierć Egipcjan).
23 Egipcjanie gonili, i weszli za nimi na środek morza wszystkie konie faraona, rydwany jego i jeźdźcy jego. (Tsunami jest zwykle poprzedzony potężnym odpływem wód morskich, odsłaniając rozległe przestrzenie. Współcześni badacze biblijni uważają, że Izraelici nie przekroczyli «suchego» Morza Czerwonego, ale «morza trzcin» – słodkowodnej laguny lub jeziora na wschód od delty Nilu, jak to brzmi w Hebrajskiej torze. Śmierć armii egipskiej można wytłumaczyć jednym ze skutków ubocznych Tsunami spowodowanych upadkiem centralnej części Santorynu. Po eksplozji w centrum Santorynu utworzyła się ogromna kaldera, morze wpadło do niej, aby wypełnić gigantyczny basen, obecną zatokę tira, a wody wypłynęły z brzegów wschodniej części Morza Śródziemnego. Gdy wody ustąpiły, Mierzeja oddzielająca lagunę od morza naturalnie się rozszerzyła,» szczelina" na jakiś czas przestała istnieć, a Laguna została całkowicie odizolowana od morza. Najwyraźniej korzystając z tego, Izraelici byli w stanie przeprawić się przez lagunę, a raczej przejść przez nagle utworzony przesmyk).
24 a na straż poranną spojrzał Pan na obóz Egipcjan ze słupa ognia i obłoku, i wprawił w zakłopotanie obóz Egipcjan; (Egipcjanie jednak nie ścigali się szczególnie, ale stanęli obozem).
25 i odebrał koła rydwanom ich, tak że z trudem je pociągały. I rzekli Egipcjanie: Uciekajmy przed Izraelitami, bo Pan walczy za nich przeciwko Egipcjanom. (Najprawdopodobniej koła rydwanów zostały złamane z powodu złej pustynnej drogi).
26 I rzekł Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę swoją na morze, a wody zwrócą się na Egipcjan, na ich rydwany i na ich jeźdźców. (Egipscy prześladowcy zostali uderzeni przez gigantyczną falę tsunami, Zwykle przybywającą dziesięć do trzydziestu minut po tym, jak opadające morze odsłania dno).
27 i Mojżesz wyciągnął rękę swą na morze, a nad ranem woda powróciła na swoje miejsce; a Egipcjanie uciekli na spotkanie. Tak zatopił Pan Egipcjan wśród morza. (To znaczy Egipcjanie zginęli, woda wróciła na swoje miejsce dopiero rano).
28 a woda powróciła i przykryła rydwany i jeźdźców całej armii faraona, którzy weszli za nimi do morza; żaden z nich nie pozostał. (Wszyscy Egipcjanie zginęli).
29 A synowie Izraelscy szli po lądzie wśród morza: wody były im murem po prawej i po lewej stronie. (Dno od strony Półwyspu Synaj było płytkie, ponadto możliwe jest, że z powodu trzęsienia ziemi powstały gruzy, które zatrzymywały wody podczas przechodzenia Izraelitów).
30 i w dniu, w którym Pan wybawił Izraelitów z rąk Egipcjan, ujrzał Izraelitów Egipcjan martwych nad brzegiem morza. (Zakrztusił się w wodzie).
31 I ujrzeli Izraelici rękę wielką, którą Pan objawił nad Egipcjanami, a lud Pański się bał i uwierzył Panu i Mojżeszowi, słudze jego. Wtedy Mojżesz i synowie Izraelscy śpiewali Panu tę pieśń i mówili: (tak narodziła się wiara w Boga Izraelskiego, ponieważ naiwni ludzie myśleli, że zrobił to pewien Bóg, w rzeczywistości jest to tylko naturalne zjawisko, które zbiegło się z ucieczką części plemion semickich z Egiptu. 10 egipskich egzekucji, którym Bóg poddał Egipt za odmowę faraona uwolnienia Żydów z niewoli: zamienił wodę w krew, wysłał ropuchy, muszki, zarazę itp. w tym czasie Egipt był rządzony przez XVIII dynastię, nowe królestwo, którego faraonowie nie budowali już piramid) na Morzu Śródziemnym w grupie wysp wulkanicznych Santoryn (Tyra), niektórzy uczeni również łączą tę naturalną katastrofę z zaginioną Atlantydą i śmiercią cywilizacji minojskiej (starożytna kultura grecka opierała się na rozwiniętej kulturze minojskiej epoki brązu 3—2 tysiąclecia pne. na Krecie i innych wyspach Morza Śródziemnego, nazwanych tak od imienia mitologicznego króla Minosa, kultura ta wywarła ogromny wpływ na kulturę światową, dlatego dobrze Ją znamy, w przeciwieństwie do wielu najstarszych kultur narodów europejskich. Cywilizacja minojska bardzo ucierpiała w wyniku katastrofy naturalnej-eksplozji wulkanicznej (między 1628 a 1500 rokiem pne) na wyspie fera (Tira, Santorin), która spowodowała ogromne trzęsienie ziemi i katastrofalne Tsunami. Ta erupcja wulkanu mogła być podstawą mitu o Zagładzie Atlantydy. Wcześniej zakładano, że erupcja wulkanu zniszczyła cywilizację minojską, jednak Wykopaliska archeologiczne na Krecie wykazały, że cywilizacja minojska istniała co najmniej około 100 lat po erupcji (odkryto warstwę popiołu wulkanicznego pod strukturami kultury minojskiej). Do tej pory nie jest znana dokładna przyczyna pożarów, które ostatecznie zniszczyły pałace minojskie w 1450 r.p. n. e. po erupcji władzę na wyspie przejęli Achajowie. W ten sposób powstała kultura mykeńska (Kreta i Grecja kontynentalna), łącząca elementy minojskie i greckie. W XII wieku p. n. e. kultura mykeńska została zniszczona przez Dorian, którzy ostatecznie osiedlili się na Krecie).»
Druga księga Królestw (fragmenty)
Dawid z Arką Przymierza. Miedzioryt Matthäusa Meriana
Najprawdopodobniej