(шамамен 341 – б.з.д. 270 ж. ш.) өмірдің мақсаты тыныштық (атараксия) жəне қорқыныштан азат болу, сондай-ақ дене ауыруының болмауы (апония, грекше) деп үйретті). Осы мақсатта Эпикур аскеттік өмір салтын, асыл достықты жəне саясаттан аулақ болуды ұсынды. Бақытқа жетуге көмектесетін құралдардың бірі – тетрафармакос немесе төрт түрлі емдеу:
«Құдайдан қорқпа, өлім туралы алаңдама; Жақсы нəрсені алу оңай, жəне қорқынышты нəрсені көтеру оңай».
Парасаттылыққа сүйеніп, байыпты, жігерлі, байсалды, ештеңеге алаңдауға жол бермейтін адам болуыңыз керек. Ештеңе күтпей, бірақ қазір өмір сүруге қанағаттансаңыз, əр сөзіңізде қаһармандық шындықты айтып отырсаңыз, сіз бақытты өмір сүресіз. Ал бұған тосқауыл қоятын адам жоқ. – Маркус Аврелиус, медитация
Стоицизм – Цитийский Зенон (шамамен б. з. б. 334 – 262 ж.) негізін қалаған философия мектебі. Зенон ойдағы синкретист болғанымен, оның негізгі ықпалы киниктер болды, ал оның тəлімгері Фивиялық жəшіктер (шамамен б. з. б. 365 – 285 ж.) болды. Стоицизм – табиғат əлемі туралы логика мен көзқарастар жүйесін қамтамасыз ететін жеке этика философиясы. «Стоик» терминінің қазіргі заманғы қолданылуы əдетте стоицизмді ұстанушыларға емес, қоршаған əлем тəжірибесіне немқұрайлы қарайтын немесе жалпы сезімдерді басатын адамдарға қатысты. Стоицизмнің негативке немқұрайлы қарауға баса назар аударатынын ескерсек, ол бақытқа жету жолы ретінде қарастырылады. Стоиктер «бақыт үшін ізгілік жеткілікті» деп санайды. Осы ізгілік сезіміне жеткен адам данышпан болады. Эпиктеттің айтуы бойынша, бұл данышпан «ауырып жүр, бірақ бақытты, қауіп төнгенімен бақытты, өледі бірақ бақытты, айдауда жəне бақытты, масқара болады бірақ бақытты». Сондықтан стоиктер уақыттарын ізгілікке жетуге жұмсады. Бұған адам өз өмірін стоиктік логиканы, стоиктік физиканы жəне стоиктік этиканы зерттеуге арнаған жағдайда ғана қол жеткізуге болады. Стоиктер өздерін «табиғатпен үйлесімді өмір сүретіндер» деп сипаттайды. Кейбір стоицизм мектептері стоик философиясының тəжірибесінің мақсаты ретінде Аристотельдің эвдаймония тұжырымдамасын келтіреді.
Секстиандық мектептің негізін Квинт Секстий Үлкен (б.з.д. 50 ж.) салды. Ол негізінен пифагорлық, платондық, киниктік жəне стоиктік элементтерді біріктіретін философиялық-медициналық мектеп ретінде сипатталды. Олар бақытқа жету үшін адам вегетариандық болуы керек, түнде ар-ұждандық тексеруден өтіп, тұтынушылықтан да, саясаттан да аулақ болу керек деп дəлелдеді жəне қол жетпес тəндік күш денеге енеді деп сенеді.
Августин Гиппо
Бақытты өмір – ақиқатқа негізделген қуаныш. Бұл саған негізделген қуаныш, Уа, Құдай, ақиқат.
– Құтты болсын Августин, мойындау.
Гиппопалық Əулие Августин (б.з. 354 – 430 ж.) – ертедегі христиандық теолог жəне философ, оның еңбектері Батыс христиандығы мен Батыс философиясының дамуына əсер етті. Əулие Августиннің пікірінше, адамның барлық іс-əрекеті сүйіспеншіліктің төңірегінде өрбиді, ал адамдарда кездесетін басты проблема – махаббаттың