юк олиб келиш учун Хитойга кетадилар. Ишлари юришиб кетса, Жип оламан, деб турибдилар.
Қундузнинг ичидан нимадир узилгандек бўлди. Бу уй унинг учун қадрдон эди. Бу ерда онасининг излари қолганди. Ўзларининг икки хонали уйларини укаси қайта таъмирлаб, таниб бўлмайдиган ҳолга келтирганидан сўнг, Қундуз синглисиникига келганида, худди онасини кўргандек бўларди. Онаси ўтирган эски диванда ўтириб, унинг қаршисида турган оқ-қора телевизорга тикилар, назарида онаси ҳам ёнгинасида ўтиргандек бўларди. Бугун эса… эски диван ва телевизорга қараб кўнгли бузилди. Агар уйни ҳам сотиб юборишса, бу хонадондан ҳам қадами узиладиган кўринади.
ТЎРТИНЧИ БОБ
Соат тунги ўн бирга яқинлашди. Малак хола кун бўйи югуриб-елиб, роса чарчагани учун ўрнига кириб тошдек қотганди. Қўни-қўшнилар ҳам уй-уйига тарқалиб кетганди. Иқбол сайр қилгани чиқиб кетган, уйда Ҳамиднинг бир ўзи қолганди. Яқинда харид қилинган куёвлик костюмини кийиб ойнага қаради. Худди ўлчаб тикилгандек лоппа-лойиқ. Кўйлак, галстук ва туфлини ҳам Иқбол билан бирга «Торговий» растасидан танлашди.
Ҳамид бир муддат кўзгудаги аксига маҳлиё бўлиб тикилди. Мана, ҳаётидаги энг масъулиятли дамлар ҳам етиб келди. Ҳадемай, у ҳам оилали, бола-чақали бўлади. У мамнун жилмайиб, бармоқлари билан сочларини таради. Галстугини бир очиб, бир тортиб кўргач, кийимларини эҳтиёткорлик билан ечиб, илгичга илди ва меҳмонхонага ўтди. Бир муддат телевизор кўрган киши бўлиб, айвонга чиқди, сигарет тутатди.
Ўзини ҳар қанча чалғитишга уринмасин, хаёлидан бояги қўшни қиз кетмасди. Ҳозирга қадар не-не қиз-жувонларни қўлдан ўтказмади. Аммо, уларнинг ҳеч бири шу қиз сингари кўнглига чуқур кириб бормаганди. Кўзини юмиши билан эгилганча ер супураётган, калта кўйлакли қиз кўз олдига келаверади.
Албатта бундай ҳислар ўткинчи эканини Ҳамид ҳам биларди. Аммо, у қизнинг юзларига термилган чоғда у худди илон авраган бақадек қотиб қолганди. Амина Ҳамид шу пайтгача кўришни орзу қилиб келган нозанин дилбарнинг баайни ўзи эди.
…У пайтда Ҳамид мактабда ўқирди. Вақт топилди дегунча, синфдошлари Турал ва Қундуз билан яна бир ўртоқлари Қўчқорнинг уйида йиғилишарди. У пайтларда видеомагнитофон ҳаммада ҳам бўлмасди. Ҳеч ким йўқлигидан фойдаланиб, аллақаерлардан топиб келтирилган беҳаё кассеталарни ётволиб томоша қилишарди.
Айниқса, битта фильм ҳалигача Ҳамиднинг эсидан чиқмайди. Америка коллежларидан бирида ёш ўқитувчи атайин энг чиройли талаба қизларга баҳо қўйиб бермайди. Кейин эса уларга шарт қўяди. Ана шу «шарт»ни бажарган қизларгина ундан баҳосини олиб кетади.
Ўша фильмдаги қизлардан бири қорасоч, қоракўз Сюзанна эди. У Ҳамиднинг илк муҳаббати эди. Ҳар гал ярамас ўқитувчи ўша қизни қучоғига олган пайти рашкданми, ғазабданми титраб кетарди… Йиллар ўтиб Ҳамиднинг Сюзаннага бўлган интилиши камайса-да, унга ўхшаш қизни топишга иштиёқи йўқолмади. Қанча-қанча қизлар сиймосидан у ўз Сюзаннасини излади. Мана, орадан шунча йил ўтиб, у ўз хаёлидаги қизни учратди. Бу Амина эди.
Ҳамид ич-ичидан оҳ тортиб дам