Begeerd. Morgan Rice

Sam moest wel heel erg belangrijk zij, zo realiseerde ze zicht. Hij intrigeerde haar. Hij leek een beetje jong, en hij leek een beetje rond te lummelen.

      Maar er was iet met hem, iets dat ze niet direct kon thuisbrengen. Ze voelde het op een of andere manier, dat ze een band met hem had, dat ze hem vroeger al had ontmoet, of dat hij een band had met iemand die belangrijk was voor haar.

      En dat was zo vreemd, want net de nacht voordien, had ze een levendige droom gehad. Over een vampierenmeisje dat Caitlin heette. Ze kon haar gezicht zien, haar ogen, haar haar, zelfs nu. In de droom werd haar verteld, dat dit meisje haar beste vriendin voor heel het leven was geweest, en doorheen de hele droom, leek het alsof ze vriendinnen waren voor altijd. Toen ze wakker werd, voelde het zo echt aan, dat het meer een ontmoeting was dan een droom. Ze kon het niet begrijpen, maar ze werd wakker en kon zich alles herinneren over dit meisje, alle keren dat ze samen de tijd hadden doorgebracht.

      Het hield geen steek, omdat Polly wist dat ze nooit op een van die plekken geweest was. Ze vroeg zich af of dat ze misschien op een of andere manier in de toekomst aan het kijken was geweest? Ze wist dat vampiers elkaar bezochten in dromen en dat ze soms de kracht hadden om in de toekomst en in het verleden te kijken. Maar deze krachten waren ook onvoorspelbaar. Het kon een wereld van illusies zijn. Men wist het nooit: was iemand nu in de toekomst aan het kijken, of in het verleden of was iemand gewoon aan het dromen?

      Na de droom, was Polly wakker geworden en op zoek gegaan naar Caitlin, alsof ze haar echt kende. Ze ontdekte dat ze haar miste wanneer ze door de hall wandelde. Het was gek. Een meisje missen dat ze zelfs nog nooit ontmoet had.

      En dan daagde deze jongen op, Sam. En om een gekke reden, voelde Polly dat zijn energie aan die van haar verbonden was. Hoe was het mogelijk dat ze dit wist? Was ze zich dat ook enkel aan het inbeelden?

      Behalve dit alle, ontdekte ze dat ze gevoelens had voor Sam. Ze wou niet zeggen dat ze hals over kop verliefd was op hem. Maar ze vond hem ook niet onaantrekkelijk. Hij had iets. Het was niet het gevoel van iemand te houden. Het was meer een gevoel van… geïntrigeerd te zijn. Meer te willen weten.

      En dit maakte dat ze nog meer geagiteerd was omdat Kendra al haar zinnen op hem had gezet. Het was niet noodzakelijk dat ze hem voor zich alleen wilde. Het was te vroeg voor haar om dit te weten. Maar meer omdat hij zo onschuldig leek, naïef, beïnvloedbaar. En Kendra was een aasgier. Ze was een lid van de Koninklijke familie, iemand die nog nooit een Nee had gekregen in haar leven, en ze kon op magische wijze alles gedaan krijgen wat ze maar wilde, van wie ze maar wilde.

      Polly had altijd aangevoeld dat Kendra altijd verborgen slechte bedoelingen had gehad. Jarenlang had ze geprobeerd bij iedere vampier in de coven om haar te laten veranderen. Natuurlijk, was dat verboden, en niemand wou aan haar wensen voldoen. Maar nu, en ze kon dat zien, had ze haar zinnen op Sam gezet. Er was vers bloed aangekomen, en ze was vastbesloten om het opnieuw te proberen. Polly huiverde, en ze hield niet van de gedachte aan wat er zou kunnen gebeuren met Sam, als Kendra vastbesloten was.