Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 2. Fatma Nabieva

şirkətlər qədər, rəyis anladı ki Aylın sözünü deməyə cətinlik cəkir, – Aylına: qızım əsas məsələyə kec cəkinmə. Aylın boynunu qaşıyıb o zaman deyim sözümü, fikirləşirəm işcilərimizdə səhərdən axşama qədər masa arxasında calışırlar, olar ücündə oturmağa normal kreslolar alsaq pis olmazdı. Sərdarın gözü kampyuterdə olsada qulağı Aylında idi, Aylına baxıb başını narazılıqla sirkələdi, bütün pullarını şirkətə qoymuşdular iş yerini acmaq ücün, rəyis dərindən nəfəs alıb – Aylına: qızım bilirəm sənin ürəyini mən hər kəsə açıyan – üzülənsən. Ançaq inidi buna imkanımız yoxdur bilirsən, daha sonra söz verirəm hec bir işci qalmayaçaq kreslosuz, – rəyisə: anladım sizi düzdür indi vardır biraz cətinliklərimiz, ümid edirəm bütün cətinliklərimiz aradan qaldırılaçaqlar tezliklə. Sözünü Sərdara tərəf baxıb dedi ki Sərdar anlasın özünün nə mənada dediyini, Ramizlə aralarındakı dava – şavalarına son qoysunlar deyə qandırırdı, rəyisdə anladı Aylının nə demək istədiyini. Rəyis – Aylına: inşallah qızım, inşallah dediyin kimi olar – oğluna: elə diyilmi oğlum? amin deməyəçəksənmi? Sərdar çavab vermədi. Aylın ayağa qalxıb – rəyisə: görüləsi cox işimiz var sizidə işinizdən etməyim otaqdan cıxdı, – Sərdara: oğlum bu nə hərəkət idi etdiyin? niyə qızın ürəyini qırırsınız siz? – atasına: siz deyərkən ata? mən işimlə məşğulam burda içazə versəniz. Vallahidə mən cox yoruldum artıq qalxıb əsəblə otaqdan cıxdı, atası gözünə eynəyini taxıb oğlunun – ardınça: baxaçam o qapı cırpıb getməklə qalan işinidə həll edə biləçəksənmi oğlum. Aylın Diləqəmə yaxınlaşdı, Dilqəm öz masasında işiylə məşğul idi, Aylın əllərini Dilqəmin ciyinlərinə qoyub arxadan qulağına pıcıldadı, – Dilqəmə: mən biraz vaxtlığa cıxıram idarə et. Diləqəm dönüb soruşmaq istəyidi hara gedirsən? Aylın getdi gözləmədi çavab verəçəyini, Dilqəm tez Ramizə mesaj atdı ki Aylın getdi.