Η Επιστροφή. Danilo Clementoni

εμφανίστηκε κουρασμένο και αξύριστο το πρόσωπο του Πέτρι, του συντρόφου του, που στην άλλη πλευρά του διαστημόπλοιου, επισκεύαζε το σύστημα ελέγχου των αγωγών φόρτισης. Διασκέδασε για λίγο στρεβλώνοντας την εικόνα, φυσώντας πάνω της τον καπνό που είχε ρουφήξει, δημιουργώντας ένα κύμα που του θύμιζε τόσο πολύ τις δαντελωτές κινήσεις των αισθησιακών χορευτριών, στις οποίες συνήθιζε να πηγαίνει όταν επιτέλους επέστρεφε στην πατρίδα του και μπορούσε να απολαύσει την ξεκούραση που του άξιζε. Ο Πέτρι, ο σύντροφός του στις ταξιδιωτικές περιπέτειες, ήταν τώρα πια σχεδόν τριάντα δύο ετών και βρισκόταν στην τέταρτη τέτοιου είδους αποστολή του. Η μεγαλοπρεπής και γεροδεμένη κορμοστασιά του προκαλούσε τον σεβασμό σε όλους όσοι τον γνώριζαν. Μάτια μαύρα όπως το διάστημα, μαλλιά σκούρα, μακριά και ατημέλητα που έφθαναν ως την πλάτη του, ψηλός, σχεδόν δύο μέτρα και τριάντα εκατοστά, στέρνο και μπράτσα δυνατά, ικανά να σηκώσουν έναν ενήλικο Νεμπίρ² χωρίς κόπο, έχοντας παρόλα αυτά ψυχή μικρού παιδιού. Μπορούσε να συγκινηθεί βλέποντας να ανθίζει ένα λουλούδι του Σόελ³ , μπορούσε να κάθεται με τις ώρες να αγναντεύει εκστασιασμένος τα κύματα της θάλασσας καθώς ξεσπούσαν στις ακτές του Κόλπου του Σαραάν⁴ που είχαν το χρώμα του ελεφαντόδοντου. Ένα υπέροχο άτομο, πιστό, έμπιστο, έτοιμο να δώσει και την ζωή του γι αυτόν χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Δεν θα είχε ξεκινήσει το ταξίδι του ποτέ αν δεν είχε τον έμπιστο Πέτρι στο πλευρό του. Ήταν ο μοναδικός στον κόσμο που εμπιστευόταν τυφλά και δεν τον είχε προδώσει ποτέ.

      ÎŸÎ¹ μηχανές