бәхетеңне берәү
Илтеп салган төпсез дәрьяга.
Шуңа кайчакларда яралардан
Әрнү тулы кайнар кан ага.
Ходай бирсен сиңа зур түземлек
Җиңәр өчен язмыш газабын.
Килер көндә күреп яшәү язсын
Шул газапның матур азагын!
Кадереңне белми яшәүче зат
Кирәк түгел безгә тормышта.
Бер Аллаһтан иңгән ярдәм белән
Узмыш килсен авыр язмыштан!
Үзең кебек уңган булсын парың,
Хисләреңне аңлап яшьнәсен.
Йөрәкләрне телем-телем кискән
Яман сүзләр белән дәшмәсен.
Эшләрең дә уңыш белән барсын,
Көннәрең дә үтсен саулыкта.
Балаларың шатландырып торсын,
Ә бит алар сиңа байлык та.
Борчуларда узган гомереңдә
Күпме әрнү-сыкрау кичердең,
Һәм бүгеннән, котылып газаплардан,
Рәхәт яшәүләргә күч инде!
Кем гаепле?!
Ни булды соң быел җәйге айлар белән?
Яңгыр коя зәһәрләнеп, күк күкрәтеп.
Мондый җәйне күргән булмады һичкайчан,
Өстәвенә суык килде, җан тетрәтеп.
Кояш күптән кереп качты тау артына,
Үпкәләде булса кирәк мир халкына.
Яктыртасы килмәсә дә җен оясын,
Чыгыйм-чыгыйм диеп, үзе гел талпына.
Күрсәткәли кайчакларда җылы нурын,
Тиз-тиз генә күзләп ала бар мохитне,
Аннан кабат кереп кача үрсәләнеп,
Күрмәс өчен әхлаксызлык баскан илне.
Гарасатлар табигатьтән генә тормый –
Адәми зат бу заманда ниләр кырмый.
Кешелеклелек дигән нәрсә юкка чыкты:
Кайберәүләр үз баласын үтерә, кыйный.
Бай дигәннән ярдәм көтмә авыр чакта,
Миллион, миллиард тутырса да зур кесәсен.
Онытмасын: вакыты җиткәч, җир битләрнең
Бар байлыгын пыр-туздырып җил исәсен.
Урлап-талап җыйган акча байлык түгел,
Ул акчаларга сугылган кара мөһер.
Тора-бара гади халыкның рәнҗеше
Өерелеп үзенә кайтса ничек түзәр?
Җирне басып алды ялган-хыянәтләр,
Килеп керде читтән коточкыч гадәтләр.
Табигатьнең котырынып дулауларын
Китермәде микән безгә шул сәбәпләр?
Күпме адәм иртә китте бакыйлыкка –
Акчасы да, байлыгы да өелеп калды.
Тәрбиясез балалары, бүлешә-бүлешә,
Ул байлыкны кырып-себереп суга салды.
Әдәплеккә керми торып тиз арада,
Ходай бирмәс безгә матур көннәрне дә.
Рим Помпеен шуңа җирдән сөреп атты,
Бетерә күрмәсен тик безнең өннәрне дә…
Өермәдәй гаять көчле җил-давылдан
Бөгелә-сыгыла сынып ауган һәрбер агач
Сыкрый-сыкрый түгә ачы күз яшьләрен,
Үзен саклап калырлык терәк булмагач.
Ничек түзсен бар табигать шушы хәлгә? –
Үтәр әле барысы да дисез мәллә?
Бәлки, үтәр, Ходай кушса, тик шулай да
Килер көннәр торсын иде гел уңайда.
Әйе, быел шатланырлык җәй килмәде.
Килсен дисәк, вәхшилектән