เธอไม่เคยได้สัมผัสถึงชัยชนะอันท่วมท้นแบบนี้มาก่อน
กลุ่มเด็กผู้หญิงเชิดหน้าและเดินหลีกไป
เคทลิน คาเลป และลุยซา ยืนนิ่งอยู่ที่นั่น เคทลินถอนหายใจออกมา
“สุดยอดเลย!” ลุยซาพูด “พวกผู้หญิงพวกนั้นไม่เคยเสียเวลากับใครมาก่อน หรือแม้แต่เสนอคำเชิญ”
“ฉันรู้” เคทลินพูด เธอยังคงงุนงง
“เคทลิน!” จู่ ๆ ลุยซาก็พูดขึ้น และเอื้อมมือมาคว้าแขนของเธอ “ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ ซูซานได้พูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับแซม เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ซูซานบอกว่าช่วงนี้เห็นแซมติดพันอยู่กับพวกโคลแมน ฉันขอโทษ ฉันเพิ่งนึกออก บางทีมันอาจจะช่วยได้”
พวกโคลแมน แน่นอน นั่นคือที่ที่เขาจะอยู่
“แล้วก็” ลุยซาพูดต่ออย่างเร่งรีบ “คืนนี้พวกเราทุกคนจะรวมตัวกันที่แฟรงค์ส เธอต้องมานะ พวกเราคิดถึงเธอมาก พาคาเลปมาด้วย มันจะต้องเป็นปาร์ตี้ที่เยี่ยมมาก ๆ เด็กกว่าครึ่งห้องนัดกัน เธอต้องไปที่นั่นนะ”
“เอ่อ…ฉันไม่รู้…”
ระฆังดังขึ้น
“ฉันต้องไปแล้ว ฉันดีใจมากที่เธอกลับมา รักเธอนะ มีอะไรก็โทรมา บ๊ายบาย” ลุยซาพูด พร้อมโบกมือให้เคทลิน และรีบหันหลังเดินลงไปที่โถงทางเดิน
เคทลินปล่อยให้ตัวเธอเองนึกถึงชีวิตปกติ การออกไปสนุกกับเพื่อน ๆ การไปปาร์ตี้ การเรียนอยู่ในโรงเรียนธรรมดา ชีวิตที่กำลังจะจบการศึกษา เธอชอบความรู้สึกนั้น ชั่วครู่หนึ่ง เธอพยายามลบภาพเหตุการณ์ทั้งหมดในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาออกจากใจของเธอ เธอบอกตัวเองไม่มีเรื่องร้ายอะไรเคยเกิดขึ้นเลย
แต่เมื่อมองเห็นคาเลป และความจริงก็ถาโถมเข้ามา ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปแล้วอย่างสิ้นเชิง