салып барам.
Адым саен гыйбрәт алып,
Сабак алып барам.
Иң мөһиме, үз юлымны
Үзем ярып барам…
Уңга-сулга тайпылмыйча
Алга бара беләм.
Йоласы шундый иде…
Элек авылга кайтулар
Вакыйга була иде.
Ул кайтулар йә бәйрәмгә,
Йә туйга була иде…
Авылыбызга кунаклар
Килеп керерләр иде,
Атлар тугарылыр иде,
Этләр өрерләр иде…
Күңелләр киң, табыннар мул…
Барсы да җитәр иде.
Бөтен авыл, шау-гөр килеп,
И бәйрәм итәр иде…
Юклык дип тормаслар иде,
Җаен табарлар иде.
Кунакка хөрмәт йөзеннән
Мунча ягарлар иде,
Сугым суярлар иде дә,
Бәлеш куярлар иде.
Кунаклар килүгә диеп,
Балын коярлар иде.
Балы булгач була инде –
Кунак дәшәрләр иде.
Авылда татарлар элек
Шулай яшәрләр иде…
Кайтканнарны чиратлашып
Кунакка алыш иде,
Теләсәң-теләмәсәң дә,
Кунакка барыш иде.
Авыл гөрләп тора иде,
Төнлә дә тынмый иде.
Төнлә дә тынмый иде шул –
Йоласы шундый иде.
Хуҗалар белән кунаклар
Урам урарлар иде.
Бер килгәчтен, берне түгел,
Өчне кунарлар иде…
Ә бит ачлы-туклы идек,
Заманнар авыр иде…
Бу – минем малай чак иде,
Бу – безнең авыл иде.
9.01.2010
Илеш-Баймак аралары
Илеш-Баймак арасында
Тау гына да таш кына…
Ничә еллар инде күңел
Шул Баймакка ашкына.
Илеш –Баймак аралары
Тау да, таш та, ком гына…
Мине тартып китергәндер
Баймактагы моң гына.
Илеш-Баймак аралары
Елга да инеш кенә…
Баймакның гүзәллегенә
Тиңдер тик Илеш кенә.
Илеш-Баймак аралары
Дуслык, туганлык кына…
Кунакка дип килдем менә –
Атны тугардык кына.
Илеш-баймак аралары
Кырык тау, кырык елга…
Илеш-Баймакның дуслыгы
Сузылган кырык елга.
Илеш-Баймак арасында
Яңа таңнар сызылыр…
Безнең дуслыгыбыз әле
Йөз елларга сузылыр!
Илеш-Баймак аралары
Кылган да дала гына…
Иң туры юл, иң кыска юл
Баймакка таба гына.
Ашыгам, Әнкәй, яныңа…
Ашыгам, Әнкәй, яныңа,
Ашыгам күрешергә:
Серләшергә, киңәшергә,
Хәлеңне белешергә.
Аз гына шатлыгымны да
Тиз(е)рәк җиткерергә.
Күзләремдәге яшьләрне
Тиз(е)рәк киптерергә…
Минем дә авыр чакларым
И булмыймы соң инде?!
Вакыт-вакыт күңелләрем
И тулмыймы соң инде?!
Хәсрәтеңне үзең белән
Сөйрәп