Maandans. Amy Blankenship

mee te bewegen.

      Toen ze de vluchtige aanrakingen stoutmoediger voelde worden, opende Envy haar ogen en besefte dat ze stond te kijken naar meerdere mannelijke bovenlichamen. Sommigen toonden ontblootte huid doorheen niet dichtgeknoopte hemden en sommigen waren bedekt met strakke stoffen, waardoor ze net zo verleidelijk waren.

      Ze werd een beetje onstuimig, zette een paar stappen achteruit en vond het niet erg dat de lichamen haar in de verleidelijke dans volgden. Ze voelde het koude ijzer van de danskooi tegen haar rug en keek er langzaam naar op. Haar ogen boorden zich in die van de kerel binnenin de kooi terwijl hij het meisje dat bij hem was op haar knieën in een onderdanige houding dwong.

      De hele zaal leek te vervagen toen hun blikken elkaar even vasthielden. De manier waarop hij naar haar keek gaf Envy het gevoel dat zij diegene was die domineerde. Hij had ijzige blauwe ogen met een zeer dikke kring rond de irissen. Ze had nog nooit zulke fascinerende en intense ogen gezien. Ze zou er uren in hebben kunnen kijken en nog steeds meer willen. Dat beangstigende haar.

      Zijn blik gaf Envy het gevoel dat hij wist hoe ze er naakt uitzag. De manier waarop zijn ogen over haar lichaam kropen en op bepaalde plaatsen bleven hangen… gaf haar het gevoel alsof zijn handen diezelfde plaatsen betastten. De drang om zichzelf tegen de tralies van de kooi te werpen en hem te smeken om haar hard en vlug te nemen was bijna te intens om te weerstaan.

      Envy dwong haar blik weg van het alles dominerende zicht en probeerde zichzelf te overtuigen dat ze de dansvloer kon verlaten wanneer ze dat maar wilde.

      Trevor had het niet echt naar zijn zin, ook al probeerde hij om zich door de dans mee te laten voeren en zo goed mogelijk in de omgeving op te gaan. Maar hete meisjes en dansen waren niet de echte reden waarom hij hier was. Hij hield zijn blik op de kerel in de kooi gericht, want die was zijn echte doelwit.

      De kerel noemde Devon Santos en hij was de laatste persoon die samen met Kelly Foster gezien was, het 20-jarige meisje dat vorige week in een aangrenzend steegje dood was teruggevonden. De laatste nacht van haar leven had ze met Devon in diezelfde kooi gezeten.

      Tot nu toe had hij ontdekt dat het slachtoffer nog maar net gestopt was met werken op de boulevard in een club die Nachtlicht heette. Ze had slechts een nacht in de Maandans gewerkt… de nacht dat ze stierf. En haar dood was niet het enige dat hij probeerde uit te zoeken, maar het was een spoor. Wie haar lichaam gedumpt had, had ervoor gezorgd dat het dicht bij de poema’s en de jaguars lag… als een geschenk.

      Devon was mede-eigenaar van deze club, samen met zijn twee broers Nick en Warren en hun enige zus Kat. Het gerucht deed de ronde dat de twee clubs een stille vete met elkaar uitvochten en dat de twee families rivalen van elkaar waren geworden sinds beide vaders meer dan tien jaar geleden waren verdwenen.

      Trevor’s ogen vernauwden zich tot spleetjes, want hij kende de echte reden achter de vijandigheid tussen beide clubs. Dit waren geen normale clubs; ze werden uitgebaat door en waren in het bezit van gedaanteverwisselaars. De club waar Kelly had gewerkt was in het bezit van weerpoema’s. Ze was daar weggegaan om hier te komen werken voor de weerjaguars. De volgende dag werd ze dood aangetroffen. Dat was te veel om te negeren.

      Er zou paniek uitbreken moesten de mensen weten dat er gedaanteverwisselaars in hun midden leefden… maar zij maakten al zo lang deel uit van de maatschappij en het geheim was nog niet uitgelekt. Zolang ze zich aan de wetten van het menselijke ras hielden was er geen behoefte om massahysterie te creëren door hun bestaan openbaar te maken. De geest van de mensen zou terug naar de middeleeuwen gekatapulteerd worden moest dit ooit gebeuren.

      De manier waarop het geheime paranormale commando van de CIA hiermee omging, was vergelijkbaar met hoe ze ufo’s en buitenaardse ontmoetingen behandelden: door te liegen, te verbergen en te verdoezelen. Er bestonden veel ergere zaken dan gedaanteverwisselaars, die eigenlijk goed bij de mensheid pasten… andere, gevaarlijkere wezens waar mensen slechte griezelfilms over maakten of nog geen weet van hadden.

      Maar toen mensen vermist werden en dood werden teruggevonden, moest zijn team uitzoeken wat er aan de hand was.

      Trevor liet zijn blik volgen toen hij zag hoe Devon het meisje in de kooi negeerde en dichter bij de tralies ging staan om naar iemand onder hem te kijken. Toen hij Envy omringd door een krioelende massa kerels tegen diezelfde kooi zag leunen, voelde hij onmiddellijk hoe zijn bloeddruk steeg.

      Wat deed zij hier in godsnaam? Zonder erover na te denken liet hij zijn danspartners voor wat ze waren en baande zich een weg door de menigte naar haar toe.

      Devon gromde diep in zijn keel toen het meisje dat zijn aandacht had getrokken haar handen ophief om de tralies achter zich vast te grijpen. Hij kon haar warmte boven dat van iedereen anders in de club ruiken en het lonkte naar hem. Hij legde zijn handen over die van haar en liet zijn vingers doorheen de tralies van de kooi verleidelijk langs haar armen kruipen.

      Net op het moment wanneer Envy op wilde kijken naar de erotische danser, greep iemand een van haar armen beet en trok haar weg van de kooi. Haar mond viel open toen ze zag wie het was. Ze was Trevor volledig vergeten! Haar verleidelijke stemming werd abrupt afgebroken en plotseling was ze terug verschrikkelijk boos toen ze terug wist waarom ze in feite naar de Maandans was gekomen… om wraak te nemen.

      â€˜Wat doe jij hier in godsnaam?’ snauwde Trevor een beetje te agressief terwijl hij haar probeerde weg van bij de kooi en buiten het gevaarlijke bereik van Devon te trekken. Indien de jaguar de moordenaar was, dan legde hij zijn volgende doelwit vast door de manier waarop hij naar haar keek.

      Envy hield met haar andere hand stevig de tralies vast omdat ze er simpelweg niet van hield hoe Trevor haar behandelde. Hij gedroeg zich alsof zij het was die iets verkeerd had gedaan in plaats van hem. Ze gaf hem haar liefste glimlach en zei: ‘Ik kwam hier om te dansen… net als jij.’

      Trevor’s perste zijn lippen samen. Hij wist dat ze hem had zien dansen met die andere meisjes, maar wat ze niet begreep was dat hij hen slechts als dekmantel gebruikte. Hij had hen zelfs niet om hun naam gevraagd. Hij en Envy bleven gedurende verscheidene hartslagen in elkaars ogen kijken voordat hij zuchtte.

      Hij boog zich naar haar toe en fluisterde vlakbij haar oor: ‘Ik kan het uitleggen.’ Hij had haar niet willen vertellen wie hij echt was omdat hij bang was dat ze zou denken dat hij haar alleen maar gebruikte om gemakkelijk toegang te krijgen tot de bars waar ze werkte, net zoals die stomme broer van haar, Chad.

      â€˜Kom op.’ Hij probeerde haar opnieuw weg te trekken uit Devon’s broeierige gezichtsveld. Hij keek even op naar Devon en als een blik in staat was om iemand te vermoorden, dan zou hij nu een bloederige vlek op de vloer zijn geweest. Hij gaf hem precies dezelfde blik en richtte zijn aandacht dan terug op zijn vriendin.

      Envy schudde haar hoofd. Ze was er zeker van dat hij met een excuus op de proppen zou komen. ‘Ik kwam om te dansen. Ik kan met deze aardige jongens dansen of jij kunt in beweging komen en meedoen.’ Ze trok een wenkbrauw op alsof het haar niet uitmaakte.

      Trevor keek langzaam over zijn schouder naar de geile kerels die nog steeds om haar heen stonden in de hoop dat ze een kans maakten. ‘Rot op,’ zei hij tegen hen met een dodelijke intonatie terwijl hij dichter bij Envy schoof. Als ze wilde dansen, wel bij god, dan zou het met hem zijn.

      Envy vroeg zich af waarom hij zich zo jaloers gedroeg nadat hij zelf zo uitdagend met twee andere meisjes had staan dansen. ‘Je bent niet leuk.’ Ze liet eindelijk de tralies los en ging met haar handen over haar eigen lichaam, haalde daarbij nonchalant de taser uit de zijzak van haar rok en liet haar handen dan over zijn ribben glijden.

      Devon richtte zich volledig op en keek neer op het kleine roodharige meisje dat meer dan alleen zijn aandacht had getrokken. Hij hield niet van de geur van de kerel die haar probeerde op te eisen. Hij rook naar oud buskruit en dat betekende dat hij ergens op zijn lichaam een wapen had verborgen. Hij reikte uit, deed de kooi open en zei tegen de danseres dat ze een pauze moest nemen.

      Devon raakte met een vinger zijn oor aan en luisterde hoe zijn broer hem via de bijna onzichtbare intercom informeerde dat het meisje naast de kooi een taser had