Владимир Владимирович Рыбаков

Хроника Адама Бременского и первые христианские миссионеры в Скандинавии


Скачать книгу

Mense autem Maio apud Ingilenheim habito conventu diversarum gentium legationes auditas absolvit.

      72

      AF. 826. P. 24: Quo tempore Herioldus cum uxore et magna Danorum multitudine apud Mogontiacum baptizatus est.

      73

      ARF. 826. P. 169: legati… fliorum Godofridi regis Danorum, pacis ac foederis causa directi.

      74

      Ermoldus. P. 501–516. На этих страницах опубликована четвертая книга. Дальнейшие ссылки даются только на номер стиха.

      75

      Любопытно, что автор «Похвалы» осознавал внутреннюю форму этнонима «нортманны», так как употребил его в тмесисе, правильно разбив слово по основам: Nort– quoque Franci sco dicuntur nomine – manni (стих 13).

      76

      Ipse quidem populus late pernotus habetur, / Lintre dapes quaerit, incolitatque mare.

      77

      Nam Hludowicus enim puerum nutrirat eundem, / Artibus ingenuis fecerat esse catum (стихи 27–28).

      78

      AX. 823. P. 6: Ebo episcopus pergit partibus Danorum una cum Wildericho episcopo.

      79

      ARF. 823. P. 162–163: Venerat et Harioldus de Nordmannia, auxilium petens contra flios Godofridi, qui eum patria pellere minabantur; ob cuius causam diligentius explorandam ad eos dem flios Godofridi Teotharius et Hruodmundus comites missi fuerunt, qui et causam fliorum Godofridi et statum totius regni Nordmannorum diligenter explorantes adventum Harioldi praecesserunt et imperatori omnia, quae in illis partibus comperire potuerunt, patefecerunt. Cum quibus et Ebo Remorum archiepiscopus, qui consilio imperatoris et auctoritate Romani pontifcis praedicandi gratia ad terminos Danorum accesserat et aestate praeterita multos ex eis ad fdem venientes baptizaverat, regressus est.

      80

      Seegrьn 1967. S. 27–33. Роли, сыгранные Эбоном и Ансгарием в северной миссии (в контексте рукописной традиции «Жития святого Ансгария» и гамбургских фальсификатов) сравниваются в статье: Reuter 1910.

      81

      …breviter regem nostris de partibus Herholdt / Adgredere…

      82

      Non, sua regna mihi ut cedant, hoc consulo, credat, / Sed quo plasma Dei lucrifcare queam (стихи 103–104).

      83

      …dapibus iuvatus et armis… (стих 107).

      84

      Ecce volant centum per Rheni fumina puppes, / Velaque candidolis consotiata modis, / Denorum populis oneratae munere, nec non / Heroldum regem prima carina vehit… (стихи 287–290).

      85

      Credo Deum verum, respuo sculpta manus (стих 346).

      86

      Regis honoratos proceres revelantque decorant, / Ast alios plures turba levavit aquis (cтихи 355–356).

      87

      Interea Heroldus cum talia cerneret hospes, / Multimoda versat pectore consilia (стихи 567–568).

      88

      Caesar at ipse manus manibus suscepit honestis; / Iunguntur Francis Denica regna piis (стихи 605–606).

      89

      Heroldus dapibus variisque refertus et armis (стих 631).

      90

      «А при дворе самого короля и сын, и племянник / Стражами ныне стоят, франков порядки храня» (Filius atque nepos ipsius re gis in aula / Excubiis vigilant, Francica iura colunt, стихи 629–630).

      91

      Tu retines Christi nomine cuncta pater (стих 638).

      92

      Angenendt 1984. S. 215–223.

      93

      Astronomus. S. 357. Anm. 309; Wood 1987. P. 36–38.

      94

      ARF. 814. P. 141: …Herioldus rebus suis difdens ad imperatorem venit et se in manus illius commendavit; quem ille susceptum in Saxoniam ire et oportunum tempus exspectare iussit, quo ei… auxilium ferre potuisset («Харальд, отчаявшись, прибыл к императору и сделался его вассалом (букв.: передал себя в его руки. – В. Р. ). Он принял его и повелел ему отправиться в Саксонию и ждать подходящего времени, когда он… сумеет оказать ему помощь»). В «Фульдских анналах» (которые – напомним – до 838 г. зависимы от «Больших королевских анналов») приведенное сообщение отсутствует.

      95

      Astronomus. 24. S. 356: Eodem etiam tempore Herioldus, ad quem summa regni Danorum pertinere videbatur et qui pridem a fliis Godefridi regno pulsus fuerat, ad imperatorem Hludouuicum confugium fecit et iuxta morem Francorum manibus illius se tradidit. Quem rex susceptum in Saxoniam ire iussit et tempus, quo ei auxilium ferre posset ad recuperationem sui principatus, ibidem operiri («В то же время Харальд, которому принадлежала высшая власть в Дании и которого недавно изгнали из королевства сыновья Готфрида (Готтрика. – В. Р.), бежал к императору Людовику и, по франкскому обычаю, передал себя в его руки (то есть сделался его вассалом. – В. Р.). Император принял его и повелел ему отправиться в Саксонию и там ожидать то время, когда он сумеет оказать ем�