เคทลินคิดในใจ รอดตัวแล้ว
เธอเริ่มนับถอยหลังวันที่จะสำเร็จการศึกษา
*
ทางเดินในอาคารมีขนาดกว้างขวางที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น เธอไม่คิดว่ามันจะเต็มได้ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็แออัดไปด้วยเด็ก ๆ ที่เดินไหล่ชนกัน ทางเดินนี้ต้องมีเด็กหลายพันคนอย่างแน่นอน ฝูงชนที่เต็มไปด้วยใบหน้าแผ่ขยายออกไปดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด เสียงที่สะท้อนกับกำแพงในสถานที่แห่งนี้ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ เธอต้องการใช้มือป้องหูของเธอเพื่อให้เสียงเบาลง แต่มันไม่มีพื้นที่เพียงพอแม้แต่จะยกแขนของเธอขึ้น เธอรู้สึกอึดอัดเต็มที
เสียงระฆังดังขึ้น และผู้คนเริ่มเร่งฝีเท้า
มันสายแล้ว
เธอมองดูหมายเลขห้องเรียนของเธออีกครั้งและพบว่าห้องของเธอยังอยู่อีกไกล เธอพยายามแทรกตัวผ่านฝูงชนนี้ไป แต่ก็ไม่สามารถขยับตัวได้ หลังจากพยายามหลายครั้ง ในที่สุดเธอเริ่มตระหนักได้ว่าเธอต้องใช้ความรุนแรงสักหน่อย เธอเริ่มใช้ข้อศอกดันและกระแทกกลับ และแล้วเธอก็สามารถเดินผ่านเด็กเหล่านี้ที่อยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่ เธอผลักประตูอันหนักอึ้งไปยังห้องเรียนของเธอ
เธอตั้งสติกับสิ่งที่เธอจะต้องเจอ เธอเป็นนักเรียนใหม่ที่เข้าชั้นเรียนสาย ครูจะต้องดุเธอแน่นอนที่รบกวนห้องเรียนอันเงียบสงบนี้ แต่เธอต้องแปลกใจเมื่อพบว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เธอจินตนาการเลย ห้องเรียนนี้ออกแบบมาสำหรับนักเรียน 30 คน แต่ในห้องมีนักเรียนประมาณ 50 คนที่อัดแน่นกันอยู่ เด็กบางคนนั่งอยู่ที่โต๊ะ บางคนกำลังเดินไปมาและตะโกนด่าทอใส่กัน มันคือความโกลาหล
เสียงระฆังเข้าชั้นเรียนดังเมื่อห้านาทีที่ผ่านมา