มือข้างหนึ่งถือปากกาและอีกข้างถือแก้วไวน์ เธอถือค้างอย่างนี้มานาน 20 นาทีแล้ว เธอไม่รู้ว่าต้องเริ่มต้นจากตรงไหน เธอไม่เคยมีปัญหากับการเขียนมาก่อน แต่ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป เหตุการณ์ในหลาย ๆ วันที่ผ่านมาเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ยากที่จะอธิบาย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้นั่งลงอย่างผ่อนคลาย และเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกปลอดภัย
เธอตัดสินใจว่าการเริ่มตั้งแต่ต้นคงจะดีที่สุด สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ทำไมเธอจึงอยู่ที่นั่น เธอเคยเป็นใครมาก่อน เธอต้องการอธิบายออกมา เธอไม่มั่นใจว่าเธอจะรู้คำตอบด้วยตัวของเธอเองอีกต่อไป
ชีวิตดำเนินไปตามปกติจนกระทั่งสัปดาห์ที่แล้ว ฉันเริ่มชอบโอ๊กวิลล์ วันหนึ่งแม่เดินเข้ามาและบอกว่าเรากำลังจะย้ายบ้าน ชีวิตที่ต้องเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือกลับมาอีกครั้ง มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาโดยตลอด
ครั้งนี้แย่ยิ่งกว่า ไม่ใช่ชานเมือง แต่เป็นนิวยอร์ก โรงเรียนรัฐบาลกลางเมือง ชีวิตในป่าคอนกรีต และละแวกบ้านที่อันตราย
แซมหัวเสียเช่นกัน เราพูดคุยว่าเราจะไม่ไป คิดเกี่ยวกับการหนี แต่ความจริงคือเราไม่มีที่ไหนให้ไปอีกแล้ว
เราจึงจำเป็นต้องไป เราทั้งคู่แอบสัญญากันว่าถ้าเราไม่ชอบ เราจะหนีไป และค้นหาสถานที่สักแห่ง ที่ไหนก็ได้ บางทีอาจจะพยายามออกตามหาพ่ออีกครั้ง แม้เราทั้งคู่จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
หลังจากนั้นทุกอย่างก็เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเร็วมาก ร่างกายของฉัน การกลายร่าง การเปลี่ยนแปลง ฉันยังคงไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น