буюк ном, аталиб Инсон.
Жаҳонни ўзига буйсундирган ақл,
олий неъматмасму, Тангримдан инъом.
Ким тўғри ишлатса ақлу-фикрини,
собит йўлдан борар бўлмайин ҳайрон.
Бир лаҳза унутса Оллоҳ зикрини,
чалғитиб устидан кулади шайтон.
Жаннатда ўтириб, баъзида, дўстлар,
орзулар қиламиз ўзга Маконни.
Барча ерда бир хулқ, Одам боласи,
иқрор бўлдим кезиб жумла-жаҳонни.
Ўша кўзлар, юзлар, ўша сиймолар,
ўша вафо, жафо ва ўша сийрат.
Борлиги ўшадир, асло фарқи йўқ,
лек қалбим ҳиссига топмадим нисбат.
Киндик қон тўкилган остонам, онам,
эмикдош ўсган юрт – Ватаним менинг
Қоқилганда суяб, йиқилсам кўтарган,
дўстлар бор, диёр – Масканим менинг.
Асл мусулмон рамзидур Устоз-Пирларим
Нақшбанд Яссавий – аждодим менинг.
Нечун фахр этмайин, Табиб, шукр-ла,
Туркистонда йўғрилган жон – таним
менинг.
Илк сафар
Ақл кучга тўлиб, соч оқарганда,
сафар қилмоқликни орзу қилдим Мен.
Расул, саҳобалар кезган ўлкани,
зиёрат қилмоқни мавзу қилдим Мен.
Чин дилдан йиғласа тошдан ёш чиқар,
амалда синадим, иқрор бўлдим Мен.
Бу мақсад йўлида риёзат чекиб,
баъзан қийналдим ҳам, гоҳо кулдим Мен.
Араб дунёсининг жавоҳири
Саудия тупроғин илк бор босганда –
Илоҳий ҳис қамраб бутун вужудим,
ҳузурбахш бир чуқур уйга топдим Мен.
Боболар орзиқиб интилган диёр,
Макка-ю, Мадина бағрида инган.
Йигирма беш сана қутлашаётган Амирлик меҳмони
бўлиб қолдим Мен.
Араб билан Эрон ўртасидаги денгизни
азалдан Холиж дейишган
Атрофига ўрнашиб форсий, арабий,
Ислом майизини бўлиб ейишган.
Бир қирғоқда Қувайт, Ироқ, Сурия,
Қатар, Баҳрайн ва форсий Хуросон
Иккинчи тарафда маржон тизилган
Араб Амирлиги ва гўзал Оммон.
Абу-Даби, Дубай, Шариқо, Ажмон, Уммул Қувайн,
Фужайра ва Рас Ал-Хайма
Етти амирликни бирлашган ҳолда,
Араб талаффузида «иморот» деркан.
Денгиз қирғоғида униб-ўсган юрт,
қадимда макони – ертўла, чайла
Ортида ястанган жазира саҳро бўлса ҳам
замири