© Egor Rybakov, 2019
ISBN 978-5-0050-0764-3
Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero
Zeg me, lieve wind
Zeg me, lieve wind.,
Waar is mijn favoriet nu?
Te midden van de menigte viel haar op.,
Hier is het, het meisje is schattig.
Het vliegtuig rent naar het Oosten.,
Direct naar de fluwelen zon,
De rest wordt-een frisse adem,
De wind fluistert door het raam.
Zee onmiddellijk zachtjes kussen,
Was alle wrok en angst weg.,
Je bent tenslotte jaloers op me.,
Het brengt mist en smog naar me toe.
De zon verwarmt je lichaam,
Zal zacht bronzen kleur liggen,
De wind zal je timide blazen,
Breng me een koraal om me te herinneren.
Je sluit je zwarte ogen bij zonsondergang.,
Kun je even aan me denken?
Op mijn wang rol je per ongeluk een traan naar beneden,
Als kind geloof ik in het lot.
Расскажи мне милый ветер
Расскажи мне милый ветер,
Где сейчас моя любимая?
Средь толпы ее заметил,
Вот она – девочка родимая.
В самолете мчится на восток,
Сразу к бархатному солнцу,
Отдых будет – свежести глоток,
Ветер шепчет сквозь оконце.
Море сразу нежно поцелует,
Смоет все обиды и тревоги,
Ведь оно тебя ко мне ревнует,
Навевает на меня туман и смоги.
Солнце сильно греет твоё тело,
Ляжет мягко бронзовый загар,
Ветер будет обдувать тебя несмело,
Привези, прошу, на память мне коралл.
De vlucht van de ziel
Waar is het gemak, waar is de vlucht van de ziel?
Dat als kind ons moedig inspireerde,
Helaas kan het spel ons niet horen.,
De ongevoeligheid in de buurt is een echte horror.
In het donker leven is een marteling.,
Het zal nog steeds niets veranderen.,
Alleen lucht raakte mijn poging aan.,
Verdriet zit diep in de ziel.
De fouten van anderen brengen hen vreugde.,
Eeuwige ontevredenheid, de constante hex,
Jongeren weten niet hoe oud ze zijn.,
Walgend van het eeuwige bijtende gesprek.
Zal ik hetzelfde zijn,
Voor altijd zeuren, roddelen verzamelen,
Misschien wat ruiger en strenger,
De constante beschuldigingen doen er niet toe.
Ik wil niet zo zijn, en dat doe ik ook niet.,
De dromen van kinderen zijn altijd bij me.,
And love I ' ll never forget,
Dat gaf een oprecht meisje soms.
Met de wind, in de ochtend, vlieg ik naar de lucht,
Waar al mijn verlangens en dromen leven,
Ik zal alles resoluut en moedig overwinnen.,
Ik kweek bloemen voor mijn ziel.
Je sluit je zwarte ogen bij zonsondergang.,
Kun je even aan me denken?
Op mijn wang rol je per ongeluk een traan naar beneden,
Als kind geloof ik in het lot.
Полёт души
Где та легкость, где тот полёт души?
Что в детстве смело окрылял нас,
Увы ребенок давно нас не услышит,
Бездушие вокруг-это настоящий ужас.
Прожить во мраке – просто пытка,
Все равно не изменишь ничего,
Лишь воздух тронула моя попытка,
Печаль засела в душу глубоко.
Чужие промахи им приносят радость,
Вечный ропот, постоянный наговор,
Молодым не ведома такая старость,
Опротивел вечный едкий разговор.
Неужели стану я таким же,
Вечно ноющим, сплетни собирая,
Может чуть грубее и строже,
На постоянные упреки невзирая.
Не хочу я быть похожим, и не буду,
Детские мечты всегда со мной,
И любовь никогда я не забуду,
Что дарили искренне девушки порой.
С ветром, поутру, улечу я в небо,
Где живут все мои желания и мечты,
Преодолею все решительно и смело,
Буду взращивать моей души цветы.
Ты закроешь на закате черные глаза,
Может на минуту вспомнишь обо мне?
По моей щеке случайно скатится слеза,
С детства, как ребенок, верю я судьбе.
We waren goden
Gelukkige jeugd en in vreugde,
We hebben altijd genoten van onze favoriete sport,
In het spel voortdurend vergeten we vermoeidheid,
En in de studietijd is alles eenvoudig en eenvoudig.
En natuurlijk de eeuwige aandacht van het andere geslacht,
Een zachte glimlach en vaste afspraakjes,
Doorzettingsvermogen in het leven heeft geleerd