аз он вақте ки ғорҳо аз қаъри ин хона ба вай тааллуқ доштанд. Ба ҳар ҳол, Худо ба ӯ тасвири зебо ва чеҳраи зебо дод.
Аммо вай аз як хабари дигари аз ҷониби духтур аз Санкт-Петербург пахшшуда, як рӯз пас аз ташхис шарм кард, вақте ки Соро бемор шуд ва падараш дар бораи ӯ ҷиддӣ фикр кард.
– Вай, ҳомила, ҳомиладор аст ва ин ӯро бемор мекунад. – духтур зуд хулоса кард.
– Ва падар кист? Охир, касе ба назди ӯ намеояд?! – ҳайрон шуд Клоп. – Ғайр аз хонаводаҳо.
– Номаълум. Озмоиши ДНК-ро метавон анҷом дод, аммо ин мудохила метавонад ба рушди кӯдак халал расонад. Вақте ки шумо таваллуд мешавед, он гоҳ хоҳед дид: падар негр ё чинӣ аст. – ҷавоб дод духтур ва зуд аз роҳаш дур шуд. Иззй аз паи вай рафтанд.
– Духтур, ташаккур ба шумо, ки маро аз даст надодаед.
– Аввалан, ташаккур ба дасти шумо намерасад…
– Оҳ, бубахшед, док. – ва Изя як дафтарчаи чекро аз ҷайбаш гирифта, чекро бо рақами қаблан даридашударо канда партофтанд ва ба духтур супурданд.
– Аммо бидонед, духтур дасти ӯро ба чек дароз кард. – Омезиши хун, ин як чизи хатарнок аст. Дар ҳаштоду нӯҳ ҳолат, ҳомила метавонад хеле нодуруст ба назар расад.
– Чӣ хел?
– Фурсат таваллуд кардан мумкин аст.
– Кӣ??? – Ба паҳлӯи Бедбуг афтид ва ба сӯи ҳамсӯҳбатон давид.
Чӣ шуд? Маълум мешавад, ки Изя ва Сара ҳамзамон калонсол шуданд. Аммо ҳаёт ҳаёт аст.
Оттила рӯзи дигар ба он тоқат кард, зеро ки ӯ писари каннибал аст. Пас чӣ?
…Ногаҳон як таркиши тези дари дафтари базавӣ ба вуқӯъ омад ва Оттила дурахшон шуд.
– Боз дарро ба дастгирии қулф накунед. – Бедбуг хашмгин шуд.
Дар он нисфи казармаҳо садои Арутун маҷбуран касеро кашола карда буд.
– Харутун касеро боз кашид. клапон ба худаш гуфт ва ба соаташ нигарист. – Оҳ, йо-майо! Аллакай се шаб?!
Ҳарутун дар назди дари ошхона пайдо шуд ва фарёд зад:
– Дар! Ман онро гирифтам! – ва ба мобайни пирамард, ки сию ҳашт солро дар минтақаҳо гузаронид, афтид. Ин аз зарбаҳо дар тамоми бадан маълум буд. Матоъҳояш мисли ҷома гарм шуда буданд ва аз ин рӯ вай танҳо дар зери либоси худ ва ҳатто дар зимистон роҳ мерафт. Марди пир бо лаззати латукӯб ях кард.
– Ин чист? пурсид Klop.
– Вой, апчи, ин ҳамон бангдона дар партов ғӯтонида шуд ва ҳатто Калиди набераро имзо кард. – Арутун бо ҷомаи худ ба ҷамба такя кард.
– Ҳа?! – ҳайрон шуд Клоп. – Ва он чӣ, вай ҳам ғорат мекунад?
– Бале, ҳатто чӣ тавр, вай чунин як зарбаро партофт, – ва билярд биллярди ҳэшро аз ҷайби худ кашид.
– Оё ин ҳама хэш аст? – Ӯ дасти худро дароз карда, тӯбро гирифт. Вай онро ба рӯи худ гардонд, бӯй кард, партофт. – Понздаҳ сол кашад. Мусодира. Хуб, шумо чӣ мегӯед, бобо?
– Ӯ дурӯғ мегӯяд. – пирамард ба замин афтид. – ин чизи ман нест.
– Ва кист? apchi.
– Аз они шумо, ин ӯ.. ва ба мо овезон аст, ва Клаудия ва ман танҳо дар бех шино кардем. Умуман, ин асп шитофт.
– Чӣ? – паридан Интсефалопат. – Ҷолиб он аст, ки асп дар партовгоҳ чӣ гуна кор кард, алаф канда шуд, ки дар он ҷо сабзиш намедиҳад?