ÏÏÏÎ¿Ï Ï. «ÎÏÎ»Î¹Ï Î¼Î¿Ï ÏηλεÏÏνηÏε ο ΤζÎιÏον για να βγοÏμε. ÎÏμιζε ÏÏι είμαι ξανά μÏνη Î¼Î¿Ï Î³Î¹Î±Ïί ÏÏ Î½Î¬Î½ÏηÏε Ïον ΤÏÎÎ²Î¿Ï Ïε Îνα καινοÏÏγιο κλαμÏ. ΣÏεδÏν Îκανε Ïεξ με μια άλλη ÏÏην ÏίÏÏα.»
ΠΤÏÎ±Î½Ï ÎºÎ¿ÏνηÏε Ïο κεÏάλι ÏÎ¿Ï . Îε θα ÎνιÏθε κανÎναν οίκÏο για Ïον ΤÏÎÎ²Î¿Ï Î¼ÏÎ»Î¹Ï Î· αδεÏÏή ÏÎ¿Ï Ïον ÎÏιανε ÏÏα ÏÎÏια ÏηÏ. «ÎÏÏÏε Ïι λεÏ; Πάμε για κλάμÏινγκ;» Îε θα ήθελε για ÏίÏοÏα ÏÏον κÏÏμο να Ïο ÏάÏει Î±Ï ÏÏ, ÏκÎÏÏηκε ÏμίγονÏÎ±Ï Ïα ÏÏÏδια ÏÎ¿Ï .
Î Îνβι ÏαμογÎλαÏε, αÏÏίζονÏÎ±Ï Î½Î± διαÏκεδάζει με Ïην ιδÎα. «Σε δÎκα λεÏÏά θα είμαι ÎÏοιμη.»
ΠΤÏÎ±Î½Ï ÏÎ·Ï ÎγνεÏε, κάθιÏε ÏÏην άκÏη ÏÎ¿Ï ÎºÎ±Î½Î±ÏΠκαι άνοιξε Ïην ÏηλεÏÏαÏη να δει ειδήÏειÏ, ÏÏÏÎ¯Ï ÏμÏÏ Î½Î± δίνει ιδιαίÏεÏη ÏημαÏία. ÎÏÏι κι αλλιÏÏ Î´ÎµÎ½ είÏε ÏÏ Î¼ÏαθήÏει ÏοÏÎ Ïον ΤÏÎÎ²Î¿Ï ÎºÎ±Î¹ δεν ÏÎ¿Ï Î¬ÏεÏε ÏÎ¿Ï Îβγαιναν. ÎξεÏε ÏÏι ο ÏÏÏÎ¿Ï ÎµÎ¯Ïε ενεÏγήÏει με ενÏελÏÏ Î±Î¼ÎµÏικάνικο ÏÏÏÏο. Σαν ÏλοÏÏιο κολεγιÏÏαιδο ÏÎ¿Ï ÎÏÏεÏε να βγάλει ÏÎ»Î¿Ï Ï ÏÎ¿Ï Ï Î±Î½ÏίÏÎ±Î»Î¿Ï Ï Î±ÏÏ Ïη μÎÏη και να κεÏδίÏει Ïο λάÏÏ Ïο. Îεν ÏÎ¿Ï Î¬ÏεÏε ÏμÏÏ Î· Îνβι να ÎÏει λανθαÏμÎνη ανÏίληÏη για Ïο ÏÎ¿Î¹Î¿Ï ÏÏαγμαÏικά ήÏαν. Îν η αδεÏÏή ÏÎ¿Ï ÎµÏÏÏκειÏο να κοιμηθεί με Ïον ΤÏÎβοÏ, ÎÏÏεÏε ÏÎ¿Ï Î»Î¬ÏιÏÏον να γνÏÏίζει Ïοιον ÏηδοÏÏε.
Το να ξεκινήÏει μία ÏÏÎÏη βαÏιÏμÎνη Ïε ÏÎμαÏα δεν ήÏαν ο καλÏÏεÏÎ¿Ï ÏÏÏÏοÏ. Îν Î®Î¸ÎµÎ»ÎµÏ Î½Î± κοÏοÏδÎÏÎµÎ¹Ï Ïον άλλον ÎºÎ±Î»Ï Î¸Î± ήÏαν να μην μÏλεÏÏÎµÎ¯Ï ÎºÎ±Î¸ÏÎ»Î¿Ï . ÎίÏε ÏÎ»ÎµÏ ÏίÏει Ïον ΤÏÎÎ²Î¿Ï Ïην ÏÎµÎ»ÎµÏ Ïαία ÏοÏά ÏÎ¿Ï Ïον είÏε δει ÏÏο ÏÏÎ±Î¸Î¼Ï ÎºÎ±Î¹ ÏÎ¿Ï ÎµÎ¯Ïε ζηÏήÏει είÏα να αÏοκαλÏÏει ÏÏην Îνβι Ïην αλήθεια για Ïο ÏÎ¿Î¹Î¿Ï Î®Ïαν, είÏε να μείνει μακÏιά ÏηÏ. Îεν ÎÏÏαιγε ÎµÎºÎµÎ¯Î½Î¿Ï ÏÎ¿Ï Î¿ ΤÏÎÎ²Î¿Ï Î´ÎµÎ½ Î¬ÎºÎ¿Ï Î³Îµ κανÎναν.
ÎÏμÏνε ÏÏαν ÏκεÏÏÏÏαν ÏÏι ο ΤÏÎÎ²Î¿Ï Î¼ÏοÏεί να ÏÏηÏιμοÏοιοÏÏε Ïην Îνβι ενÏ