Ўрик гули. Юлдуз Зохир

севгим кўксимга,

      Ботаётган зўр алам.

      Менинг севгим кўнглимда,

      қотиб қолган бир қалам.

      Менинг дилим най каби,

      Таратар шўх овозни,

      Менинг севгим оловдек,

      Ёндиради қоғозни.

      Мен оловман учқунли,

      Ёнар бутун овозим.

      Фақат ёнмай қолгани,

      Шу бир бўлак қоғозим.

      Ёнмай қолган жой у,

      Тош юрагим парчаси.

      Ўша, ўша биргина,

      Кўнглимнинг доғ парчаси.

      ЮЛДУЗЛАР САЙЛИ

      Кўзимга келмайди тунлари уйқу,

      Ойнинг алласига бўлдим маҳлиё.

      Руҳимдан учади ўзгача туйғу,

      Юлдузлар дейдилар: «Келинг,

      марҳабо!»

      Тунни аллалайди Майин бир оҳанг,

      қўлимда қоғозу мўъжаз шу қалам.

      Оқшом куйларига мен асир бўлдим,

      Дилимдан кетмоқда гина ва алам.

      ЁЛҚИНЛАР

      Соя яна улкан тўрини ёйди,

      қуёш ётоғига йўл олди беҳол.

      Нигоҳим қадалар сирли самога,

      Осмонда кўринар сирғадек ҳилол.