տէ'ր իմ եւ թագաւո'ր, եթէ ըստ Զեբեդեա յանձն ինչ զդոսա արարից, ծնօղ իմ գոլով, երկնչիմ գուցէ զբարձրագոյնն լուայց պատճառս, հօր տալով զիշխանութիւնն, եւ հեթանոսաբար կարծիս կասկածանաց արկից եւ ընդդիմադրութեան պահանջել. ապա եթէ անգթաբար արձակեցից, գուցէ խորթս ծանիցին. այլ ինձ այսոքիկ իմասցի պատուասիրել, գաւազանաւ գթալ եւ ողորմութեամբ տածել եւ ի փառս ոչ միայն զդոսա, այլ եւ բազում որդիս Հօրն երկնաւորին եւ Որդւոյ նորա Միածնի եւ Հոգւոյն կենարարի, որով կեցցես եւ փառաւորեսցիս ըստ աւուրց երկնի յաթոռ սրբութեան քո անսասանելի եւ անսայթաք ի վերայ վիմի հաւատոյ հիման առաքելոց եւ մարգարէից, վէ'մդ ճշմարիտ անկեան: Ողջ լինել քեզ ըղձամ մինչեւ ցգալուստ Որդւոյն Աստուծոյ, որում փառք յաւիտեանս ամէն:
[Զ]
Պատասխանի տեառն Պետրոսի կաթողիկոսին Հայոց մխիթարական թղթին:
Զլուսափայլութեան քո ճառագայթարձակ ծագումն ըստ արեգակնային մշտապայծառ վսամական զարդուն, որ ոչ կամելով ուրեք զստուերանալն, կամ զծմակացեալ նսեմութիւն ուրեք զետեղել, եւ որ ոչ միայն ըստ բնութեան զհեղումն մաքրափայլ լուսոյն ի մեզ արձակէ, զոր յարփւոյ անտի ըստանձնեալ թորեցուցանէ, ոչ շատացեալ այսմ, ցանգ յածաչու խոնջմամբ շրջաբերի զիւրն առատացուցանել արփիափայլութեան շնորհս, այսբար քոյդ լուսափայլութեան, մատակարարութիւն անդուլ եւ անյագաբար ոչ դանդաղի, որք ընդ քոյդ եմք արժանացեալ հովուական պարու հօտ, մնալ ումեք խաւարչտին եւ նսեմացեալ, այլ քումդ հաղորդաբար կամիս կցորդութիւն ամբիծս եւ անախտացեալս եւ զգաստացեալ: Վասն որոյ ստուգապէս գլուխ ելոյ զգօն եւ հանճարեղ մակացութեան պարառաբար զբոլորս անդամս խոկաս անխեղկեալս եւ անխօթացեալս մանաւանդ եթէ անյոգնամանական որակութեանց ոչ ստորակայեալս: Եւ զայսոսիկ զի՞նչ արդեօք ի մէնջ գոհացողականս պարտիմք բարեբանութիւն Աստուծոյ այնմ, որ զքեզ մեզ հայր եւ բժիշկ, որով Յիսուս ոչ անտեղի համարիւր այսմ հաւանել տարացուցի. բայց թուի ինձ քոյդ պետութեան կարողութիւն առաւել քան զբոլորս նախախնամութիւն, որ գրէթէ յամենայնի վերարծարծիչ ըստ իւրաքանչիւր կարեկցութեան շնորհս մեզ առատապարգեւ բնաւիցս ընձեռէ. զոր աղօթեմք հանդերձ պաղատանօք երկարաձիգ պարգեւել զքեզ մեզ ընդ երկայն աւուրս:
Գրեալ էր ի քոյդ աստուածային տառի սակս իմոյ մանկանն մխիթարական եւ զովացուցիչ բան: Բիւրապատիկ շնորհս եւ պտուղ ծննդոց իմոյ աճելութեան եւ առոգութեան զայս համարիմք, զի թէպէտեւ մանուկն իմ յառաջադէմ եւ բարգաւաճեալ ծաղկէր յիւրն համանուն նմանակի հայկեանն շառաւիղ եւ մեծագունին հասեալ պատուոյ, մինչ տակաւին ի տարերս էր անթիպատութեանն նպաստկութեան, սակայն գոհանամք զԱստուծոյ, զի կուսական բրաբիոնաւն ի վերին հասեալ հայրենի, անմեղական անպարտութեամբ, զմկրտութեան օծումն անշաղախ յիւրն թագաւոր տարեալ զկնիքն անապական գանձո'ւն, եւ զհօրն ժառանգեաց բնակ. այժմ ի նա զՍտեփաննոսին տեսանեմք ուղղապէս իրողութիւն, զի զփակեալն նախահօրն Ադամայ բանայր. եւ մանուկն իմ զիմն փակեալ եւ զկորուսեալ թերեւս ժառանգէ. զի մի' բնաւին զրկեալք սերիւ եւ տեսակաւ լիցիմք պակասեալ. այս ոչ պատուհաս, այլ ողորմութիւն ներողութեանն Աստուծոյ. զի պատուհաս պատժի զայն էր ինձ իմանալ, եթէ շաղախեալ ի մեղկեալ դուզնաքեայ կենցաղումս էր, եւ այնպէս փոխիւր առաջի իմ, զի զրկիցէ զիս եւ զրկեալ զնա. այժմ ոչ զրկեալ իմ եւ ոչ նա. երանելի ես եւ երիցս երանելի նա: Օրհնութիւն