คำพูดของเขาซึมซาบเข้ามา ธอร์รู้สึกตัวอุ่นขึ้น
“ท่านหมายถึงว่า ข้าเพียงแค่ไปแสดงตัว? โดยไม่ต้องเชิญอย่างนั้นหรือ?”
อาร์กอนยิ้ม
“เจ้ากำหนดชะตากรรมของเจ้าเอง ผู้อื่นไม่สามารถทำได้”
ธอร์กระพริบตา แล้วทันใดนั้น อาร์กอนก็หายไปอีกครั้ง
ธอร์หมุนหาไปรอบ ๆ ทุกทิศทาง แต่ไม่พบร่องรอยของเขา
“ทางนี้” เสียงดังขึ้น
ธอร์หันไปและพบก้อนหินใหญ่อยู่ข้างหน้า เขาได้ยินเสียงดังมาจากด้านบน จึงปีนก้อนหินขึ้นไปทันที
เขาขึ้นไปถึงด้านบน แต่ก็ต้องประหลาดใจที่ไม่พบอาร์กอน
จากมุมนี้ เขาสามารถมองเห็นเหนือยอดไม้ในป่าดาร์ควู้ด เขาเห็นจุดที่สิ้นสุดแนวป่า เห็นอาทิตย์ดวงที่สองกำลังตกเป็นสีเขียวเข้ม และไกลกว่านั้นเขาเห็นถนนที่มุ่งไปสู่ปราสาทของพระราชา
“ถนนเส้นนั้นเป็นทางให้เจ้าเดินไป” เสียงดังขึ้นอีก “หากเจ้ากล้า”
ธอร์หันหลังแต่ไม่พบสิ่งใด มีเพียงเสียง สะท้อนก้อง แต่เขารู้ดีว่าอาร์กอนอยู่ที่นั่น ตรงไหนสักแห่ง กำลังกระตุ้นเขา ซึ่งลึกลงไปในใจธอร์รู้ดีว่าอาร์กอนพูดถูก
ธอร์ลงจากก้อนหินใหญ่อย่างไม่ลังเลอีกต่อไป แล้วมุ่งหน้าออกจากป่า ไปยังถนนที่อยู่ไกลออกไป
วิ่งเต็มฝีเท้าเพื่อโชคชะตาของเขา
บทที่ 3
ราชาแม็คกิล มีวรกายล่ำสัน อุระบึกบึน มีเคราหนาสีดอกเลาและเกศายาวสีเดียวกัน กับนลาฏกว้างที่มีร่องรอยผ่านการสู้รบมามากเกินไป พระองค์ประทับอยู่บนเชิงเทินด้านบนของปราสาท โดยมีราชินีประทับอยู่เคียงข้าง ทั้งสองกำลังดูการเตรียมงานเฉลิมฉลองของวันนี้ ในเขตราชสำนักที่ทอดตัวอยู่เบื้องล่างด้วยความรุ่งโรจน์ กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา เมืองที่รุ่งเรืองนี้ล้อมรอบด้วยป้อมปราการหินโบราณ