ТОИР МАҲМУД

УМР КИТОБИ 3-жилд


Скачать книгу

ким тақдирида ўз битиги бор,

      Ниятим, тушмасин сўзимга ғубор.

      Бир сатрим бир дилда гар қўним топса,

      Ўзинг суюмли эт, эй Парвардигор!

      Сийланган сўз асли ҳикмат булоғи,

      Ҳикматда очилсин кўнгил қулоғи.

      Сўзига гар чимдим ҳикмат эш бўлса,

      Битганда бозиллар Маҳмуд бармоғи.

      ҚИЗАРИБ КЕТСАНГ

      Йўлдан адашса ким орқага қайтар,

      Сўздан адашганлар кимга дод айтар?

      Дарди йўқ кимсани туртиб толасан,

      Оғриқнинг оҳидан тўкилар байтлар.

      Яшаш бу – бу яйрашдан иборат эмас,

      Ҳаёт – ҳар лаҳзада тижорат эмас.

      Дил билан Ўзига етиб бормасанг,

      Пешона саждаси – ибодат эмас.

      Иймонинг шайтондан тондириб турса,

      Кўз ёшинг кафтингни ёндириб турса,

      Дилинг ҳам, тилинг ҳам вобаста бўлса,

      Жисмингда бор томиринг бирга оҳ урса.

      Худони хушлабон тозариб кетсанг,

      Тўкилсанг, тўкилсанг, озариб кетсанг.

      Тонгда набирангнинг саломин олиб,

      Қувонч қанотида қуёшга етсанг!

      Ким йўлдан адашса, орқага қайтар,

      Сўздан адашганлар кимга дод айтар?

      Маҳмуд, дарди йўқни туртиб толасан,

      Оғриқнинг оҳидан тўкилар байтлар.

      ЎГИТ

      Билган гапирмайди – билмаган сайрар,

      Ҳам яна сўзига пичоғин қайрар,

      Мен ўйлаб топмадим, бу қадим ҳикмат,

      Аждодлар оҳидан келар бу қайдлар.

      Қуръон – Ҳақ таоло кўнглининг қўри,

      Бандасан, поклагай ҳар сўзин нури.

      Билганни баридан маҳкам тут, болам,

      Қалбингни бойитар дуосин дури.

      Тийилсанг, энг аввал, бил, сўздан тийил,

      Суқлик ҳам хорликдир, сен кўздан тийил.

      Билсанг, билдирганнинг шукрини қилсанг,

      Беҳиштда бошлангай сен учун сайил.

      Заргарнинг закоси чеккан заҳматда,

      Оқил андозаси илму ҳикматда.

      Ундан ҳам, бундан ҳам ибрат ололсанг,

      Бахтинг сийлагайдир сени албатта.

      НИЯТДА НУР

      Демагин, пул билан келдим дунёга,

      Кўксимда гул билан келдим дунёга.

      Вафосиз дунёдан вафо ахтариб,

      Дил ичра дил билан келдим дунёга.

      Келарда, кетарда ихтиёрим йўқ,

      Ёлғизман, ёнимда бахтиёрим йўқ.

      Яшарман ўзимдан ўзимни излаб,

      Яратгандан ўзга зотга зорим йўқ.

      Дилдошим суратдан жилмайиб боқар,

      Кўз ёшим кўнглимнинг тубига оқар.

      Интизор нигоҳим тиконлар тилиб,

      Соғинч саҳросининг чаёни чақар.

      Ва лекин ризодан айро тушмадим,

      Қувонч қанотида кўкка учмадим.

      Ниятда нур билан келдим дунёга,

      Шу нурлар соҳиби Ҳақни хушладим.

      БИЛГАНИМ

      Ким қувончни қўш-қўллаб, қучоқ очиб кутмайди,

      Ким қувончнинг болидан боларидек тотмайди.

      Бу дунёда қувончи қувиб юрган одамнинг,

      Қуёши кулиб чиқар, шомда