Głębia. Powrót. tom 2. Marcin Podlewski

Co tam się dzieje? – spytała Anna.

      – Była drobna szamotanina – wyjaśniła Cell. Głośnik zachichotał.

      – Widzisz, Biedrok? To tylko drobne nieporozumienie. Członek naszej załogi zareagował najwidoczniej zbyt nerwowo. – Anna przerwała, by po chwili dodać: – Dobrze już, kończmy z tym. Cell, doczep ich do stanowisk stazowych.

      – Nie – przerwała jej Hakl.

      – Jakie: nie? – zaciekawiła się Anna.

      – Nie wprowadzajcie Grunwalda w stazę – wyjaśniła Erin. – Jest w głębokim krio. Jeśli go rozmrozicie, by podać mu Białą Pleśń, umrze. Jest poważnie ranny.

      – Stary, dobry Myrton – odezwała się po chwili Anna. – Pewnie wolałby śmierć od choroby pogłębinowej, zważywszy na to, co zrobił ze swoją załogą. Nieważne – dodała, zanim zaskoczona Hakl zdążyła spytać, co ma na myśli. – Dla mnie to bez znaczenia. Grunwald raz już skoczył bez stazy i przeżył. Może uda mu się i teraz. Moje drogie, zróbcie, o co tak pięknie prosi nas pani Biedrok – orzekła, pozwalając sobie na lekkie, rozbawione westchnienie. – To może się zresztą opłacić. Paliatywa będzie zadowolony, jeśli Myrtonowi odbije.

      – Paliatywa? – spytała wcześniej milcząca, zdumiona Wise.

      – Mówiłam wam, że to Szpara – usłyszeli, a potem Anna zakończyła połączenie.

      W zasadzie nie wyglądało to do końca jak drganie.

      Przez wiszące w pajęczynie sprzężeń ciała przemykało coś jak fala, uderzenie rozpraszającej się wiązki energetycznej. Yberius odskoczył pod ścianę, patrząc, jak ciała szamoczą się i zastygają, a wiszące tuż przy nich monitory wybuchają mrowiem zapętlonych danych. Wyglądający na przerażonego Skye wyciągnął płytkę personala.

      – Tan! – krzyknął, nawiązując połączenie. – Znowu się zaczyna! Odłączaj, słyszysz?!

      – Co się...? – przez głośniczek płytki doleciał zdziwiony, kobiecy głos, ale naukowiec nie dał jej dokończyć.

      – Przerwij połączenie! Już!

      W tym samym momencie zgasły światła. Drżenie jednak zostało: Matimus słyszał, jak klony szamoczą się w uprzęży, a potem, gdy blask lamp zaczął powracać, jak ów ruch z wolna zamiera, koncentrując się tylko na jednym, konkretnym chłopcu. Wiszący nieco z lewej strony klon zdawał się zasysać całą energię i Skye doskoczył do niego, przesuwając nad ciałem płytką personala.

      – Ten sam koncentrator co wcześniej! – sapnął, odwracając się w stronę Matimusa. – Nasz Darwin! Widział pan?

      – Trudno było tego nie dostrzec – zauważył nieco kąśliwie Yberius, podchodząc do wiszącego ciała. Skye kiwnął energicznie głową.

      – Właśnie, właśnie! Cudownie zgrany personal! To już trzeci... nie... czwarty raz z rzędu. Wyjątkowo silny, koncentrujący sygnały hub! Sam pan widział! Proszę sobie wyobrazić, czego może dokonać, jeśli podłączy się go do Strumienia! Jeśli zgodzi się pan na alokację środków...

      – Jestem tu, bo pragnie tego Starszy Radca Klanu Naukowego, przybyła tutaj osobiście Ivonne Habat – odezwał się sucho Matimus. – Jeśli przejmę ten projekt, spełnię jej życzenie, ale nie jestem do końca przekonany o jego słuszności.

      – Nie rozumiem...

      – Za bardzo pachnie mi to technologiami Stripsów. A może i Zbioru. Zna pan historię... także tę mniej oficjalną, z Archiwów Klanu? Chcecie tu stworzyć kolejnego... transgresa? Czy tak?

      – Nie, ależ... – Skye zatrzepotał rękami. – Chodzi o personal. Wyłącznie! Młodszy Radco... pan nie sądzi chyba, że...

      – Wszystkie te transgresyjne projekty, nawet związane z personalem, mają dużą klauzulę niepewności – orzekł Matimus. – Nie będę tego zamykał, dopóki jest tym zainteresowana Ivonne... Starszy Radca. Ale takie eksperymenty to bomba zegarowa. Nasi przodkowie świetnie o tym wiedzieli.

      – Ależ, Młodszy Radco...

      – Poza tym – dodał Yberius, spoglądając na wciąż drgające lekko ciało chłopca – może być i tak, że projekt zamknie się sam.

      – Nie rozumiem...

      – Powiem tak – Matimus uśmiechnął się nieszczerze, powoli zmierzając do wyjścia – nie byłbym zdziwiony, gdyby pewnego dnia wasz drogi, personalowy hub uciekł, wcześniej wysadzając tę podejrzaną placówkę w powietrze.

      Powrót jest nieunikniony. Musimy być gotowi.

      Prawa Ducha, Biblioteki Zbioru