Batı Trakya'da Türk Edebiyatı'na Gönül Verenler. Анонимный автор

Bazılarımızın düşündüğü ya da kandırılmak istendiği gibi olay, “Ha kuş, ha puli; ikisi de aynı” hikâyesi değildir. İlkokullarda işlenen resim-iş konularına bir göz attığımızda bu konuların genellikle çocuğun ait olduğu toplumun yaşamından seçilmiş oldukları görülür. E-vimiz, mutfağımız, bayram, köyümüzde düğün, camimiz vb…

      Örneğin, ilkokullarda çocuklara verilen “Ailemiz ve Evimiz” konulu bir resim çalışması sırasında, çocuk, yaşamının bütün evrelerini aklından geçirir. Yapılan bir dede, nine, anne, baba, kardeş resmine basit birer çizgi ve renk olarak bakmak yanlıştır. Çocuk çizdiği resimde, kişi, eşya ve mekânla ilgili bütün zaman dilimi içindeki kendinde iz bırakan anları yeniden yaşar ve bunları resminde yansıtmaya çalışır ya da yansıttığını sanır. Nitekim bazı çocuklara yap-tıkları resimlerle ilgili olarak, burada ne var, bu kim, bu çocuk ne yapıyor vb. sorular sorulduğunda çocukların verdikleri yanıtlar, onların konu ile ne denli iç içe yaşadıklarını açıkça gösterir. Böyle bir resimde, çocuğa ninesi masallar anlatır, annesi kardeşine ninni söyler, ağabeyi bir köşede gazete okur, dedesi bitişik odada yatsı namazını kılar, komşu kadınlar misafir odasında sohbet ederler, kendisi de misafir çocuklarla televizyonda bir çocuk programı izler. Çocuk, her yaptığı resimde kendini toplumunun, çevresinin içinde bulur; bunu açıkça anlamasa da kendi kültür değerleri içinde mutlu bir dünyaya doğru uzanır.

      Bir de konuya şu açıdan yaklaşmak istiyorum. Mademki bu dersler bu kadar önemli, öyleyse bu derslerin uzman öğretmenler tarafından yapılması daha iyi ve doğru değil mi? Yönetim de zaten bu maskenin ardına gizlenip plânını uygulamaya çalışı-yor. İlk bakışta ne kadar gerçekçi, ne kadar insancıl bir yaklaşım… Bu görüşe bilimsel açıdan karşı gelmek mümkün değil. Doğrudur, öyle olması daha iyidir, ama bu derslerin Türkçe dersler hanesinde ve Türk öğretmenler elinde kalması kaydıyla… Böyle bir düşünceye kim hayır, der?.. Ama çok iyi bilinmelidir ki, amaç, azınlık çocuklarının bu derslerde daha başarılı olmalarını sağlamak, değildir. Amaç, bu ö-nemli kapıdan girip çocuklarımızın kafalarını allak bullak etmek, huzursuzluk yaratmak, toplumun düzenini bozmaktır.