НТ!!!
С. Сухинов
Таржимон Алишер Саъдулла
ГИНГЕМАНИНГ ҚИЗИ
Биринчи китоб
Эртакчи бобонинг вориси.
Азиз болажонлар!
Бир неча авлод китобхонларнинг севимли ёзувчиларидан бири бўлган Александр Волковнинг “Зумрад шаҳар сеҳргари” эртак қиссаси Сизлар учун ҳам аллақачон энг мароқли китоблардан бирига айланиб улгургани шубҳасиз. Элли исмли ёқимтой қизалоқнинг кулбачасини бўрон учириб, сеҳрли бир мамлакатга олиб кетгани, у ерда Эллининг бошидан кечган саргузаштлар, унинг Темир Ўтинчи, Похол Қўриқчи ҳамда Қўрқоқ Шер билан дўстлашгани, барчалари Сариқ ғиштли йўл бўйлаб бориб, Зумрад шаҳарга дуч келганлари, шаҳарнинг сеҳргар ҳукмдори Буюк Гудвиндан ёрдам сўраганлари, Бастинданинг сеҳрли ковушчалари ёрдамида Элли қадрдон уйига қайтгани ҳамон ҳозиргидай ёдингизда, албатта. Сеҳрли мамлакатда истиқомат қилувчи кўплаб ажойиб қаҳрамонларнинг бюшдан кечирган ғаройиб саргузаштларини муаллифнинг “Урфин Жюс ва унинг ёғоч аскарлари”, “Етти ер ости подшоҳи”, “Марронларнинг олов маъбуди”, “Сариқ туман” ҳамда “Ташландиқ қаср сири” китобларидан ўқиб, билиб олгансизлар.
Сеҳрли мамлакатнинг узоқ тарихидан ҳам, Эллининг сафаридан аввал ва кейин у ерда қандай ҳодисалар содир бўлганидан ҳам барчамиз бехабар қолган эдик. Чунки эртакчи Александр бобо кексайиб, саёҳатларга чиқа олмай қолганидан кейин митти одамчалар ўлкасидан ҳеч қандай хабарлар келмай қўйди. Шундан сўнг эртакчи бобонинг ғойибона вориси Сергей Сухинов Сеҳрли мамлакат ҳаёти билан танишиш ва у ерлик аҳолининг қувонч ва ташвишларидан эртаксевар китобхонларни воқиф этиш учун олис ва хатарли хаёлот оламига сафар қилди. Чунки у ҳам бизлар каби Сеҳрли мамлакатнинг тарихини ўрганишга, Соҳира Виллинанинг, Пари Стелланинг, Жодугар Гингеманинг ва Ялмоғиз Бастинданинг сирларини аниқлашга, Сариқ ўлкада кимлар яшашини билишга, Пушти юртга сафар қилишга орзуманд эди.
Ана шу хаёлий саёҳат сабаб бўлиб, бизлар С. Сухинов қаламига мансуб “Гингеманинг қизи” китобини мутолаа этиб, жодугар Гингеманинг Сеҳрли мамлакатга қандай келиб қолганини билиб оламиз, унинг асранди қизи – ялмоғиз Коринанинг ҳаёти билан танишамиз… Хуллас, буларнинг ҳаммасини саргузашт давомида билиб бораверамиз… Демак, қадим-қадим замонда…
Биринчи қисм
ЯЛҚОВ ЖОДУГАР
Биринчи боб
ЖОДУГАР ГРАФ ХОНИМ
Қадим-қадим замонларда олис Фарангистонда Гингема исмли қудратли жодугар яшаган эди. У қалин ўрмондаги чуқур хандақ билан ўралган, баланд тош деворли файзсиз қасрда истиқомат қиларди. Гингема тез-тез ўз узлатхонасини тарк этиб, Парижга – подшоҳ Луи саройига ташриф буюрарди. Бу ерда уни Барр граф хоним номи билан билишар ва у подшоҳликдаги энг гўзал аёллардан саналар эди. Граф хонимнинг сочлари тимқора, ўзи қордай оппоқ, жигарранг кўзлари эса ўрмон ёнғоғи тусида эди. Граф хонимни севиб қолган подшоҳ унга турмушга чиқишни таклиф этди.
Луининг онаси бу ҳолдан қайғуга тушди. Чунки Барр граф хонимнинг жин-ажиналар билан алоқаси борлиги тўғрисида ҳар хил гап-сўзлар юрарди. Маликанинг буйруғига кўра, ҳарбий тўралардан бири граф хонимнинг қасрига яширинча кириб, унинг хонаси қуритилган илонларга, ўргимчак ва сичқонларга тўла эканини кўрди. Гингема унинг кўз ўнгида чигал сочлари оппоқ, чангактумшуқ кампирга айланиб, занг босган иркит қозонда қандайдир дамламани қайнатиб, қўрқинчли афсунларни ўқий бошлади.
Буни эшитган подшоҳ Луининг ғазаби қўзиб, жодугарни ҳибсга олишни буюрди. Гингеманинг қасри подшоҳ саройи қўшинларининг қуршовида қолди. Қасрнинг мусти-маҳкам деворлари замбарак ўқларидан зир титрарди. Жодугар ер ости йўли орқали жуфтакни ростламоқчи бўлди-ю, лекин ҳарбий бўлинма қўмондони ертўлага хандақнинг сувини оқизишни буюрди. Чўкиб кетишига бир бахя қолган Гингема қайтадан қасрга қочиб кирди.
У бош минорага кўтарилди-да, ўша ердан пастга қаради. Ўрмон аскарларга тўлиб кетганди. Машъалалар ва гулханлар шуъласидан жодугарнинг кўзлари қамашди.
Ҳамма томондан: “Жодугарга ўлим! Ўлим ялмоғизга!” – деган хитоблар янграрди. Оқ кўйлакли шарпани кўргач эса, ҳарбийларнинг қўрқувдан юраклари товонларига тушиб, ҳаммалари жимиб қолишди. Шунда Гингема уларга қаҳрли қичқирди:
– Менинг малика бўлишимни истамадингиз, жирканч маҳлуқлар. Энди эса ўзларингдан кўрларинг – мен сизларнинг ажалингизга айланаман! Онт ичиб айтаманки, ҳаммангизни қириб ташлайман, ночор одамчалар! Ер юзида фақатгина менинг суюкли ўргимчакларим ва сичқончалар, илон ва қурбақалар, чаён ва қовоғарилар қолишади!
Гингеманинг кўзларида ёвузлик учқунлари чақнади ва қорачиғидан одамлар устига мовий чақмоқлар отилди. Ердаги ўт-ўланлар шу ондаёқ ловиллаб ёна бошлади.
Аскарлар қўрққанларидан қочиб қолишга шайланишди. Лекин бўлинма қўмондони жодугарнинг таҳдидларига кулиб қўя қолди:
– Гапни кўпайтириб, вақтни чўзиб нима қиласан, бадбуруш тавия? Шунчалик зўр бўлсанг, сеҳр-жодуларинг билан аскарларимни тезроқ ёндириб юборақолмайсанми?!
Аламдан