шарның нәкъ уртасында
Туган илем бар минем.
Шул илнең нәкъ уртасында
Туган өем бар минем.
Зур дөньяның йөзен шушы
Нәни өйдән күзәтәм.
Дөнья матурлыгын сезгә,
Кешеләргә күрсәтәм.
Дөньяга булган сөюем
Шушы нәни җыр булыр,
Дөньяның кыл уртасында
Язылды чөнки бу җыр.
Игеннәр илендә
Нәкъ менә шушында
Тормыш башланып китәдер шикелле
Тоела күңелгә.
Нәкъ менә шушында —
Игеннәр илендә.
Гаҗәпләнмәгез!
Мин тормышны
Нәкъ менә шушында күрәм дә:
Тук башаклы арыш теземнәрендә,
Хисапсыз күп ашлык көшелләрендә,
Яңакларның тозлы тирендә.
Шушында,
Мин яраткан авыл җирендә,
Игенче хезмәте тормышка юл сала.
Тормышның юлдашы булган
Икмәк ясала.
Нәкъ менә шушында
Тормышның үзе
Башланып китәдер шикелле
Тоела күңелгә.
Нәкъ менә шушында —
Игеннәр илендә.
Туган ягым Колмаксар
Урманыңа кереп җырласам да,
Сандугачлар мине тыймаслар.
Тик куркам шул,
Шашкын хыялларым
Урманыңа гына сыймаслар.
Туган ягым минем, Колмаксар!
Кайчан гына нинди тыныч иде,
Ялгыз иде монда сукмаклар.
Нефть эзләп килгән шат егетләр —
Бүген синең якын кунаклар,
Туган ягым, гүзәл Колмаксар!
Кая киткән тап-тар кыр юллары,
Асфальт өсләрендә кырпак кар.
Машиналар шавын тыңларга да
Өйрәнсеннәр әле колаклар,
Әй гүзәл як, туган Колмаксар!
Вышкаларга ак бәс кунаклаган,
Вышкалар бит безнең юлдашлар.
Кыштыр-кыштыр миңа серен сөйли
Көз коелмый калган колмаклар,
Әй яңа як, таныш Колмаксар!
Урманыңа кереп җырласам да,
Сандугачлар мине тыймаслар.
Тик сыймас шул,
Бетмәс шатлыкларым
Урманыңа гына сыймаслар,
Бик яратам сине, Колмаксар!
Беренче күкрәү
Бик җырлыйсым килә
Бүген минем
Бар тавышка,
Көчле иттереп;
Бүген минем
Язгы күкрәү белән
Бер күкрисем килә,
Гөр килеп.
Яңгыр болытлары
Сыймый күккә,
Бер-беренә килеп бәрелә.
Бәрелә дә, чәчеп ут-очкыннар,
Күк күкри, таулар дер килә.
Иң беренче күкрәү…
Буразнада,
Маңгаена куеп кулларын,
Әткәй карап тора болытларга,
Ул белә шул анда ни барын.
Ул белә шул: иң беренче яңгыр
Җиргә яшәү, яшьлек китерә.
Борын төрткән япь-яшь үләннәрне
Колагыннан тартып үстерә.
Ул белә шул:
Иң беренче күкрәү
Ирек бирми җиргә кибәргә.
Яңгыр көтеп