билан тўсдинг юзларинг,
Майин-майин ширин сўзларинг
Чимилдиқдан чиққан келинчак.
Сен бахтлисан, бахтдан масрурсан,
Юрагингда ўзгача ғурур.
Ёринг билан мангу даврон сур
Чимилдиқдан чиққан келинчак.
Сенда жамдир ибо, назокат,
Барқ уради ишқ тўла ҳаёт.
Тарк этмасин асло муҳаббат
Чимилдиқдан чиққан келинчак.
ҲАВОЛАНМА
Парвоз этма самоларга
Бир кун ерга қўнишинг бор.
Ютуғингдан ҳаволанма
Ахир бир кун сўнишинг бор.
Оёғинг узилса ердан
Тақдирингга кўнишинг бор.
Инсонсан – инсондай яша
Шунда ўсиб, унишинг бор.
МУҲАББАТ ШИРИН
Севги қудратлидир, севги муқаддас,
Унда шодлик, висол, қайғу яширин.
Қанчалар ҳижрони бағрим тилмасин
Барибир ҳаётда муҳаббат ширин.
Севгисига етмай бағри куйганлар
Етиша олмаган бирига бирин.
Ҳижрони аччиқдан-аччиқ бўлса ҳам
Барибир ҳаётда муҳаббат ширин.
Етган бор, оламда етмаганлар бор,
Ҳеч кимса билмаган севгининг сирин.
Ишқ туфайли қийноқ, озор топса ҳам
Барибир ҳаётда муҳаббат ширин.
ҲИЖРОНИНГГА БЕРДИМ ДОШ
Ташлаб кетдинг бевафо,
Кўзларимга тўлди ёш.
Қанча азоб тортсам ҳам
Ҳижронингга бердим дош.
Келдинг бир кун ёнимга,
Остонамга уриб бош.
Аммо қабул қилмадим –
Ҳижронингга бердим дош.
ШОИР ЎЗИ ШУНАҚА
(Ҳазил)
Ўчмас юрак олови,
Қўлида ишқ жилови,
Гоҳида одамови —
Шоир ўзи шунақа.
Доим давраларга бош,
Кексайса ҳам кўнгил ёш,
Чарақлаб турган қуёш —
Шоир ўзи шунақа.
Ишқ деб ёзар чарчамас,
Севгидан тўйдим демас,
Гўзаллар кўп, ғам емас —
Шоир ўзи шунақа.
Бирини кўзин севар,
Бошқасин ўзин севар,
Биттасин сўзин севар —
Шоир ўзи шунақа.
Шоҳу гадо бари бир,
Қилмайди юзи-хотир,
Фақат ҳақиқатни дер —
Шоир ўзи шунақа.
ЯХШИЛАР
Яхшиларга ҳар онда
Учрайди тўсиқ, довон.
Уларнинг ҳаётида
Севинч, алам ёнма-ён.
Ҳақсизликка яхшилар
Қараб тура олмас жим.
Уларни тўғри йўлдан
Қайтара олмас ҳеч ким.
Мангу яшаб ўтади
Покиза виждон билан.
Уларнинг ҳаёт тарзи
Кураш, шараф-шон билан.
БАНДАНГМАН
Бандам дегин Раббим ҳар маҳал,
Ибодатда бўлай бетакрор.
Мушарраф қил марҳаматингга,
Ғазабингга қилмагин дучор.
Билмам жойим дўзаҳ ё жаннат,
Мен бандангман, бордир гуноҳим.
Лекин дилдан садоқатдаман,
Кечиргувчи