Standardy opieki pielęgniarskiej w kardiologii inwazyjnej. Отсутствует

na czczo;

      ■ podaży antybiotyku, jeśli jest to wymagane;

      ■ opróżnieniu pęcherza moczowego u chorego;

      ■ skompletowaniu dokumentacji.

      Tę część wypełnia i autoryzuje pielęgniarka.

      Tak przygotowany pacjent zostaje przekazany do pracowni interwencji sercowo-naczyniowych, gdzie pielęgniarka pomagająca wraz z lekarzem prowadzącym zabieg sprawdzają stan przygotowania i zapoznają się z informacjami zawartymi w KBO, potwierdzając to własnoręcznym podpisem.

      Trzecia część karty zawiera informacje dotyczące:

      ■ rodzaju wykonanego zabiegu;

      ■ jego przebiegu oraz techniki wykonania;

      ■ ewentualnych powikłań podczas wykonywanego zabiegu;

      ■ zalecenia co do dalszego postępowania w oddziale.

      Tę część wypełnia lekarz wykonujący zabieg.

      Czwarta część karty zawiera informacje dotyczące opieki pozabiegowej na oddziale i jest wypełniana przez pielęgniarki i lekarzy (każdy czyni to w zakresie swoich uprawnień i kompetencji).

      Pielęgniarka odpowiada za utrzymanie ucisku i zwolnienie go po zaleconym czasie, natomiast lekarz odpowiedzialny jest za: osłuchanie tętnicy i podjęcie decyzji o uruchomieniu chorego, zlecenie dodatkowych badań (np. wykonanie zdjęcia RTG klatki piersiowej po wszczepieniu układu stymulującego) i ich ocenę. Zarówno lekarz, jak i pielęgniarka autoryzują wykonanie swoich zadań własnoręcznym podpisem.

      Karta bezpieczeństwa okołozabiegowego systematyzuje pracę wszystkich zespołów mających bezpośredni wpływ na przebieg całości procesu diagnostyczno-leczniczego, któremu poddany jest pacjent w ramach kardiologii interwencyjnej oraz opieki okołozabiegowej. Zaznaczyć należy, że KBO chorego kierowanego do pracowni interwencji sercowo-naczyniowych jest innowacyjnością w kardiologii inwazyjnej.

      Na rycinie 1.8. przedstawiono schemat autoryzacji KBO w zależności od odpowiedzialności, a na rycinie 1.9 – tego rodzaju kartę chorego kierowanego do pracowni interwencji sercowo-naczyniowych.

      U pacjentów wymagających intensywnego, kontrolowanego odwadniania prowadzona jest dodatkowa dokumentacja w postaci bilansu płynów, kontroli masy ciała, a u chorych z założonym cewnikiem do pęcherza moczowego – karta obserwacji cewnika urologicznego.

      Rycina 1.8. Schemat autoryzacji karty bezpieczeństwa okołozabiegowego.

      Rycina 1.9. Karta bezpieczeństwa okołozabiegowego.

      Rycina 1.9. cd. Karta bezpieczeństwa okołozabiegowego.

      1.12. Przygotowanie pacjenta do procedur hemodynamicznych

      Krystyna Czapla

      Przygotowanie do zabiegów hemodynamicznych dzieli się na części: lekarską i pielęgniarską. Obie są niezmiernie istotne i wymagają od personelu medycznego wiedzy, umiejętności komunikacji oraz współpracy w zespole terapeutycznym. Zakres wiedzy jest na tyle rozległy, że opracowano standardy bezpiecznego przygotowania pacjenta do zabiegu hemodynamicznego. Standard systematyzuje zasady dotyczące:

      ■ przeprowadzenia dokładnego wywiadu;

      ■ badania przedmiotowego;

      ■ wielu nieinwazyjnych testów diagnostycznych.

      Przygotowanie chorego do zabiegu jest zależne od trybu przyjęcia do szpitala, schorzenia podstawowego i rodzaju planowanego zabiegu. Wymaga od pielęgniarki szerokiej wiedzy z zakresu kardiologii klinicznej i zabiegowej oraz postępowania z pacjentem diagnozowanym i leczonym inwazyjnie.

      Rozpoczyna się od momentu przyjęcia pacjenta na oddział szpitalny i obejmuje:

      1. Zapoznanie z personelem pielęgniarskim i lekarskim sprawującym bezpośrednią opiekę nad chorym.

      2. Zorientowanie w nastawieniu chorego do postępowania pielęgniarskiego i lekarskiego.

      3. Pomiar podstawowych parametrów życiowych: tętno, ciśnienie tętnicze krwi, temperatura, pomiar masy ciała, ocena poziomu bólu.

      4. Zebranie wywiadu pielęgniarskiego, z uwzględnieniem przyczyny hospitalizacji (rozpoznanie zasadnicze, dolegliwości), trybu przyjęcia do szpitala (pilny lub planowy) i aktualnego stanu zdrowia.