Ресей Федерациясының заңын ұстанбайтын азаматы емеспін, ұлтым орыс. КСРО-дан, Қазақстан Республикасынан келдім, ол жерде мен тек орыс болғандықтан, олар менің бүкіл балалық шағымды ұрды. Алайда мен өскенде мен оларды ұрып тастадым. Бірақ бұл басқаша оқиға, енді сюжетке қайта ораламын: мен, Ресей Федерациясының заңға бағынбайтын азаматы емеспін, ұлты – орыс, құрметті тұтқын, ФСБ майоры, зейнеткер, мүгедек және осының бәрі бірге, әсіресе мен мұны сырттай білетіндіктен де, ол болмаған жерде, ол кенеттен көрші дүңгіршектегі бораннан оянды, дәлірек айтсам, айналамдағы жабық, түнгі, төртбұрышты бөлмені және төбедегі жағдайды сезіндім. Мен бәрін сезіндім және қайда екенімді есімде жоқ немесе түсінбедім?! Қабырғалар менің ойымды бұзды. Бұрын мен отырған «мини сахнаға» баруды шештім, аяғым шұңқырға түсіп кетті, мұнда бәрі шығанақтағыдай. Мен айқайлап, ояндым, ырғақты үнмен, генералдың қызын, сержантты және толық емес жүргізушіні армандаймын. Ол сығандай қорқып, тіпті шошып кетті, кеудесін қысып тұрды, бірақ бірден жағдайды бағалады, бірақ елеске сенбеді. Мен ешқандай шеберлікпен көмекке қарғыс айтып, кем дегенде бір қабырғаның айналасындағы тесіктерді шығаруға тырыстым, бірақ менің еңбегім пайдасыз болды, ал қарным тоқтамады.
Ол кезде дәретхананың арғы жағында бір арбаның жүргізушісі, сержант арматураны шақырған, ал екеуі, қамыр мен тауықтан араб тағамдарын күтпегендіктен, бекер сатып алынған мысықтар мен иттер қазірдің өзінде әріптесі мен әріптесінің көмегіне жүгінген болатын.
Мен кабинаның арғы жағында дауыстарды естідім, бірақ бұл бас ауыруды азайтуға көмектеспеді.
– -Кім мұнда? – деп сұрады бірі.
– — Міне, мен сен кімсің? – деп сұрадым.
– — Мені? енді білесің…
– — қамалды сындыр!! – Мен екіншісінен сұрадым, оны мылтықтың бөшкесімен жасау қиын болмады. Есік ашылды. Менің алдымда үш кәмелетке толмаған кәмелетке толмаған бала тұрды, айтпақшы, полицейге ұқсас формада. Содан кейін олар мені жақын маңдағы полиция бөлімшесіне апарды, ал дәретханадағы қобалжулар ешқашан басылмады.
Күзетші есепте кезекшілікте ұстау себебін қалай айту керектігін ұзақ ойланды. Және былай деп мәлімдеді:
«… Био дәретхананың мазмұнын ішінен тонамақ болғанда, әділеттіліктен құлыппен сыртынан жасырынып жатқан кезде ұсталды».
Бәрі көңілді болды, әсіресе бір кеңсені тазартуға мәжбүр болған бұрынғы ұсталған адам қашып кетуге тырысып, терезенің төбелік шұңқыры мен XVIII ғасырдың соғу торының шығыңқы қабырғалары арасында тұрып қалды. Өрт сөндірушілер шақырылды, дәлірек айтсақ, өрт сөндірушілер, ал өрт сөндірушілер – оны өртегендер. Өкінішке орай, Төтенше жағдайлар министрлігі әлі ойлап табылған жоқ. Сұрағандар:
– — Сізге не қалды?
– — Паб және жұмыртқа!! – деп көзіне жас алды. Ол сонымен бірге құтқарылып, терезесі жоқ үйді тазартуға жіберілді. Керісінше, егер олар менің конституциялық құқығымды бұзып,